یادم هست مراسمی در مسجد جامع خیابان جمهوری بود و من، شهید بزرگوار لاجوردی و دکتر علیرضا اسلامی داشتیم با ماشین رنو ۵ آقای اسلامی از این مراسم برمی‌گشتیم. گفتگو بر سر همین محور بود. می‌خواستیم از سوزنبانمان ـ با توجه به‌شناختی که از ایشان داشتیم ـ سوال کنیم که آیا داریم در مسیر درستی قدم برمی‌داریم یا خیر؟
با رفاقتی که با هم داشتیم، به شهید لاجوردی گفتم: «حاج اسدالله! در جلسات کمتر می‌آیی یا نمی‌آیی. در همین جمع خصوصی و سه نفره‌مان اولاً بفرمایید اصلاً کار تشکیلاتی انجام بدهیم یا ندهیم؟ ثانیاً با توجه به اینکه اعتقاد داریم شناخت جنابعالی عمیق است، نظر شما در این باره که با این دوستان در مؤتلفه اسلامی کار می‌کنیم، چیست؟» ایشان در دو فاز این مطلب خصوصی را بیان کردند.
یکی اینکه فرمودند معتقد به کار تشکیلاتی هستم و نظرم این است که اگر جمعی از برادران دینی هم‌جهت، همفکر و همراه وجود نداشته باشند، نمی‌توانند کار را جلو ببرند، بنابراین اعتقاد به کارهای تشکیلاتی و جمعی دارم. برای همین به مؤتلفه آمدم و عضو شورای مرکزی آن شدم تا فعالیت کنیم. عقلانی‌اش هم همین است که برای اداره یک کشور، شهر، استان و مجموعه عده‌ای همفکر، هم‌هدف و همراه لازم است. البته ایشان اشاره کرد نقطه انحراف آنجایی است که خود تشکیلات برای فرد هدف شود. تشکیلات ظرفی است برای رسیدن به مقصد، بنابراین معتقد به کار تشکیلاتی هستم.
دیگر اینکه در باره همکاری با مؤتلفه اسلامی ایشان گفت از بین همه گروه‌های سیاسی، احزاب، جمعیت‌ها و سازمان‌ها امتحان پس داده‌ترین و سالم‌ترین افراد در مؤتلفه اسلامی حضور دارند. ایشان احزاب و گروه‌های دیگری مد نظرش بود که هر کدام در مقطعی حضور داشتند، ولی رفوزه شدند یا نتوانستند یا انحرافاتی داشتند. ایشان گفت گروه بر‌تر، بهتر و شناخته‌شده‌تر را ـ البته شاید اشتباهاتی داشته باشند، چون انسان‌ها مبرا از اشتباه نیستند ـ مؤتلفه اسلامی می‌بینم که واقعاً پاکباخته و بسیار خوب در خدمت روحانیت، مرجعیت و انقلاب اقدام کردند و جلو آمدند.
من مسئولیتی در حیطه امور جوانان مؤتلفه داشتم. در بحث‌های خصوصی که با آقای لاجوردی داشتیم، تأکید ایشان بر ازدواج جوان‌ها بود و اعتقاد داشت ازدواج آسان و در سطح دختران و پسران متدین و علاقمند، سپری برای این است که دچار فساد و انحراف اخلاقی نشوند، چون خود ایشان خیلی به کانون خانواده معتقد بود. یک‌سری مباحث خصوصی داشتیم و با توجه به اینکه با جوان‌ها ارتباط داشتم، ایشان به من توصیه‌های مؤکدی می‌کرد و می‌گفت حسین! تو که با جوان‌ها ارتباط و جلساتی داری، چرا برای تشکیل خانواده این‌ها کم‌کاری می‌کنی؟ دختر‌ها، پسر‌ها و خانواده‌ها را با همدیگر آشنا کنید و ازدواج آسان را شکل بدهید.
ایشان محسناتی را برای این قضیه قائل بودند. آن زمان برای رفع مشکلاتی از قبیل جلوگیری از تحمیل مخارج سنگین ازدواج به دوش پسران طرحی ریخت. کنار اوین باغی بود بازمانده از سید ضیاء که الان مجتمع بزرگی به نام دشت بهشت شده است. آنجا را که کلید زد و ساخت، آرزوهای زیادی برای آن داشت و گفت سالنی درست کنیم که در وسط آب باشد و انگیزه زیادی داشت تا اینجا مرکزی شود که به صورت رایگان در اختیار بچه‌های متدین قرار بگیرد و در آنجا مراسم ازدواجشان برگزار شود. بخشی از گفتگوهای خصوصی‌مان با ایشان با همه گرفتاری‌هایشان راجع به ازدواج و تشکیل خانواده دختران و پسران متدین بود.