صالح اسکندری - هفته دولت مجال و مجلایی برای تجلیل از شهیدان رجایی و باهنر است. البته این تجلیل صرفا از یک شخص نیست بلکه تکریم یک جریان طیبه و انقلابی در نظام جمهوری اسلامی است که می‌توان آن را نقطه عطفی در تاریخ دولت سازی اسلامی در ایران قلمداد کرد. رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در دیدار اخیر رئیس جمهور و اعضای هیئت دولت ضمن تبیین هفت شاخص مهم دولت مطلوب اسلامی از جمله سلامت اعتقادی و اخلاقی، خدمت به مردم، عدالت، سلامت اقتصادی و مبارزه با فساد، قانون‌گرایی، حکمت و خردگرایی و تکیه بر ظرفیت درون زای کشور تأکید کردند: اقتصاد و علم را در اولویت قرار دهید و با مهار تورم، تأمین نیازهای اساسی مردم، رونق تولید و ایجاد تحرک و آرامش در عرصه اقتصادی، امید مردم به آینده را استمرار و افزایش دهید. در ریشه کاوی دولت اسلامی در تاریخ ایران رگه‌هایی هر چند کم عیار در دوره صفویه به دست می‌آید. در این سلسله پادشاهی اگر چه به طور رسمی عنوانی از ولایت فقیه، و یا دولت اسلامی وجود ندارد اما حضور پررنگ شیخ‌الاسلام‌ها و علما در تسهیل کارکردهای دولت قابل رویت است. در این دوره رابطه روحانیت در تعامل مستقیم با حکومت و ساختار قدرت یک رابطه کارکردی است چرا که برای اولین بار پس از حکومت حضرت علی(ع) روحانیون شیعه می‌توانند در عالی‌ترین سطوح مملکتی حضوری پر رنگ داشته باشد. اما این روند با آغاز دوران گذار ایران از جامعه سنتی به جامعه جدید و ایجاد مولفه‌های دولت مدرن متوقف می‌گردد. در اواخر دوره قاجاریه خصوصا در مشروطه به یک‌باره دولت‌سازی اسلامی متوقف می‌شود و به موازات آن نوعی دولت‌سازی شبه مدرن در ایران پا می‌گیرد. این دولت‌سازی نوعی غربی سازی بر یک بستر معرفتی ایرانی- مذهبی است. محصول این فرایند دیکتاتوری رضاخان و فساد محمد رضا پهلوی بود.مسیر انحرافی دولت‌سازی مدرن که در نقطه عطف مشروطیت راه گشایی شد فرایند دولت سازی اسلامی در ایران را حد اقل دو قرن به عقب انداخت. انقلاب اسلامی در حقیقت واکنشی مردمی به فرایند دولت سازی شبه مدرن در ایران بود. جامعه ایران دولت مدرن را به اعمال نامشروع قدرت محکوم کرد. دولت اسلامی یک الگوی ایدآل و آرمانی است که ضمن بسترسازی برای حیات سیاسی و اجتماعی مومنانه شهروندان و اثبات کارآمدی اسلام در اداره جامعه، موجبات افزایش کیفیت زندگی مادی و معنوی مردم را فراهم می‌کند.