حسین مرعشی نیز در ستون «گزارش سخنگو» خود و نجفی را نامزدهای حزب کارگزاران می داند و بر این موضوع تأکید می کند که «نگاه کارگزاران به شهرداری جبهه ای است نه حزبی» بدین معنا که چون در انتخابات جبهه ای پیروز شده اند، نامزد حزب در اداره شهرداری جبهه ای عمل خواهد کرد، نه حزبی. البته او در آن مصاحبه تأکید می کند حضور خودش جدی نیست و صرفا برای حمایت از نامزد اصلی است؛ حرفی که ما را یاد نامزدی تشریفاتی اسحاق جهانگیری در انتخابات ریاست جمهوری اخیر برای حمایت از روحانی می اندازد. محمد عطریانفر نیز در این شماره در تأیید نجفی سخنانی به تفصیل نگاشته است و ...
اما یک نکته در این میان نیاز به بازشکافی دارد؛ محمد علی نجفی اگرچه در 27 دی‌ماه 1374 بیانیه اعلام موجودیت کارگزاران سازندگی را امضا کرده بود، اما بر اساس بیانیه دوم به همراه 9 وزیر دیگر دولت هاشمی رفسنجانی، اعلام کرد بر اساس بررسی‌های انجام شده و به خصوص ارشادات و اشارات مقام معظم رهبری از انتشار لیست و معرفی داوطلبان (انتخابات مجلس پنجم) خودداری خواهد کرد و از آن تاریخ نام او در میان اعضای رسمی حزب کارگزاران نبود. بار دیگر نام وی در 25 مردادماه 1378 در مجوز فعالیت حزب کارگزاران سازندگی به عنوان عضو هیئت موسس قید شده بود؛ اما در سالهای اخیر نام وی در شورای مرکزی این حزب نیامده است. با این حساب او را باید از جمله مردان سایه حزب کارگزاران برشمرد.
موضوع وقتی حساس تر می شود که بر خلاف مصرحات رسانه رسمی آن حزب، آقای نجفی گفته است عضو هیچ حزب سیاسی نیست و در شهرداری ردای سیاست را به در خواهد آورد. چرا او نداشتن یک پشتوانه خرد جمعی - که منتهی به شفافیت مواضع و پاسخگویی بیشتر نیز می شود - را ارزش می شمارد؟ جمله ایشان به نوعی تخطئه ارزش تحزب است.
انتظار ما از وی «راستی و درستی» از ابتدای مسئولیت است. به عنوان نمونه خوب است شفاف بگوید نسبت او با حزب کارگزاران که وی را نامزد رسمی خود می داند چیست؟
این نسبت در ابعاد مختلف قابل بررسی است، به عنوان نمونه آیا او نیز همچون مرعشی – آنچنان که با ماهنامه ذکر (نشریه داخلی حزب مؤتلفه اسلامی) تصریح کرده بود – معتقد به « لیبرال دموکراسی اسلامی» است؟ خوب است شفاف کند وعده غیر سیاسی کردن شهرداری که او داده است، به معنای سکولاریسم ( که همزاد لیبرالیسم و مستلزم جدا کردن دین از ساحت جامعه است) که نخواهد بود؟
یا از بعد دیگر، او گفته است ملاک او برای انتخاب مدیران شایستگی اخلاقی و حرفه ای و عاری بودن از شائبه در رابطه با مسائل مالی است. این شعار خوبی است؛ خوب است برای عملی شدن این شعار، وی مصاحبه عطریانفر (دیگر عضو موسس حزب کارگزاران) با هفته نامه شما، رسانه حزب مؤتلفه اسلامی درباره چگونگی تأمین بودجه آن حزب در دوران کرباسچی را بخواند و بگوید اگر حزب چنان توقعی از وی داشت، چه خواهد کرد؟ آیا او خود نیز شهردار شدنش را امتداد مسیر کرباسچی می‌داند؟ شاید بتوان راز نفی حزبی بودن را، مسکوت گذاشتن پاسخ چنین پرسش هایی از سوی افکار عمومی دانست.