دولت تدبیر و امید با ناکامی در بسیاری از وعده‌های انتخاباتی با چند فرض در عرصه انتخابات فعالیت می‌کند:
1- تمایل به کش دادن توافق برجام و رفع برخی تحریمها به ایام نزدیک به انتخابات و تقویت گرایش به انتظارات پسابرجامی
2- نمایش تلاش‌های دیپلماتیک بین‌المللی برای خروج از بحران رکود تورمی و اشتغال و فشارهای معیشتی و رفاهی مردم
3- شکل‌گیری مجلسی هماهنگ با رویکردهای دولت با استفاده از حربه کارشکنی و نمی‌گذارند کار کنیم، تحت عناوین افراط‌گرایی و اتحاد معتدل‌های جریانها و...
4- فرض بعدی اینکه حضور دهها هیئت چند صد نفری اروپایی مبین تلاش دولت برای رفع بحران اقتصادی است.
واقعیت چیست؟ آیا بین نگاه دولت با نگاه کلی جامعه در مقوله انتخابات چه میزان نزدیکی وجود دارد؟
1- قبل از هر چیز اگر دولت به این سؤال عمومی جامعه که چند درصد شاخصهای زندگی مردم در حوزه اشتغال، درآمد،مسکن، آموزش، بهداشت و درمان، رفاه عمومی، تامین اجتماعی، پس‌انداز، و سایر شاخصهای عزت، اخلاق، احترام، کرامت، آرامش و شاخصهای کلی‌تر نظیر استقلال، آرمانخواهی و ارزشگرایی رشد مثبت داشته است، پاسخ آماری و ملموس بدهد، به همان میزان حقیقی تمایل به مهندسی انتخاباتی دولت و اصلاح‌طلبان ایجاد می‌شود.
2- یکی از رویکردهای خوب و راهبردی هدایت شده توسط مقام معظم رهبری، موضوع اقتصاد مقاومتی است. اگر رابطه مشخص و ملموسی، بین قراردادهای منعقد هزاران میلیارد دلاری سفر آقای روحانی با اقتصاد مقاومتی وجود دارد، برای مردم شفاف شود یعنی خرید هواپیما که تا ده سال آینده کشور را وابسته می‌کند و با قراردادهای اجاره به شرط تملیک، آیا کارخانه‌های فرانسوی‌ها فعال می‌شوند یا کارخانه‌های ایرانیها؟و اصولا در یک تحلیل مقدماتی و کمی هر اندازه خرید هواپیما در معیشت مردم اثرگذار باشد به همان میزان فرض پیش‌بینی جلب رأی مردم به سبد اصلاح‌طلبان و دولتی‌ها قابل توجه خواهد بود.
3- گفته شد پول‌های بلوکه شده ایران در خارج از کشور آزاد می‌شوند و تأثیر آنها در اشتغال و کاهش تورم و فعال شدن کارخانه‌های تعطیل شده، به زودی ملموس می‌شود. ولی ظاهر قرارداده‌ها نشان می‌دهد هر آنچه در خارج بلوکه شده، دودستی تقدیم شرکتهای اروپایی شود و با فروش نفت ارزان قیمت در حداقل دو دهه آینده، بقیه سرمایه کارخانه‌های خارجی توسط ایرانیها تأمین می‌شود تا از ورشکستگی آنها جلوگیری شود لذا علت تأخیر در ارائه لایحه برنامه و بودجه سال 95 و برنامه ششم، چشم دوختن دولت به آن مختص بلوکه شده‌ها بود که با سفر اروپایی این امیدواری به جایی نرسید. حال اگر مردم نشانه‌های آن را در لایحه بودجه ببینند، نشانه‌ای را هم در صندوق رأی خواهند گذاشت. 4- در تنظیم مبادلات و مراودات سیاست خارجی و مواضع با 1+5، دولت نسبت به وضع تحریمهای جدید چه رویکردی دارد؟ اگر قرارباشد وضع تحریمهای جدید اثر رفع تحریم پسا برجام را خنثی سازد، قضاوت ساده‌اش یعنی هیچ به هیچ است. زیرا استراتژی دشمن وارد کردن ضربه اقتصادی و تضعیف توانمندیهای نظام اسلامی است که با چراغ سبز اهالی فتنه عملیاتی و تشدید گردید. حال اگر فرایند برد برد تبدیل به هیچ به هیچ شود، سهم جامعه از این منافع چیست تا با انگیزه لازم و گرایش به این جریان پای صندوق‌های رأی برود؟ اینجاست که نقدهای دلسوزانه منتقدان و پیش‌بینی آنها در خصوص اجتناب از همنشینی و ابراز دوستی با دشمن عهدشکن درست بوده است. 5- فاجعه زمانی است که با وجود زیرساختها و ظرفیتهای ایجاد شده و تعطیلی بخش زیادی از اقتصاد مولد کشور، جهت‌گیری قراردادها به سمت واردات باشد. معنی این کار که تعطیلی تولید و خروج ارز و افزایش بیکاری و سقوط فناوری و رتبه‌های علمی و توقف پژوهش و تحقیقات و تحقیر دانشمندان جوان و فرار نخبگان و بی خاصیتی شرکتهای دانش‌بنیان و تقویت جبهه دشمن می‌باشد، جا دارد توسط دستگاه‌های نظارتی بخصوص مجلس نظارت لازم برقراردادهای مذکور اعمال شود. به هر حال اگر مردم با این توصیف به تأثیر مثبت و سازنده و استقلال و آرمانی سفر اروپایی اعتماد دارند، با همان میزان اعتماد در صندوق‌های رأی اعمال نظر نمایند.