جریان اصلاحات که پیش آمد نامه نگاری‌های ایشان با برخی افراد نظیر محمدرضا خاتمی آغاز شد. این نامه‌ها نگرش عمیق ایشان را به مسائل و انحرافات نشان می‌دهد و انگیزه اصلی‌اش که امر به معروف و نهی از منکر بود در این رابطه خیلی رخ نمایی می‌کند. ایشان یک مشاورانی داشت که در جلسه با مشاورانش طرح موضوع می‌کرد و آن‌ها دیدگاه‌ خودشان را مطرح می‌کردند. بعد جمع بندی می‌کرد و نهایتا به این نتیجه می‌رسید که چکیده مباحث در حد یک گفت‌و‌گو یا در حد یک نامه یا در حد یک مقاله منتشر شود.

نقطه اصلی حرکت، فکر خودش بود؛ اما چون خود محور نبود و تکیه به فکر خودش نمی‌کرد و معتقد بود باید مشورت کرد، همیشه می‌گفت: «اگر دو نفر که با هم مشورت می‌کنند در مورد یک چیزی نفر سومی هم وجود دارد. انگار که خدا به آن‌ها کمک می‌کند که به صلاح و درستی هدایت شوند.» در این گفت‌و‌گو‌ها و در این مکاتبات همیشه سعی داشت جانب ادب و اخلاق را رعایت کند و طرف هم می‌‌فهمید که حرفی که او می‌زند از باب خصومت ورزی نیست بلکه از روی شفقت و مهربانی در مقام هدایت است. همیشه هم این را می‌گفت که اگر شما فکر می‌کنید ما اشتباه می‌گوییم، بفرمایید تا راه‌مان را اصلاح کنیم.

آن طور که به یاد دارم در زمان آقای محمدرضا خاتمی چهار، پنج بار این نامه‌ها مبادله شد و آخرین بار خود آن‌ها این نامه‌نگاری را متوقف کردند. در مورد روزنامه ایران هم همین اتفاق افتاد.

این اواخر مرحوم استاد یک نظریه‌ای راجع‌ به جنگ‌نرم دشمن داشت و این را بار‌ها مطرح می‌فرمود و من خودم در مقالاتم از همین رهنمود ایشان الهام می‌گرفتم. ایشان می‌گفت: «نبرد نرم یعنی سربازگیری از حریف. آمریکا در فتنه ۸۸ از ما سربازگیری کرد و ما متاسفانه دیدیم که خیلی از عناصری که سابقه انقلابی داشتند و یا سابقه خدمت به انقلاب داشتند در این نبرد یا ساکت بودند و یا در خدمت دشمن بودند در حقیقت به سربازی دشمن رفتند.»

لذا ایشان این راهبرد را داشتندکه ما باید باب گفت‌و‌گو را باز کنیم و موضع اینهایی که رفتند طرف خیمه دشمن را مشخص کنیم. یا سرباز نظام باشند و به دشمن آسیب بزنند و یا از خیمه آن‌ها بیرون بیایند و اگر به خیمه ولایت هم نیامدند به اصطلاح ایزوله شوند و در ‌‌نهایت هم ما سعی کنیم این‌ها را به خیمه ولایت و نظام برگردانیم. لذا لایه بندی می‌کردند و با همه اهل فتنه به یک نوع برخورد نمی‌کردند یعنی شبیه همین برخوردی که مقام معظم رهبری داشتند. مقام معظم رهبری با سران فتنه به عنوان یک مجموعه کلی برخورد نمی‌کردند هر کسی به اندازه معصیتی که داشت مورد انتقاد بود.

آثاری که از ایشان باقی مانده است از جمله مقالات، گفت‌و‌گو‌ها و نامه‌ها نشان می‌دهد که ایشان اشراف کلی به ابعاد این نبرد داشته و هدف اصلی این بوده که این‌ها را به خیمه ولایت بیاورند. در جلسات خصوصی هم می‌گفت که ممکن است این پروژه جواب ندهد اما ما به عنوان یک راهبرد اصلی باید روی این پروژه کار کنیم.

آنچه که الان باقی مانده است شمار زیادی از مصاحبه‌ها و سخنرانی‌ها و نامه‌های ایشان است که در روزنامه‌ها درج شده اما شماری از نامه‌ها و گفت‌وگو‌ها هم هست که با سران فتنه انجام دادند.

هم نامه‌های مکتوب که علنی نشده و هم گفت‌وگوهایی که چهره به چهره با آن‌ها صحبت کرده و حجت را بر آن‌ها تمام کرده است.

من فکر می‌کنم اگر یک روزی شرایط طوری فراهم شود که آن نامه‌ها و آن گفت‌وگو‌ها فاش شود بخش عظیمی از تاریخ انقلاب در این برش نبرد نرم بازخوانی می‌شود.

یعنی بعد‌ها که انقلابیون بخواهند در یک نبرد دیگری از نوع همین نبرد نرم حضور پیدا کنند تاکتیک‌ها و راهبردهایی که ایشان در این گفت‌وگو‌ها به کار برده و ادبیاتی که استفاده کرده فوق العاده اثر بخش خواهد بود. من فکر می‌کنم که راز پنهان چهره علمی و سیاسی و نقش موثر مرحوم عسکراولادی در خنثی کردن توطئه فتنه نبرد نرم آمریکا علیه ملت ایران در همین نامه‌ها است که یک روزی بنا بر اقتضائاتی که هست فاش خواهد شد.