راه سعادت و نجات در گرو پیروی از قرآنی است که اهل بیت پیغمبر(ص) بیان کننده آن و در عمل به آن قرآن مجسم هستند، آنها قرآن گویا هستند، آنها تطبیق دهنده قرآن در هر زمانی و مکانی هستند، سیره و سخن آن ها می تواند راه خدا را به ما نشان دهد. قرآنی که جدای از مفسران علمی و عملی آن باشد، به دلیل فهم نادرست و ... نمی تواند نجات دهنده باشد، و ممکن است دریافت نادرست از قرآن ما را به انحراف بکشاند.
حمیدرضا ترقی - اگر آحاد بشر قواعد زندگی را با قرآن تطبیق بکنند، سعادت دنیا و آخرت نصیب آنها خواهد شد. مشکل ما این است که این کار را نمیکنیم؛ مشکل ما این است که ما زندگی را با قواعد قرآن تطبیق نمیکنیم؛ مثل کسی که به پزشک مراجعه میکند و نسخه‌ی پزشک را میگیرد لکن به آن نسخه عمل نمیکند. امام خامنه ای 6/2/99
درآستانه ماه مبارک رمضان رهبر معظم انقلاب اسلامی درمحفل انس با قران ضمن تاکید همیشگی و مکرر خود به انس با این کتاب زندگی ساز و ضرورت بکار گیری دستورات و راهبردهای آن در عرصه های گوناگون زندگی به نکات مهمی اشاره کردند که بررسی ابعاد این سخنان برای جامعه قرآنی ما بسیار مهم و سرنوشت ساز است .
حدیث ثقلین (قرآن و عترت)
پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) می‌فرماید: بر هر حقی حقیقتی آشکار و بر هر صوابی پرتوی از نور افکنده شده است، هر آنچه با کتاب خدا همسوست به آن چنگ زنید و هر آنچه را در تعارض با آن است رها کنید. او همچنین در سرزمین منی، در حجه الوداع خطبه‌ای ایراد فرمود که در بخشی از آن آمده: ای مردم! آنچه از من برای شما نقل میشود اگر با کتاب خدا سازگاری دارد، من گفته‌ام و آنچه با کتاب خدا ناسازگار و در تضاد است من نگفته‌ام. امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: بازگشت تمامی اشیا به قرآن و احادیث پیامبر است و هر حدیثی که با کتاب خدا ناسازگار باشد سخنی بیهوده بیش نیست.
همچنین فرمود: اگر حدیثی برایتان نقل شد، و از قرآن یا حدیث پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) بر درستی آن گواهی یافتید، درست است وگرنه دروغ است و آورنده آن حدیث بدان سزاوارتر است.
در بسیاری از موارد، ائمه (علیهم‌السّلام) اصحاب خود را برای فهم مسائل و استنباط احکام به قرآن ارجاع می‌دادند که این خود دلیلی قاطع و روشن بر حجیت ظواهر قرآن است.
امام خمینی ره درآغاز وضیت نامه ی خودبه حدیث ثقلین و اشاره به سرگذشت آن دو در تاریخ اسلام، اشاره کرده اند
این حدیث شریف که از زبان پیغمبر اکرم(ص) بارها به ویژه در روزهای آخر عمر آن حضرت بیان شده است، راه سعادت دو جهان را برای مسلمانان و همه طالبان حق بازگو می نماید، و امام(س) نیز به پیروی از پیغمبر(ص) در این وصیت نامه که برای ایرانیان و مسلمانان نگاشته شده است، راه و رسم و زندگی و سعادت را نشان می دهند، آن را سرلوحه سفارش نامه خویش قرار می دهند، و به یک کلام می خواهند بگویند، همه آنچه من گفته و می گویم، باید انجام و تعهد به این دو باشد، پس در هر زمان و مکانی هستید، ببینید این دو برای شما چه دستوری می دهند و چه می گویند، به همان عمل کنید.
راه سعادت و نجات در گرو پیروی از قرآنی است که اهل بیت پیغمبر(ص) بیان کننده آن و در عمل به آن قرآن مجسم هستند، آنها قرآن گویا هستند، آنها تطبیق دهنده قرآن در هر زمانی و مکانی هستند، سیره و سخن آن ها می تواند راه خدا را به ما نشان دهد. قرآنی که جدای از مفسران علمی و عملی آن باشد، به دلیل فهم نادرست و ... نمی تواند نجات دهنده باشد، و ممکن است دریافت نادرست از قرآن ما را به انحراف بکشاند.
همچنین اهل بیت(ع) که خود جدای از قرآن نیستند، اگر ما آنها را جدای از قرآن بگیریم، و قرآن را کنار گذاشته، تنها به تعریف و تجلیل آنها پرداخته، و برای آنها بزرگداشت بگیریم و بر قبور آنها مناره و گنبد زنیم و به زیارت آنها برویم، و فکر کنیم این دوستی و ولایت آنها می تواند ضامن سعادت ما باشد، انحرافی بیش نیست.
حدیث ثقلین، این دو را با هم به ما سفارش می‌کنند.
توجه به قران به اندازه توجه به اهل بیت
حجه الاسلام قرئتی در نامه ای به مقام معظم رهبری اخیرا خواستار توجه جدی تر در جامعه به تفسیر و فهم قرآن شدو در بندهای از این نامه به موارد زیر اشاره کرده اند که قابل توجه است :
۷. ای کاش همان‌گونه که پیامبر فرمود: نباید بین کتاب الله و عترتی جدایی باشد «لن یفترقا»، ما باید تعداد جلسات قرآن را به تعداد جلسات عزاداری محرم و جشن‌های نیمه شعبان برسانیم.
۸. گرچه امروز در سایه انقلاب تحولاتی در حوزه‌ها پیدا شده است، لکن کم نیستند کسانی که قرآن و نهج‌البلاغه را علم نمی‌دانند، در حالی که امام رضا علیه‌السلام فرمود: «من أراد العلم فلیثور القرآن» (مجمع البحرین، ج ۳، ص ۲۳۸)
۹. با اینکه قرآن، کتاب تزکیه و تهذیب است، در حوزه‌ها معاونت تهذیب هست، در حالی که قرآن مهم‌ترین سرچشمه‌ی تهذیب است، و می‌توان آیات اخلاقی را در همان معاونت تهذیب مطرح کرد.
۱۰. بحمدالله امروز حفظ قرآن و تلاوت و مسابقات قرآنی با گذشته قابل قیاس نیست، اما نسبت به آنچه می‌توانیم انجام دهیم، فاصله‌ها داریم. سزاوار است اقامه‌ی قرآن دوش‌به‌دوش اقامه‌ی نماز باشد. زیرا کلمه‌ی أقیموا، هم برای نماز آمده «أقیموا الصلاه» و هم برای کتب آسمانی آمده است «أقاموا التوراه و الإنجیل و ما أنزل».
۱۱. با اینکه شب قدر شب نزول قرآن است ولی در شب قدر انواع ادعیه، سخنرانیها، مراسم و عزاداری‌ها مطرح است ولی در کمتر مسجدی در شب نزول قرآن از قرآن گفته میشود.
۱۲. با اینکه هدف قرآن بیشتر عموم مردم است، «بیان للناس» (آل عمران، ۱۳۷۸) ولی اکثر تفاسیر «بیان للخواص» است.
۱۳. با اینکه قرآن کتاب تذکر است، « فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ» (ق، ۴۵) ولی بیشتر موعظه‌ها از دیگران است.
۱۴. با اینکه از آیه «أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ» (نساء، ۸۲) (که خداوند توبیخ میکند) استفاده میشود تدبر واجب است، زیرا خداوند برای ترک کار مستحب توبیخ نمیکند، اما ما تفسیر را مستحب میدانیم.
۱۵. با اینکه برای هر رشته‌ی دانشگاهی در کنار معارف عمومی، باید آیات و روایات همان رشته جزء کتب درسی شود، ولی چنین نیست. در ادعیه میخوانیم که اولیای خدا برای هر عضوی یک دعا داشتند، و می‌گفتند: «و اکف أیدینا عن الظُلم و السرقه، طَهِّر بُطوننا من الحَرام والشُبهه». و بعد از اعضا، برای هر قشری و صنفی یک دعای خاصی داشتند. «و على الشباب بالانابه والتوبه و على النساء بالحیاء والعفه و على مشایخنا بالوقار و السکینه»
۱۶. با اینکه در قیامت درجات معنوی بر اساس قرآن است، «اقْرَأْ وَارْتَقِ» (مکاتیب الائمه، ج ۲، ص ۲۰۶) ولی شهریه‌های حوزه‌ها بر اساس قرآن نیست.
۱۷. با اینکه قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام در کنار هم هستند، ولی بحمدالله برای اهل‌بیت موقوفات هست، ولی برای قرآن و تفسیر موقوفات نیست.
بتابراین اگر جامعه اسلامی
سیاست آن
حاکمیت آن
اقتصاد و معیشت مردم آن
سلامت بازارها و معاملات آن
عدم تبعیض و تفاوتهای ناروا درزندگی مردمان آن
قضاوت و تواضع و ادب قاضیان آن
زهد عالمان و سلامت زندگی واعظان آن
عدالت و تعهد و پارسایی امامان جمعه و جماعت آن
ادب و انسانیت ماموران انتظامی و نظامی آن
برخورد سالم و خدمتگذارانه کارمندان اداری آن
حذف تکاثر و متکاثرین از آن
محو اتراف ذو اسراف از آن
محو فقر و محرومیت از زندگی مردم آن
از بین رفتن رابطه بازی و رانت خواری از آن
حفظ کرامت و ارزش انسان در آن
مطابق با قرآن تنظیم و اصلاح و بازسازی شود با الگوی جامعه مهدوی نزدیک شده است .
درآستانه ماه مبارک رمضان رهبر معظم انقلاب اسلامی درمحفل انس با قران ضمن تاکید همیشگی و مکرر خود به انس با این کتاب زندگی ساز و ضرورت بکار گیری دستورات و راهبردهای آن در عرصه های گوناگون زندگی به نکات مهمی اشاره کردند که بررسی ابعاد این سخنان برای جامعه قرآنی ما بسیار مهم و سرنوشت ساز است .
حدیث ثقلین (قرآن و عترت)
پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) می‌فرماید: بر هر حقی حقیقتی آشکار و بر هر صوابی پرتوی از نور افکنده شده است، هر آنچه با کتاب خدا همسوست به آن چنگ زنید و هر آنچه را در تعارض با آن است رها کنید. او همچنین در سرزمین منی، در حجه الوداع خطبه‌ای ایراد فرمود که در بخشی از آن آمده: ای مردم! آنچه از من برای شما نقل میشود اگر با کتاب خدا سازگاری دارد، من گفته‌ام و آنچه با کتاب خدا ناسازگار و در تضاد است من نگفته‌ام. امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: بازگشت تمامی اشیا به قرآن و احادیث پیامبر است و هر حدیثی که با کتاب خدا ناسازگار باشد سخنی بیهوده بیش نیست.
همچنین فرمود: اگر حدیثی برایتان نقل شد، و از قرآن یا حدیث پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) بر درستی آن گواهی یافتید، درست است وگرنه دروغ است و آورنده آن حدیث بدان سزاوارتر است.
در بسیاری از موارد، ائمه (علیهم‌السّلام) اصحاب خود را برای فهم مسائل و استنباط احکام به قرآن ارجاع می‌دادند که این خود دلیلی قاطع و روشن بر حجیت ظواهر قرآن است.
امام خمینی ره درآغاز وضیت نامه ی خودبه حدیث ثقلین و اشاره به سرگذشت آن دو در تاریخ اسلام، اشاره کرده اند
این حدیث شریف که از زبان پیغمبر اکرم(ص) بارها به ویژه در روزهای آخر عمر آن حضرت بیان شده است، راه سعادت دو جهان را برای مسلمانان و همه طالبان حق بازگو می نماید، و امام(س) نیز به پیروی از پیغمبر(ص) در این وصیت نامه که برای ایرانیان و مسلمانان نگاشته شده است، راه و رسم و زندگی و سعادت را نشان می دهند، آن را سرلوحه سفارش نامه خویش قرار می دهند، و به یک کلام می خواهند بگویند، همه آنچه من گفته و می گویم، باید انجام و تعهد به این دو باشد، پس در هر زمان و مکانی هستید، ببینید این دو برای شما چه دستوری می دهند و چه می گویند، به همان عمل کنید.
راه سعادت و نجات در گرو پیروی از قرآنی است که اهل بیت پیغمبر(ص) بیان کننده آن و در عمل به آن قرآن مجسم هستند، آنها قرآن گویا هستند، آنها تطبیق دهنده قرآن در هر زمانی و مکانی هستند، سیره و سخن آن ها می تواند راه خدا را به ما نشان دهد. قرآنی که جدای از مفسران علمی و عملی آن باشد، به دلیل فهم نادرست و ... نمی تواند نجات دهنده باشد، و ممکن است دریافت نادرست از قرآن ما را به انحراف بکشاند.
همچنین اهل بیت(ع) که خود جدای از قرآن نیستند، اگر ما آنها را جدای از قرآن بگیریم، و قرآن را کنار گذاشته، تنها به تعریف و تجلیل آنها پرداخته، و برای آنها بزرگداشت بگیریم و بر قبور آنها مناره و گنبد زنیم و به زیارت آنها برویم، و فکر کنیم این دوستی و ولایت آنها می تواند ضامن سعادت ما باشد، انحرافی بیش نیست.
حدیث ثقلین، این دو را با هم به ما سفارش می‌کنند.
توجه به قران به اندازه توجه به اهل بیت
حجه الاسلام قرئتی در نامه ای به مقام معظم رهبری اخیرا خواستار توجه جدی تر در جامعه به تفسیر و فهم قرآن شدو در بندهای از این نامه به موارد زیر اشاره کرده اند که قابل توجه است :
۷. ای کاش همان‌گونه که پیامبر فرمود: نباید بین کتاب الله و عترتی جدایی باشد «لن یفترقا»، ما باید تعداد جلسات قرآن را به تعداد جلسات عزاداری محرم و جشن‌های نیمه شعبان برسانیم.
۸. گرچه امروز در سایه انقلاب تحولاتی در حوزه‌ها پیدا شده است، لکن کم نیستند کسانی که قرآن و نهج‌البلاغه را علم نمی‌دانند، در حالی که امام رضا علیه‌السلام فرمود: «من أراد العلم فلیثور القرآن» (مجمع البحرین، ج ۳، ص ۲۳۸)
۹. با اینکه قرآن، کتاب تزکیه و تهذیب است، در حوزه‌ها معاونت تهذیب هست، در حالی که قرآن مهم‌ترین سرچشمه‌ی تهذیب است، و می‌توان آیات اخلاقی را در همان معاونت تهذیب مطرح کرد.
۱۰. بحمدالله امروز حفظ قرآن و تلاوت و مسابقات قرآنی با گذشته قابل قیاس نیست، اما نسبت به آنچه می‌توانیم انجام دهیم، فاصله‌ها داریم. سزاوار است اقامه‌ی قرآن دوش‌به‌دوش اقامه‌ی نماز باشد. زیرا کلمه‌ی أقیموا، هم برای نماز آمده «أقیموا الصلاه» و هم برای کتب آسمانی آمده است «أقاموا التوراه و الإنجیل و ما أنزل».
۱۱. با اینکه شب قدر شب نزول قرآن است ولی در شب قدر انواع ادعیه، سخنرانیها، مراسم و عزاداری‌ها مطرح است ولی در کمتر مسجدی در شب نزول قرآن از قرآن گفته میشود.
۱۲. با اینکه هدف قرآن بیشتر عموم مردم است، «بیان للناس» (آل عمران، ۱۳۷۸) ولی اکثر تفاسیر «بیان للخواص» است.
۱۳. با اینکه قرآن کتاب تذکر است، « فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ» (ق، ۴۵) ولی بیشتر موعظه‌ها از دیگران است.
۱۴. با اینکه از آیه «أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ» (نساء، ۸۲) (که خداوند توبیخ میکند) استفاده میشود تدبر واجب است، زیرا خداوند برای ترک کار مستحب توبیخ نمیکند، اما ما تفسیر را مستحب میدانیم.
۱۵. با اینکه برای هر رشته‌ی دانشگاهی در کنار معارف عمومی، باید آیات و روایات همان رشته جزء کتب درسی شود، ولی چنین نیست. در ادعیه میخوانیم که اولیای خدا برای هر عضوی یک دعا داشتند، و می‌گفتند: «و اکف أیدینا عن الظُلم و السرقه، طَهِّر بُطوننا من الحَرام والشُبهه». و بعد از اعضا، برای هر قشری و صنفی یک دعای خاصی داشتند. «و على الشباب بالانابه والتوبه و على النساء بالحیاء والعفه و على مشایخنا بالوقار و السکینه»
۱۶. با اینکه در قیامت درجات معنوی بر اساس قرآن است، «اقْرَأْ وَارْتَقِ» (مکاتیب الائمه، ج ۲، ص ۲۰۶) ولی شهریه‌های حوزه‌ها بر اساس قرآن نیست.
۱۷. با اینکه قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام در کنار هم هستند، ولی بحمدالله برای اهل‌بیت موقوفات هست، ولی برای قرآن و تفسیر موقوفات نیست.
بتابراین اگر جامعه اسلامی
سیاست آن
حاکمیت آن
اقتصاد و معیشت مردم آن
سلامت بازارها و معاملات آن
عدم تبعیض و تفاوتهای ناروا درزندگی مردمان آن
قضاوت و تواضع و ادب قاضیان آن
زهد عالمان و سلامت زندگی واعظان آن
عدالت و تعهد و پارسایی امامان جمعه و جماعت آن
ادب و انسانیت ماموران انتظامی و نظامی آن
برخورد سالم و خدمتگذارانه کارمندان اداری آن
حذف تکاثر و متکاثرین از آن
محو اتراف ذو اسراف از آن
محو فقر و محرومیت از زندگی مردم آن
از بین رفتن رابطه بازی و رانت خواری از آن
حفظ کرامت و ارزش انسان در آن
مطابق با قرآن تنظیم و اصلاح و بازسازی شود با الگوی جامعه مهدوی نزدیک شده است .