تو هرگز دیر مکن. بگذار که حوادث دیر کنند -اگر که ناگریز دیر کردنی هستند- تو هیچ راهی را بسوی رسیدن نبند؛ بگذار که راهبندان اگر بیرون اراده توست . کار خودش را بکند. آنگاه تو بشتاب و بگو: اگر من خطا کرده بودم. هرگز نرسیدن بسیار خوبتر از دیر رسیدن بود. اما حال، دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است؛ چرا که تاخیر خارج از اراده من و تو بوده است.