محمد دیندار-بی شک در فضای سی امین جشنواره فیلم فجر که بوی خیانت مشام اکثر مخاطبان را آزار می داد، "شور شیرین" به رایحه ای خوش می مانست که به همراه چند فیلم دیگر توانست هم جشنواره سی ام و هم مخاطبان آن را از خفگی مطلق نجات دهد. از این رو این فیلم شایسته ی توجه بیشتری از سوی جشنواره و هئیت داوری بود که با این حال متأسفانه  مورد کم لطفی قرار گرفت. هر چند که داوران بخش "تجلی اراده ملی" به سهم خود جبران مافات نموده و "شور شیرین توانست در این بخش جوایزی را بخود اختصاص دهد.

مشخصات فیلم؛
کارگردان: جواد اردکانی
فیلمنامه نویس: جواد اردکانی، مجید ایافت، ماشااله شاهمرادی زاده
تهیه کننده: ابراهیم اصغری، بنیاد سینمایی فارابی
بازیگران: حمید رضا عمارلو، رضا رویگری، احمد نجفی، پردیس افکاری، شبنم قلی خانی
خلاصه داستان: حمید میرایی به همراه خانواد اش عازم کردستان است تا در  مراسم ازدواج پسرش که در ارتش مشغول خدمت است،شرکت کند. مینی بوس آنها گرفتار کمین ضد انقلاب شده و وقتی آنها می فهمند پسر این خانواده از همکاران و دوستان"کاوه" است، آنها رااسیر می کنند. پدر خانواده پس از چند روز آزاد می شود تا با نقشه ای باعث گرفتار شدن کاوه به دست ضد انقلاب شود، و در عوض خانواده اش را تحویل بگیرد. اما پدر پس از پیوستن به نیروهای ارتش و سپاه،  ماجرا را به پسرش و کاوه گفته و به این  ترتیب کاوه و نیروهایش  تلاش می کنند تا گروگان ها را به شکلی  آزاد کنند.

بررسی فیلم:
فیلم "شور شیرین" از معدود فیلم های آبرومند سی امین جشنواره فیلم فجر بود که با استقبال قابل قبولی نیز از سوی مردم و منتقدان روبرو گردید. نگارنده که در طول سی امین  جشنواره بین المللی فیلم فجر این فیلم را هم در یکی از سینماهای مردمی و هم در سالن برج میلاد و در کنار سایر منتقدان به تماشا نشسته است، استقبالی را از این فیلم توسط مخاطبان مشاهده نمود که نسبت به بسیاری دیگر از فیلم های جشنواره  دیده  نمی شد.
"شورشیرین" قدمی ارزشمند برای پرداختن به شخصیت سرداران شهید دفاع مقدس می باشد. موضوعی که تاکنون کمتر به آن پرداخته شده، در حالی که جامعه ی ما و بخصوص نسل جوان نیازمند است بهتر و بیشتر با قهرمانان خود آشنا شده و از آنها الگو بگیرد. با این حال هر چند که پرداختن به چنین موضوعی یعنی شخصیت شهید کاوه در نوع خود حرکتی ارزشمند و ضروری می باشد،اما  شاید اگر تیم نویسندگان این اثر، طراحی مبسوط تر و  جامع تری را برای شخصیت پردازی این سردار شهید می اندیشیدند و برای معرفی این قهرمان به نسل جوان، تنها به یک مقطع چند روزه از زندگی او و یکی از درگیری ها و عملیات های تحت فرماندهی وی در کردستان بسنده نمی کردند، تصویری جامع تر از این شخصیت به تماشاگر ارائه می نمودند..
البته نباید از نظر دور داشت یکی از عللی که باعث گردیده سازندگان اثر تلاش خود را معطوف به برهه ای خاص از زندگی شهید کاوه نموده و محوریت فیلمنامه را نیز بر جریان آزاد سازی تعدادی گروگان بنا نهند، محدودیت زمانی یک اثر سینمایی است  و گرنه شخصیت این سردار دلاور به گواه خاطرات و اسنادی که در خصوص ایشان موجود است، از چنان عظمت و  گستردگی برخوردار بوده که می تواند دست مایه ی چندین فیلم و سریال قرار گیرد.
با نگاهی به زندگی شهید کاوه می توان دریافت که این شهید، چنان شجاعت و شخصیتی را دارا بوده که پرداختن به آنها می تواند جذابیت های دراماتیک و داستانی زیادی را به همراه داشته باشد.
یکی از ویژگی های"شور شیرین" در شکل فعلی، تلفیق داستانی با ویژگی های خانوادگی و جنگی است، یعنی بر خلاف بسیاری از فیلم های دفاع مقدس که بستر تمامی ماجرا در فضای جبهه و جنگ می گذرد، اما در شور شیرین با وارد کردن یک خط قصه ی فرعی و پرداختن به یک خانواده که برای شرکت در مراسم ازدواج پسرشان عازم منطقه کردستان هستند و سپس پیوند این ماجرا با شخصیت شهید کاوه و باقی ماجراها و درگیری هایی که پیش می آید، باعث می گردد تا خیل بیشتری از مخاطبان از جمله خانواده ها با فیلم ارتباط برقرار کرده و به این سان کارگردان به هدف  اصلی خود که شناساندن شهید کاوه به آحاد جامعه است، بهتر دست پیدا کند.
 جواد اردکانی در "شور شیرین" نشان می دهد که از توانایی و تسلط  بالایی در کارگردانی صحنه های جنگی و به اصطلاح شلوغ بر خوردار است و از این منظر شور شیرین از لحاظ کارگردانی و ساختار اثری قابل قبول محسوب می گردد.
همچنین انتخاب بازیگر نقش شهید کاوه برای این اثر به درستی انجام گردیده و بازیگر این نقش علاوه بر شباهت های ظاهری، توانسته نقش این شهید را در همین مقطع زمانی فیلم، بخوبی ایفا نماید. ضمن اینکه سایر بازیگران از جمله نیز رضا رویگری بخوبی از پس ایفای نقش های محوله بر آمده و با تماشاگر ارتباط خوبی برقرار می کنند. بی شک در فضای سی امین جشنواره فیلم فجر که بوی خیانت مشام اکثر مخاطبان را آزار می داد، "شور شیرین" به رایحه ای خوش می مانست که به همراه چند فیلم دیگر توانست هم جشنواره سی ام و هم مخاطبان آن را از خفگی مطلق نجات دهد. از این رو این فیلم شایسته ی توجه بیشتری از سوی جشنواره و هئیت داوری بود که با این حال متأسفانه  مورد کم لطفی قرار گرفت. هر چند که داوران بخش "تجلی اراده ملی" به سهم خود جبران مافات نموده و "شور شیرین توانست در این بخش جوایزی را بخود اختصاص دهد.