هدف از برگزاری مراسم عزاداری حضرت امام حسین (ع) ایجاد تحول و دگرگونی و انقلاب درونی در رفتار، کردار و گفتار ما است؛ اگر واقعا علاقمند به حضرت سیدالشهداء هستیم این عزاداری‌ها باید در بینش و رفتار ما اثر گذارد و زمینه پذیرش تعقل‌گرایی در بین ما افزایش یابد.
عدم منافع شخصی در قیام آن حضرت، طلب خیرخواهی برای امت اسلامی در ادای تکلیف الهی و احیای فریضه حیاتی امر به معروف و نهی از منکر برخی از ویژگی‌های قیام امام حسین (ع) است که سبب ماندگاری این نهضت الهی شد. نهضت عاشورا همچون جرقه‌ای نورانی در فضای ظلمانی و تاریک دستگاه جور حاکمیت یزید بود و شخصیت منحصر به فرد حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و جایگاه آن حضرت در نزد پیامبر گرامی اسلام و خاندان اهل بیت عصمت و طهارت.
قیام امام حسین (ع) موجب زنده‌شدن روح آزادگی، ازبین‌رفتن ترس‌های مختلفی که ناشی از دنیاخواهی است و رفع ذلت و خواری در جامعه اسلامی، تغییر در تفکرات و رفتار پیروان آن حضرت نسبت به تکالیف خانوادگی، اجتماعی و... بر عهده دارند، گردید و آنچه که باعث ماندگاری این نهضت شد، حاکی از روح بلند و ملکوتی آن امام والامقام است. روح‌های بزرگ همواره جسم‌های خود را به زحمت و تحمل سختی‌ها وادار می‌نمایند؛ در حالی‌که روح‌های کوچک پیرو هوس‌های مادی همواره اسیر ارضای تمایلات جسمی خود هستند.
روز عاشورا ، روز تجدید حیات و شروع یک انقلاب درونی و بازنگری در حالات و رفتار خودمان باید باشد. بخشی از شعارهای آن حضرت در کربلا به معرفی شخصیت و خاندان ایشان اختصاص دارد و بخش دیگر به پیام‌های جهانی مانند جملات معروف ایشان: «هیهات من الذله» و «من مرگ سرخ را بر زندگی با ستمکاران ترجیح می‌دهم» است که بازتاب آن هم اکنون در اقصی نقاط جهان و در قیام‌های مردمی قابل مشاهده است.
اهل بیت آن حضرت نیز که پس از ماجرای کربلا به اسارت درآمدند، تن به ذلت ندادند. این جمله حضرت زینب (سلام الله علیها) در مجلس یزید معروف است که فرمود: «ما رایت الا جمیلا» موید این مطلب است که آن حضرت همه چیز را زیبا می‌دیدند و در عین اسارت عزت و کرامت اهل بیت ماندگار گردیده است.