هرگاه که ارزش های اسلامی و انقلابی به فراموشی سپرده شوند و یا نادیده گرفته شوند و در صورت عدم رسیدگی مدیران مربوطه، خود راسأ وارد عمل شده و جلوی انحراف را بگیرند. حال چرا برنامه هفت که هر گونه موضع گیری مجری آن بطور طبیعی باید دیدگاه رسانه ملی محسوب شود، به عمل انقلابی و دینی و اخلاقی حوزه هنری خرده می گیرد؟
محمد دیندار- برنامه جمعه شب " هفت" به بحث در خصوص عدم نمایش بعضی از فیلم ها در سینماهای حوزه هنری اختصاص داشت و مومنی رئیس حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی وبیگلری رئیس سازمان سینمایی حوزه با حضور در این برنامه به تبیین دیدگاه های خود در این زمینه پرداختند. در این میان آنچه جای تعجب داشت، اصرار مجری این برنامه بر تقابل حوزه هنری با قانون بود و گبرلو بارها و بارها در طول بحث سعی داشت تا اقدام حوزه هنری را نوعی قانون گریزی و تقابل با قوانین معرفی کند، حال آنکه رئیس حوزه هنری در طول برنامه به درستی بر مقدم بودن شریعت بر بعضی قوانین نادرست تأکید و روشنگری کرد. برای روشن تر شدن ادله منطقی مومنی در این رابطه حتی می توان به وصیتنامه حضرت امام خمینی(ره) اشاره کرد که به جوانان و مردم توصیه کرده، هرگاه که ارزش های اسلامی و انقلابی به فراموشی سپرده شوند و یا نادیده گرفته شوند و در صورت عدم رسیدگی مدیران مربوطه، خود راسأ وارد عمل شده و جلوی انحراف را بگیرند. حال چرا برنامه هفت که هر گونه موضع گیری مجری آن بطور طبیعی باید دیدگاه رسانه ملی محسوب شود، به عمل انقلابی و دینی و اخلاقی حوزه هنری خرده می گیرد جای شگفتی دارد. در این شرایط به نظر می رسد اگر چه مجری این برنامه سینمایی تغییر یافته، اما دیدگاه حاکم بر برنامه هفت کماکان به راه خود ادامه می دهد.
در اینجا اما جای این پرسش اساسی باقی می ماند که اگر دست اندرکاران برنامه هفت و به عبارتی رسانه ملی، اقدام حوزه هنری را بر عدم نمایش بعضی فیلم ها در سالن های متعلق به خود، بر نتافته و قبول ندارند،آیا تضمین می دهند که اینگونه فیلمها از شبکه های تلویزیونی اجازه نمایش یابند و آیا مدیران رسانه ملی خود حاضر هستند بعضی فیلمها را که مرزهای اخلاقی را در نوردیده بر روی آنتن ببرند؟ اگر نه، پس خرده گیری بر حوزه هنری چرا!؟
در اینجا اما جای این پرسش اساسی باقی می ماند که اگر دست اندرکاران برنامه هفت و به عبارتی رسانه ملی، اقدام حوزه هنری را بر عدم نمایش بعضی فیلم ها در سالن های متعلق به خود، بر نتافته و قبول ندارند،آیا تضمین می دهند که اینگونه فیلمها از شبکه های تلویزیونی اجازه نمایش یابند و آیا مدیران رسانه ملی خود حاضر هستند بعضی فیلمها را که مرزهای اخلاقی را در نوردیده بر روی آنتن ببرند؟ اگر نه، پس خرده گیری بر حوزه هنری چرا!؟