دیدن برخی از ورزش‌ها توسط بانوان به خودی خود مشکلی ندارد و وزارت ورزش و فدراسیون‌های مختلف ورزشی از طریق تدوین آیین نامه‌ها و هماهنگی با مسئولان مربوطه و البته با در نظر گرفتن مسائل شرعی می‌توانند برای حضور بانوان در برخی مسابقات ورزشی مثل والیبال و تنیس روی میز برنامه ریزی کنند و طبیعتا برای حضور بانوان در سالن‌های مسابقات ورزشی مانند کشتی و شنا از لحاظ شرعی، عرفی و اخلاقی محدودیت وجود دارد.
در برخی از مسابقات مثل فوتبال هم به دلیل بزرگ بودن استادیوم، غیر قابل کنترل بودن این مکان‌های ورزشی، رد و بدل شدن برخی از جملات، حرف‌ها و توهین‌ها و شوخی‌های بسیار زشتی که توسط برخی تماشاگران صورت می‌گیرد، به نظر من، خود خانم‌ها هم تمایلی برای حضور ندارند و تا سازوکار درستی برای رفع این مشکل پیدا نشود راجع به این موضوع نمی‌توان تصمیم گیری کرد.
به هر حال تعدادی از دختران جوان ما علاقه دارند در تماشای بعضی از رشته‌های ورزشی حضور داشته باشند که این موضوع باید هدایت ومدیریت شود. ما مخالف این موضوع در صورت رعایت مسائل شرعی، عرفی و اخلاقی نیستیم اما باید با مدیریت درست برای آن تصمیم گیری شود.
به تازگی دیدیم به دروغ از شورای عالی امنیت ملی مصوبه‌ای را نقل کردند که بعدا توسط مسئولان وزارت کشور تکذیب شد؛ این جای تعجب و پیگیری قانونی دارد و مسئولین ذیربط باید این موضوع را پیگیری کنند که منشا این دروغ از کجا بوده است.
زنان دغدغه‌های مهمتری نسبت به حضور در سالن‌های ورزشی دارند، پاره وقت کردن مشاغل زنان به ویژه برای خانم‌هایی که فرزند بیمار یا فرزند خردسال دارند و یا اینکه خودشان داوطلب هستند، همچنین موضوع بیمه زنان خانه دار که به بهانه کمبود بودجه دائما به عقب می‌افتد و خیلی مسا ئل دیگر مثل بخش‌های مربوط به امور زنان و خانواده در برنامه پنجم توسعه از جمله مسائلی هستند که مورد غفلت قرار گرفته و اجرایی نشده‌اند.
مجلس مصوبات خیلی خوبی را در رابطه با زنان و خانواده طی سال‌های گذشته به تصویب رسانده است که متاسفانه هیچ‌کدام از آن‌ها به دلیل تغییر دولت‌ها و جابجایی مسئولین، بودجه‌ای را برای آن‌ها در نظر گرفته نشده و اجرایی نشده‌اند.