محمدنبی حبیبی مومنی بود که با تمرین و تکلیف و تشخیص با آموزه های دینی آنچنان به دروازه و محیط ایمان وارد گردید که در اوج ابتلائات و آزمایش ها و حضور در همه صحنه ها ،همواره چهره ای بشاش و اخلاقی و نورانی داشت. آنها که سالها با مرحوم حبیبی همدم و همنشین بودند به این حقیقت گواهی می دهند.

محمدنبی عزیز ما به حق شخصیتی چندوجهی داشت . یکی از رموز شخصیتی اش این بود که خود را « هیچ » می دانست و این « هیچ » را از توجه به خدا و راز و نیازها و جهاد با نفس بدست آورد. یک وجه شخصیت حبیبی اخلاق توأم با تواضع او بود که همواره سعی داشت بر این کمالات بیفزاید. اگر فرض شود معجونی از اصطلاحات اخلاقی نظیرتقوا و تواضع و فروتنی و صداقت و اخلاص و دهها شاخص دیگر شاکله کمال اخلاقی را نشان دهد ، آنان که توجه داشته اند ، حبیبی سعی داشت مرتب و مستمر در هر کدام از اینها مروری داشته باشد. این نبود که او شاگرد مکتبی گونه سال ها درس عرفان و اخلاق و فلسفه و هستی شناسی باشد ، بلکه در حد وسع خود شاگرد عاملی بود که مثل بسیجیان با معرفت روی مین رفته ها ، به قول امام راحل ره صدساله را یک شبه طی می نمود.

حبیبی یک رجل سیاسی مذهبی به تمام معنا ، با تعریفی که نظام اسلامی از رجال خود باید داشته باشد بوده و جالب اینجاست که در هیچ مرحله ای و هیچ زمانی و هیچ مکانی از حضور موثر و پرتلاش در صحنه های سیاسی پرخطر و بی خطر ، غافل نبود و جالب تر اینکه رجل سیاسی مذهبی اگر از دریای مواج پر تلاطم سیاسی یا سلامت و با نگاه به هدف والا عبور نماید ، این مرد یک رجل امتحان داده می شود.

آقای حبیبی ضمن اینکه در دوران جوانی ، پرشور و آگاه در صحنه های سیاسی قبل از انقلاب حضوری فعال داشت ، و از محضر علمای مبارز بزرگ بهره می جست ، از روزهای اول پیروزی در مسئولیت های معاونت استانداری ، استانداری چند استان بزرگ ناامن ، شهردار تهران در دوره جنگ ، معاونت وزارت در چند حوزه ،معاونت و قائم مقامی بنیاد مستضعفان و جانبازان ، در همه صحنه های تلخ و شیرین انقلاب اسلامی حضوری موفق و موثر و پایدار داشت .

یکی از ویژگی های موفقیت مرحوم حبیبی در فراز و نشیب های انقلاب ، حفظ خط اصیل و پاک و آرمانی انقلاب اسلامی و امام راحل و مقام معظم رهبری و حفظ اصول و تعهدات ارزشی و دینی خود بود که با فهم زیرکانه و مدبرانه از انقلاب اسلامی ، این جهت گیری را حفظ و نگهداری و نگهبانی می نمود و هیچ عاملی او را از خط ارزشی و وفاداری اش به این آرمان ها باز نداشت.

یکی از افتخارات مرحوم حبیبی که همواره به عنوان یک تکلیف دینی و الهی به آن نگاه می کرد و آن را عبادت می دانست ، پذیرش خدمتگزاری و دبیرکلی حزب مؤتلفه اسلامی بود که با تلاش و توصیه و تاکید مرحوم استادعسکراولادی،نادره دوران ، و با اصرار جمع و با اکراه آن را در چند دوره متوالی پذیرفت و بزرگان مؤتلفه شهادت می دهند که وی حق امانت این تشکل الهی را که با 55 سال سابقه ،وسط میدان جهاد و تلاش و مبارزه وخون و شهادت قرار داشته ، ادا نمود و این الگوی مدیریت تشکیلاتی برای مجاهدان قدیم و جدید از اعمال مدیریت آن مرحوم عبرت مفیدی بوده و خواهد بود.

مرحوم حبیبی زی بسیار ساده و مردمی در زندگی شخصی داشت و علیرغم اتهام ها و تهمت هایی که به موتلفه ای ها از باب تجمیع و تکثر ثروت می زنند ، وی با حقوق معمولی کارمندی گذران زندگی می نمود و بارها شنیده شد که وی از سرمایه داران بازار است. در حالیکه ضمن عشق و علاقه به بازاریان معتمد و مسلمان و انقلابی بازار ، حتی یک روز فعالیت بازاری شخصی نداشت.

مرحوم حبیبی فردی شجاع و مدبری بود که در هیچ برهه ای از دوران خدمت اش در مسئولیت های کلان ، هیچ ملاحظه ای از بیان حقایق و مواضع اصولی و متناسب نداشت و به همین دلیل در حوزه های کارشناسی مدیریتی همواره مدیری موفق و پرطرفدار بود.

مرحوم حبیبی ، سیاستمداری تیزبین ، زیرک ، باهوش ،تحلیل گر ، واقع بین ، آرمانگرا ، به روز ، مطلع ، آگاه به امور ، با بصیرت و با تقوا بود که آثار این ویژگی های شخصی وی در تاثیرپذیری دوستان و هم فکرانش هویدا بود. او نه به دنبال نام و نشان بود و نه دنبال نان و مقام بود. همیشه در امور سیاسی اش اهل دعا و توسل بود و از دیگران طلب دعا می کرد.

مرحوم حبیبی احترام ویژه ای برای جایگاه مرجعیت و روحانیت قائل بود و به همین دلیل همچون اسلاف خویش و مرحوم استاد عسکراولادی؛ پیگیر ارتباط موثر و هدفمند با مراجع عظام و روحانیت معظم بود و با علم به دیدگاه امام راحل که می فرمود ، آخوند یعنی اسلام ،سعی می کرد مجری و مطیف و شاگرد و فرمانبر موفقی برای اجرای فرامین امام راحل و مقام معظم رهبری باشد .

حبیبی انصافاً مرز بین اشداد علی الکفار و رحماء بینهم را حفظ می کرد . برای هدایت و ارشاد زاویه داران با نظام و آنانکه به انحرافاتی گرفتار شده اند ، نهایت تلاش را می نمود . در جریان فتنه 88 ، علاوه بر فعالیت های تشکیلاتی و حزبی موتلفه اسلامی با اهل و عیال خود به خانه سران فریب خورده فتنه رفته و برای بازگرداندن آنان از وجهه رفاقتی استفاده ولی توفیق نداشت و او نیز به تکلیفش عمل نمود.

مرحوم حبیبی با کوله باری از تجربه و تکلیف و عمل و اقدام انقلابی ورزی اخلاقی به ملکوت اعلی پیوست و ودیعه گرانبهایی را از مدیریت الگویی اسلامی به امانت گذاشت . خلاء وجود او ثلمه ای برای جریان ولایی و اصولگرا و حزب مؤتلفه اسلامی می باشد .« روح شاد»