دیدیم رسماً دو دولت انگلیس و فرانسه از توهین به پیامبر (ص) حمایت کردند. هم‌زمان به‌جای اینکه به آنها اعتراض کنیم و وزارت امور خارجه سفرای آنها را بخواهد و به آنها تذکر بدهد و مراتب اعتراضش را به آنها اعلام کند، سفر می‌کنند و دست می‌دهند و انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده است! از این طرف می‌روند و با آنها قدم می‌زنند.
آن آقا که این قدم‌زدن را برنامه‌ریزی کرده بی‌حساب و کتاب نبوده است. او می‌خواهد به دنیا بفهماند ایران که تا به حال مرکز ضد آمریکا بود، الان این‌طور نیست و با هم کنار آمده‌ایم و داریم با هم قدم می‌زنیم! و مسئله حل شده است. این قضیه از نظر سیاسی برای ما در دنیا اثر بسیار بدی دارد، نتیجه این می‌شود که فردی از ردیف دسته چهارم یا پنجم آلمان به ایران بیاید و با کمال وقاحت در همه مسائل ما دخالت کند و جواب قاطعی هم از طرف مسئولین ما به او داده نشود. اصلاً این رفت و آمد‌ها و موضع‌گیری‌ها حساب و کتاب دارد و همه این‌ها به رفتار بعضی از مسئولین ما برمی‌گردد که در برابر دشمنان رفتار ضعیفی دارند.
این‌ها به اصلاح‌طلب‌ها امید بسته‌اند. همان‌طور که در فتنه ۸۸ امید بسته بودند و اسرائیل رسماً اعلان کرد امید ما این‌ها هستند، الان هم امیدشان این‌ها و فتنه‌گران‌اند. خوشحال هستند که این‌ها دوباره روی کار آمده‌اند و بعضی از پست‌ها به این‌ها سپرده شده است. این‌ها منزوی و کنارزده شده بودند؛ ولی با کمال تأسف دولت ما دوباره این‌ها را روی کار آورد و روی کار آمدن این‌ها امیدواری دشمن است. الان آنها امید دارند که این‌ها پست‌های متعددی را در دست گرفته‌اند و وقتی مجلس هم به دستشان بیفتد، آنها حسابی جشن می‌گیرند و خوشحال می‌شوند؛ زیرا با آنها هماهنگ هستند.