فضل الله فرخ- روز آخر شهریور و اوایل مهر ماه 1359 روزهای تلخ و ناگواری بود روزهای حمله ناجوانمردانه و بیرحمانه دشمن متجاوز و به خاک و خون کشیدن هموطنان بی‌گناه، روزهای ویرانی شهرها و تأسیسات و... روزهای جولان باطل و عرض اندام متجاوزین به خاک کشور و قتل و غارت و ایجاد رعب و وحشت و ناامنی و هجوم به پایه‌های نظام جمهوری اسلامی... اما چه شد که ما این روزها را گرامی می‌داریم و آن را دفاع مقدس می‌نامیم جواب این است که دفاع جانانه تمامی اقشار از قبیل ارتش، بسیج و سپاه و کلیه مردم چنان جدی و فداکارانه بود و چنان رهبر وامت ما شجاعانه و فداکارانه در مدت 8 سال در برابر دشمن جهانی و بین‌المللی ایستادند و حماسه آفریدند و خداوند متعال طبق وعده (ان تنصراله ینصرکم) آتش گسترده کفر نمرودیان زمان را تبدیل به گلستان نمود و به کشور ما عزت و عظمت و سربلندی بخشید و با پایمردی (دفاع مقدس) و پیروزی بر کفر جهانی سبب افتخار و مباهات و سرافرازی شد که شایسته است ما نه تنها در این ایام که در تمام سال آن را گرامی بداریم و لحظه به لحظه شکرگزار نصرتهای الهی باشیم و یاد و خاطره شهدا و جانبازان و آزادگان و ایثارگران را گرامی بداریم و در ادامه راه مقدس آنان بکوشیم... ولی آنچه مهم است اینکه بدانیم دشمنی دشمن تمام نشده و دشمنان ما پس از شکست در جنگ نظامی به جنگ خطرناکتر دیگری علیه ما پرداختندو آن جنگ فرهنگی است.