اظهارات و شعارهای نامزدهای انتخابات یا حامیان آنان مورد رد یا قبول همه نیست و باید جوانب زیادی را برای این شعارها مد نظر گرفت. استفاده از شعارهایی که شائبه بخشش ثروتی به عموم مردم جامعه را داشته باشد مسئله‌ای است که ممکن است مردم را تحت تاثیر قرار دهد اما در نهایت مردم تصمیم گیرنده خواهند بود. وقتی ما متوجه خواهیم شد که آن شعارها و سخنان مورد قبول مردم قرار گرفته است که در رای مردم نمود یابد.
محمدکاظم انبارلویی- محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور در بخشی از مصاحبه تلویزیونی‌اش از آمادگی دولت برای افزایش بیش از 5 برابری یارانه‌ها خبر داد.برخی از این اظهارات، شائبه‌هایی سیاسی استنباط کردند.اما به نظر می‌‌آید که این استنباط با منفی اندیشی 
همراه است. دولت درباره مباحث اقتصادی نظریه‌هایی دارد که راهکار اجرای این مباحث کاملا روشن است. راهکار از این قرار است که نظریه‌های دولت باید به مجلس برده شده و در آنجا با یک کار کارشناسی درست و به دور از شتابزدگی به بحث گذاشته شود و زمانی که به صورت قانون درآمد برای اجرا در دولت مبنایی خواهد بود. دولت همیشه درباره مسائل اقتصادی دیدگاهی متفاوت ارائه داده است و این تفاوت دیدگاه در بین مجلس و دولت دیده می‌شود. آنچه مسلم است اینکه تا زمانی این نظریه‌ها به مجلس برده نشود و تصویب نشود قابلیت اجرا نخواهد داشت. ضمن اینکه دولت هنوز بودجه 92 را ارائه نداده است و ما مرجع قابل استنادی برای این داوری‌ها نداریم.دولت در برنامه بودجه 92 ردیف ارزی و بودجه‌ای را برای هدفمندی یارانه‌ها قرار خواهد داد که در این صورت نمایندگان مخالف و موافق برنامه صحبت خواهند کرد و همچنین نمایندگان دولت از برنامه خود دفاع خواهند کرد. با این وصف به نظر می‌رسد افزایش یارانه‌های نقدی ساده نیست؛ بلکه طرحی ملی است که به تمام اقشار جامعه مرتبط است.
از سوی دیگر نظام ما به این بلوغ رسیده است که جهت منافع یک جریان مسئله‌ای مانند یارانه‌ها را دستاویز تحریک انتخاباتی مردم نکند. بنابراین سخنان رئیس‌جمهور درباره یارانه‌ها صرفا اظهارنظری برای مردم بوده و دیگران نیز در فضای باز سیاسی جامعه می‌توانند نظرات خود را در این باره ارائه دهند؛ کما اینکه رئیس قوه قضائیه و بعضی نمایندگان مجلس درباره سخنان رئیس‌جمهور در مصاحبه تلویزیونی اظهارنظر کرده‌اند. بنابراین قوانین ما محصول خرد جمعی است؛ هر چند ممکن است اشتباهاتی هم رخ دهد. در انتخابات پیش‌رو ما با نامزدی «نخبگان»ی مواجه هستیم که برنامه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را در دستور کار خود دارند. این در حالی است که مجبوریم برای ارائه این برنامه‌ها به نامزدها آزادی بدهیم. از سوی دیگر مردم دارای شعور و قدرت تحلیل مسائل هستند. شاید در شعارها و برنامه‌های تبلیغاتی افراد مواردی وجود داشته باشد که مبنای کارشناسی درستی نداشته باشد. به هرحال هر اظهارات و شعارهای نامزدهای انتخابات یا حامیان آنان مورد رد یا قبول همه نیست و باید جوانب زیادی را برای این شعارها مد نظر گرفت. استفاده از شعارهایی که شائبه بخشش ثروتی به عموم مردم جامعه را داشته باشد مسئله‌ای است که ممکن است مردم را تحت تاثیر قرار دهد اما در نهایت مردم تصمیم گیرنده خواهند بود. وقتی ما متوجه خواهیم شد که آن شعارها و سخنان مورد قبول مردم قرار گرفته است که در رای مردم نمود یابد.
همراه است. دولت درباره مباحث اقتصادی نظریه‌هایی دارد که راهکار اجرای این مباحث کاملا روشن است. راهکار از این قرار است که نظریه‌های دولت باید به مجلس برده شده و در آنجا با یک کار کارشناسی درست و به دور از شتابزدگی به بحث گذاشته شود و زمانی که به صورت قانون درآمد برای اجرا در دولت مبنایی خواهد بود. دولت همیشه درباره مسائل اقتصادی دیدگاهی متفاوت ارائه داده است و این تفاوت دیدگاه در بین مجلس و دولت دیده می‌شود. آنچه مسلم است اینکه تا زمانی این نظریه‌ها به مجلس برده نشود و تصویب نشود قابلیت اجرا نخواهد داشت. ضمن اینکه دولت هنوز بودجه 92 را ارائه نداده است و ما مرجع قابل استنادی برای این داوری‌ها نداریم.دولت در برنامه بودجه 92 ردیف ارزی و بودجه‌ای را برای هدفمندی یارانه‌ها قرار خواهد داد که در این صورت نمایندگان مخالف و موافق برنامه صحبت خواهند کرد و همچنین نمایندگان دولت از برنامه خود دفاع خواهند کرد. با این وصف به نظر می‌رسد افزایش یارانه‌های نقدی ساده نیست؛ بلکه طرحی ملی است که به تمام اقشار جامعه مرتبط است.از سوی دیگر نظام ما به این بلوغ رسیده است که جهت منافع یک جریان مسئله‌ای مانند یارانه‌ها را دستاویز تحریک انتخاباتی مردم نکند. بنابراین سخنان رئیس‌جمهور درباره یارانه‌ها صرفا اظهارنظری برای مردم بوده و دیگران نیز در فضای باز سیاسی جامعه می‌توانند نظرات خود را در این باره ارائه دهند؛ کما اینکه رئیس قوه قضائیه و بعضی نمایندگان مجلس درباره سخنان رئیس‌جمهور در مصاحبه تلویزیونی اظهارنظر کرده‌اند. بنابراین قوانین ما محصول خرد جمعی است؛ هر چند ممکن است اشتباهاتی هم رخ دهد. در انتخابات پیش‌رو ما با نامزدی «نخبگان»ی مواجه هستیم که برنامه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را در دستور کار خود دارند. این در حالی است که مجبوریم برای ارائه این برنامه‌ها به نامزدها آزادی بدهیم. از سوی دیگر مردم دارای شعور و قدرت تحلیل مسائل هستند. شاید در شعارها و برنامه‌های تبلیغاتی افراد مواردی وجود داشته باشد که مبنای کارشناسی درستی نداشته باشد. به هرحال هر اظهارات و شعارهای نامزدهای انتخابات یا حامیان آنان مورد رد یا قبول همه نیست و باید جوانب زیادی را برای این شعارها مد نظر گرفت. استفاده از شعارهایی که شائبه بخشش ثروتی به عموم مردم جامعه را داشته باشد مسئله‌ای است که ممکن است مردم را تحت تاثیر قرار دهد اما در نهایت مردم تصمیم گیرنده خواهند بود. وقتی ما متوجه خواهیم شد که آن شعارها و سخنان مورد قبول مردم قرار گرفته است که در رای مردم نمود یابد.