با وجودی که همه ما در کلیات وحدت نظر داریم و همه دنباله‌روی رهبر هستند و همه راه امام را دارند دنبال می‌کنند و در برابر دشمنان و مخالفان نظام هستند؛ متأسفانه برخلاف انتظار، با رفتار برخی اختلافی بین اصول‌گرایان ایجاد شده که خلاف اصول‌گرایی است.
البته اختلاف نظر امری طبیعی و عقلایی است، چون هر کدام دارای فکری هستند، ولی بعضی جاها خواسته‌ها باید زیر پا گذاشته شود تا اینکه بتوانند به وحدت برسند. اختلافی که بین اصول‌گرایان هست، ‌با وجودی که همه‌شان برای ما محترمند‌، موجب نگرانی است که ممکن است دشمن از این جنبه سوءاستفاده کند به‌خصوص اینکه باعث شود یکدیگر را تخریب کنند و به این واسطه دشمن شروع به پخش مطالبی علیه هر یک از اینها کند و حتی کار به جایی برسد که با شخصیتی مثل آیت‌الله مهدوی‌کنی که امام فرمودند: «من به ایشان ارادت داشتم، دارم و خواهم داشت»، جسارت‌آمیز برخورد کنند و تعبیرات زننده‌ای را در مورد ایشان به کار ببرند. این امر موجب کمال تأسف است.
به هر حال هر کسی در نظر خودش آزاد است؛ استدلالاتی دارد و اصول‌گرایان در عین حالی که خیلی از کارهای مثبت دولت را تأیید می‌کنند انتقاداتی هم دارند، اما نباید این امر باعث ایجاد تفرقه بین اصول‌گرایان شود. برای ما محترم هستند، اما این تفرقه درست نیست.
باید این دستور قرآنی را فراروی منظر خود داشته باشیم که قرآن می‌فرماید: «وَ لاَ تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِیحُکُمْ»(1)، با هم نزاع نکنید که موجب فشل شدن و پراکندگی شما شود و آبروی شما از بین برود.
عمده‌اش این است که همگی بدانیم همه‌مان دشمن مشترکی داریم و دشمن نمی‌تواند این مملکتی را که رو به پیشرفت هست ببیند، برای همین کوشش می‌کند با ایجاد تفرقه بین مردم از آب گل‌آلود ماهی بگیرد. باید حواسمان جمع باشد و فریب شیطان را نخوریم.

 

پی نوشت:
(1) قرآن کریم، سوره انفال، آیه 46.