مردم کشورمان سی و شش سال است که آمریکا را پشت دروازه‌های ایران متوقف کرده‌اند و اجازه هیچ‌گونه رخنه‌ای به این کشور ستمگر نداده‌اند. اگر گاهی هم رخنه‌ای مثل قضیه مک فارلین باز شد؛ نظام آن را باتدبیر رهبری ولایت‌فقیه حل کرد و از آن فرصتی ساخت تا آمریکا را بیش‌ازپیش مفتضح کند.
آنچه در دو سال اخیر در فضای بین ایران و آمریکا رخداد؛ باز شدن منفذی است که به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها بسیار به آن دل‌بسته و امیدوار شده‌اند. تماس تلفنی دو سال پیش جناب آقای روحانی با اوباما، آمریکا را امیدوار کرد که می‌تواند با ترفندهایی این رخنه را گسترش دهد و در طول دو سال گذشته کار به‌جایی رسید که وزرای خارجه دو کشور، در طول یک روز بارها با یکدیگر ملاقات و مذاکره کنند. کاری که آمریکایی‌ها سه دهه برای تحقق آن حاضر بودند امتیازهای بسیاری به‌طرف ایرانی بدهند.
گرچه قرار بوده و هست که در این ملاقات‌ها فقط درباره موضوع هسته‌ای گفتگو شود؛ ولی اخباری وجود دارد که طرف آمریکایی بارها سعی کرده این قرار را بشکند و در مواردی هم موفق شده که مذاکره را به موضوعاتی غیر از هسته‌ای نیز بکشاند؛ موضوعی که منع و هشدار صریح رهبری را در پی داشته و دارد.
آمریکا امید دارد که از این طریق بتواند کاری را که در دهه‌های گذشته نتوانسته انجام دهد؛ با این روش جدید محقق کند. سنگ بنای اولیه این موضوع آن است که کمر استکبارستیزی را در ایران بشکند و در قامت یک دوست چهره بیاراید.
سیاست حذف شعار مرگ بر آمریکا، کاهش نفرت از آن، ترویج نمادهای آمریکایی مثل مک‌دونالد (که برخی ساده‌انگارانه از آن یاد می‌کنند؛ ولی متوجه نشدند که از اولین اقدامات به‌ظاهر حاشیه‌ای آمریکایی‌ها بعد از تهیه برجام، آگهی آمادگی برای اعطای مجوز شعبه مک‌دونالد در ایران بود. ظاهراتصور می‌کنند مردم ایران در حسرت گاز زدن به ساندویچ‌های آنها هستند)،
ایجاد فضای دل‌فریب اقتصادی از مرحله بعد از تصویب برجام، ایران را بازار کالاهای غربی کردن گسترش رفت‌وآمدها بین ایران و آمریکا، افتتاح دفتر نمایندگی آمریکا در تهران و حضور دیپلمات‌های آنها در ایران که بتوانند اطلاعات دقیقی از وضعیت ما به سیستم‌های امنیتی و اطلاعاتی و نظامی آمریکا منتقل کنند، ارائه چهره متمدنانه از آمریکا، پاک کردن سوابق دشمنی و دستان آغشته به خون هزاران ایرانی، بدون دادن هیچ‌گونه امتیازی به ایران، سیاه نمایی از وضع داخل و مرتبط دانستن مشکلات داخلی به تحریم‌ها و نداشتن رابطه با به‌اصطلاح دنیای آزاد، ضربه زدن به تولیدات داخلی، همان‌گونه که از تبلیغات مشکوکی که این روزها علیه صنعت خودروسازی کشورمان می‌شود می‌توان نشانه آن را یافت و ... از ابعاد برنامه‌های آمریکا برای مرحله بعد از برجام است که بدون شک خطرات آن می‌تواند بسیار بیشتر از خطراتی باشد که منتقدان برجام برای آن متصور هستند.
با این تفاصیل باید امید داشت مسئولین مربوطه با نگاه همه‌جانبه به همه ابعاد این مذاکرات و برآورد دقیق از مطامع آمریکا در مراحل آینده و پافشاری بر حقوق ملت ایران، مواظبت نمایند که این بار نیز آمریکا را سرافکنده از رسیدن به خواسته‌های خود به‌عقب برانند.
انتظار این است که رئیس‌جمهور و دولت، اعتماد رهبری و ملت بصیر و انقلابی ایران را پاس داشته و همواره بر حفظ حریم امن ملت از دشمنان قسم‌خورده، به نحو شایسته پاسداری کنند.