بر رویه گیشه سینماها نام آن نوشته شده است؛ نام «حوض نقاشی»! اسم فیلم را که می خوانی و تصویر بازیگران را بر روی تابلوی ورودی سینما می بینی، با خودت فکر می کنی که با زندگی یک زوج عاشق نقاش، طرف هستی که قرار است شیوه های زندگی عاشقانه را به تو بیاموزند! البته که چندان هم اشتباه نکرده ای و ماجرا در همین حوالی می چرخد اما از آن جایی که حس کنجکاوی تو را تا دو سینما کشانده است، ادامه راه را هم طی می‌کنی و...
لیلی صدر - بعضی ها می روند سینما فقط برای این که بخندند! بعضی ها می روند سینما تا وقت بگذرانند! بعضی‌ها سینما برای شان یکجور تفریح است! بعضی ها می روند سینما تا گریه کنند و بعضی هم ترجیح می دهند که با این وضع و اوضاع فیلم ها اصلاً سینما نروند! در میان آن هایی که ترجیح می‌دهند اصلاً سینما نروند گاهی افرادی پیدا می شوند که مجذوب نام فیلم ها می شوند و به دنبال کشف دلیل این نام گذاری راهی سینما می شوند و...
بر رویه گیشه سینماها نام آن نوشته شده است؛ نام «حوض نقاشی»! اسم فیلم را که می خوانی و تصویر بازیگران را بر روی تابلوی ورودی سینما می بینی، با خودت فکر می کنی که با زندگی یک زوج عاشق نقاش، طرف هستی که قرار است شیوه های زندگی عاشقانه را به تو بیاموزند! البته که چندان هم اشتباه نکرده ای و ماجرا در همین حوالی می چرخد اما از آن جایی که حس کنجکاوی تو را تا دو سینما کشانده است، ادامه راه را هم طی می‌کنی و...
کارگردان مازیار میری است، منوچهر محمدی تهیه کننده است و حامد محمدی نویسنده... انگار انتظار تو در دیدن این فیلم پایانی ندارد! قصه دیر شروع می¬شود و با نمایش مکرر روزمرگی های شخصیت های اصلی سعی در شناساندن فضا و آدم¬های قصه دارد و البته در این میان از کنار بسیاری از ظرفیت¬های آشنا و کاربردی قصه هم به آسانی می گذرد! ناگهان، فیلم مخاطب را پرتاب می¬کند به یک زندگی غریب و ساده که لااقل در اطراف خود کمتر دیده ایم و فیلمساز هم قرار است قصه این آدم¬ها را برای ما بگوید! پس همه چیز دست اوست و فقط خودش می تواند به نگاه ما به این قبیل افراد جهت ببخشد. این یعنی شروعی برای یک انتخاب. به همین جهت بزرگترین شانس را هم دارد. که می تواند به این وسیله فیلم و قصه اش را در ذهن ما ماندگار کند و یا خیلی چیزهای دیگر را عوض کند. اما حوض نقاشی به چنین فیلمی تبدیل نمی¬شود و در نهایت از سطح یک فیلم متوسط رو به بالا فراتر نمی رود! نویسنده درگیر و دار ایده اولیه فیلم خود را محبوس کرده و با خلق خرده داستان¬های پیش پا افتاده و غیر ضروری سعی در جذب مخاطب دارد. مخاطبی که به لطف حضور دو تن از بهترین بازیگران تا این¬جای قائله را با فیلم¬ساز همراه شده و بالطبع انتظار خارق¬العاده¬ای هم از سرانجام کار دارد!
بازی نگار جواهریان، مثل همیشه تأثیرگذار است و شهاب حسینی، چهره¬ای متفاوت از خود در این فیلم نشان می¬دهد اما عدم درک درست از آدم¬های قصه به نظر خیلی¬ها، ایراد بزرگ فیلم است، با این حال کارگردان همه تلاش خود را می¬کند تا در این بین، بهترین استفاده را از ظرفیت¬های موجود کند و حاصل کار را به فیلمی تبدیل کند که حداقل بشود از آن به عنوان فیلمی دغدغه¬مند و شریف یاد کرد. هدفی که حداقل به لحاظ به تصویر کشیدن عشقی کمیاب و نادر تا حدودی به آن دست یافته است! فیلم حوض نقاشی می خواهد نشان دهد در این دنیای بی رحم شهری امروزی هنوز انسان‌هایی هستند که برای یک زوج ناتوان ذهنی و جسمی دل بسوزانند اما موضوع فیلم برای مخاطب این زمانه نیست! نه آن خانه کلنگی وسط شهر می‌تواند تماشاگر را قلقلک دهد و نه خلوت‌گزینی بچگانهای که شوهر خانم ناظم برگزیده است! با تماشای این فیلم یک بار دیگر هم از اعتمادی که به کنجکاوی¬ات نسبت به سینما داشته¬ای، سرخورده می¬شوی!
بر رویه گیشه سینماها نام آن نوشته شده است؛ نام «حوض نقاشی»! اسم فیلم را که می خوانی و تصویر بازیگران را بر روی تابلوی ورودی سینما می بینی، با خودت فکر می کنی که با زندگی یک زوج عاشق نقاش، طرف هستی که قرار است شیوه های زندگی عاشقانه را به تو بیاموزند! البته که چندان هم اشتباه نکرده ای و ماجرا در همین حوالی می چرخد اما از آن جایی که حس کنجکاوی تو را تا دو سینما کشانده است، ادامه راه را هم طی می‌کنی و...
کارگردان مازیار میری است، منوچهر محمدی تهیه کننده است و حامد محمدی نویسنده... انگار انتظار تو در دیدن این فیلم پایانی ندارد! قصه دیر شروع می¬شود و با نمایش مکرر روزمرگی های شخصیت های اصلی سعی در شناساندن فضا و آدم¬های قصه دارد و البته در این میان از کنار بسیاری از ظرفیت¬های آشنا و کاربردی قصه هم به آسانی می گذرد! ناگهان، فیلم مخاطب را پرتاب می¬کند به یک زندگی غریب و ساده که لااقل در اطراف خود کمتر دیده ایم و فیلمساز هم قرار است قصه این آدم¬ها را برای ما بگوید! پس همه چیز دست اوست و فقط خودش می تواند به نگاه ما به این قبیل افراد جهت ببخشد. این یعنی شروعی برای یک انتخاب. به همین جهت بزرگترین شانس را هم دارد. که می تواند به این وسیله فیلم و قصه اش را در ذهن ما ماندگار کند و یا خیلی چیزهای دیگر را عوض کند. اما حوض نقاشی به چنین فیلمی تبدیل نمی¬شود و در نهایت از سطح یک فیلم متوسط رو به بالا فراتر نمی رود! نویسنده درگیر و دار ایده اولیه فیلم خود را محبوس کرده و با خلق خرده داستان¬های پیش پا افتاده و غیر ضروری سعی در جذب مخاطب دارد. مخاطبی که به لطف حضور دو تن از بهترین بازیگران تا این¬جای قائله را با فیلم¬ساز همراه شده و بالطبع انتظار خارق¬العاده¬ای هم از سرانجام کار دارد!
بازی نگار جواهریان، مثل همیشه تأثیرگذار است و شهاب حسینی، چهره¬ای متفاوت از خود در این فیلم نشان می¬دهد اما عدم درک درست از آدم¬های قصه به نظر خیلی¬ها، ایراد بزرگ فیلم است، با این حال کارگردان همه تلاش خود را می¬کند تا در این بین، بهترین استفاده را از ظرفیت¬های موجود کند و حاصل کار را به فیلمی تبدیل کند که حداقل بشود از آن به عنوان فیلمی دغدغه¬مند و شریف یاد کرد. هدفی که حداقل به لحاظ به تصویر کشیدن عشقی کمیاب و نادر تا حدودی به آن دست یافته است! فیلم حوض نقاشی می خواهد نشان دهد در این دنیای بی رحم شهری امروزی هنوز انسان‌هایی هستند که برای یک زوج ناتوان ذهنی و جسمی دل بسوزانند اما موضوع فیلم برای مخاطب این زمانه نیست! نه آن خانه کلنگی وسط شهر می‌تواند تماشاگر را قلقلک دهد و نه خلوت‌گزینی بچگانهای که شوهر خانم ناظم برگزیده است! با تماشای این فیلم یک بار دیگر هم از اعتمادی که به کنجکاوی¬ات نسبت به سینما داشته¬ای، سرخورده می¬شوی!
