سخنان دکتر احمدی نژاد در جمع نخبگان آمریکایی در خصوص رابطه با آمریکا نه دربرگیرنده علاقه به ایجاد رابطه که انداختن توپ در زمین حریف بود؛ کاری که ایشان اتفاقاً شگرد خاصی در آن داشته و برخی رفیقان و نارفیقان داخلی طعم آن را چشیده اند.
محسن مجتبایی- جمهوری اسلامی ایران در چهارچوب دیپلماسی عمومی خود همواره از تریبون مجمع عمومی سازمان ملل برای رساندن فریاد حق‌طلبانه و عدالت‌خواهانه ملت ایران به جهانیان استفاده کرده است. این سیاست به ویژه در دولتهای نهم و دهم تمام قامت به اجرا درآمد و عدالت محوری، مشارکت‌جویی در نظام بین‌المللی، خلع سلاح اتمی، دفاع از برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای و حقوق ملتهای مظلوم خاصه فلسطین، از جمله مهمترین بخشهای سخنان رئیس جمهور کشورمان در هفت دوره اخیر مجمع عمومی سازمان ملل بوده است.
سال 1389 و در ششمین سفر دکتر احمدی نژاد، اجلاس عمومی سازمان ملل در فضایی متأثر از اقدام موهن کشیش آمریکایی در اهانت به ساحت مقدس قرآن کریم برگزار شد؛ رئیس جمهور کشورمان در سخنرانی خود این اقدام را شیطانی نامید؛ «این اقدام و هر اقدامی که موجب تعلیق شکافها و فاصله‌ها بین ملتها شود، شیطانی است و باید با هوشمندی از غلتیدن در دام شیطان احتراز کرد.
اماهفته گذشته، هشتمین سفر رئیس جمهور در شرایطی برگزار شد که همانند دو سال قبل جهان اسلام در التهاب توهین به مقدسات‌اش است با این تفاوت که این بار پیامبر اعظم(ص) هدف توهین قرار گرفته بود.
دکتر احمدی نژاد نیز همانند سال 89 از تریبون سازمان ملل بهره جست و اعلام کرد: شاهدیم که برخی صاحبان امتیاز وتو... با استناد نادرست به منشور ملل متحد و با سوء استفاده از آزادی، در برابر اهانت به مقدسات جامعه بشری و انبیاء الهی، سکوت و یا از اهانت کنندگان حمایت می‌کنند و همزمان سئوال از یک موضوع تاریخی و یا تحقیق پیرامون آن را جرم تلقی و محققان را به زندان می‌افکنند.
سخنان رئیس جمهور کشورمان بلا‌فاصله با واکنش سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید مواجه شد؛ «جی کارنی» اگر چه با ذکر این نکته که دولت آمریکا محتوای فیلم ویدئویی ضد اسلامی را محکوم می‌کند نیم قدم عقب آمد اما دوباره از ترجیع‌بند خسته کننده «دوباره همه گزینه‌ها روی میز است» استفاده کرد.
موضوع رابطه با آمریکا از دیگر موضوعات در گفتگوی رئیس جمهور کشورمان با نخبگان آمریکایی بود که نقل محافل شد.
شرق با ذوق زدگی آن را تیتر یک قرار داد؛ این روزنامه که روز قبل اش در قالب کاریکاتور رزمندگان هشت سال دفاع مقدس را به سخره گرفته بود؛ در این شماره (5/7/91) نیز تازیانه توهین کاریکاتوری خود را به سمت رئیس جمهور برد تا یکبار دیگر ثابت شود که هنوز رگه‌هایی از شارلاتانیزم مطبوعاتی در کشور وجود دارد.
به اعتقاد نگارنده برآیند سخنان دکتر احمدی نژاد در جمع نخبگان آمریکایی در خصوص رابطه با آمریکا نه دربرگیرنده علاقه به ایجاد رابطه که انداختن توپ در زمین حریف بود؛ کاری که ایشان اتفاقاً شگرد خاصی در آن داشته و برخی رفیقان و نارفیقان داخلی طعم آن را چشیده اند. به این عبارات توجه کنید.
- این تحریم‌ها فقط ذهنیت منفی مردم ایران را نسبت به آمریکا تشدید می‌کند.
- برای بهبود رابطه باید... به این نکته توجه کنیم که ایالات متحده از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی همواره در مقابل ایران ایستاده است.
- به رسمیت شناختن یا نشناختن رژیم صهیونیستی هیچ ارتباطی به روابط ایران و آمریکا ندارد
- آمریکایی‌ها بدانند که هر اتفاقی هم بیفتد، دوران حکومت سابق در ایران تکرار نخواهد شد
- دولتهای آمریکا 33 سال فرصت را برای تعامل با ایران از دست داده‌اند و...
در پایان این مجال باز می‌گردیم به واکنش مقامات آمریکایی؛ آنجا که «جی کارنی» گفت: اوباما در سخنرانی خود در مجمع عمومی این پیام را ابلاغ خواهد کرد که آمریکا هرگز از جهان عقب نشینی و کناره‌گیری نمی‌کند. باید گفت حتی اگر رئیس جمهور نیز دچار لغزش شود، کسانی که وی را انتخاب کرده اند و در سال 92 پای صندوق می روند بارها جواب نظام سلطه و در رأس آن آمریکا را داده اند که«آمریکا! آمریکا! تو با سلاح جنگی، ما با سلاح ایمان، بجنگ تا بجنگیم»
سال 1389 و در ششمین سفر دکتر احمدی نژاد، اجلاس عمومی سازمان ملل در فضایی متأثر از اقدام موهن کشیش آمریکایی در اهانت به ساحت مقدس قرآن کریم برگزار شد؛ رئیس جمهور کشورمان در سخنرانی خود این اقدام را شیطانی نامید؛ «این اقدام و هر اقدامی که موجب تعلیق شکافها و فاصله‌ها بین ملتها شود، شیطانی است و باید با هوشمندی از غلتیدن در دام شیطان احتراز کرد.
اماهفته گذشته، هشتمین سفر رئیس جمهور در شرایطی برگزار شد که همانند دو سال قبل جهان اسلام در التهاب توهین به مقدسات‌اش است با این تفاوت که این بار پیامبر اعظم(ص) هدف توهین قرار گرفته بود.
دکتر احمدی نژاد نیز همانند سال 89 از تریبون سازمان ملل بهره جست و اعلام کرد: شاهدیم که برخی صاحبان امتیاز وتو... با استناد نادرست به منشور ملل متحد و با سوء استفاده از آزادی، در برابر اهانت به مقدسات جامعه بشری و انبیاء الهی، سکوت و یا از اهانت کنندگان حمایت می‌کنند و همزمان سئوال از یک موضوع تاریخی و یا تحقیق پیرامون آن را جرم تلقی و محققان را به زندان می‌افکنند.
سخنان رئیس جمهور کشورمان بلا‌فاصله با واکنش سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید مواجه شد؛ «جی کارنی» اگر چه با ذکر این نکته که دولت آمریکا محتوای فیلم ویدئویی ضد اسلامی را محکوم می‌کند نیم قدم عقب آمد اما دوباره از ترجیع‌بند خسته کننده «دوباره همه گزینه‌ها روی میز است» استفاده کرد.
موضوع رابطه با آمریکا از دیگر موضوعات در گفتگوی رئیس جمهور کشورمان با نخبگان آمریکایی بود که نقل محافل شد.
شرق با ذوق زدگی آن را تیتر یک قرار داد؛ این روزنامه که روز قبل اش در قالب کاریکاتور رزمندگان هشت سال دفاع مقدس را به سخره گرفته بود؛ در این شماره (5/7/91) نیز تازیانه توهین کاریکاتوری خود را به سمت رئیس جمهور برد تا یکبار دیگر ثابت شود که هنوز رگه‌هایی از شارلاتانیزم مطبوعاتی در کشور وجود دارد.
به اعتقاد نگارنده برآیند سخنان دکتر احمدی نژاد در جمع نخبگان آمریکایی در خصوص رابطه با آمریکا نه دربرگیرنده علاقه به ایجاد رابطه که انداختن توپ در زمین حریف بود؛ کاری که ایشان اتفاقاً شگرد خاصی در آن داشته و برخی رفیقان و نارفیقان داخلی طعم آن را چشیده اند. به این عبارات توجه کنید.
- این تحریم‌ها فقط ذهنیت منفی مردم ایران را نسبت به آمریکا تشدید می‌کند.
- برای بهبود رابطه باید... به این نکته توجه کنیم که ایالات متحده از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی همواره در مقابل ایران ایستاده است.
- به رسمیت شناختن یا نشناختن رژیم صهیونیستی هیچ ارتباطی به روابط ایران و آمریکا ندارد
- آمریکایی‌ها بدانند که هر اتفاقی هم بیفتد، دوران حکومت سابق در ایران تکرار نخواهد شد
- دولتهای آمریکا 33 سال فرصت را برای تعامل با ایران از دست داده‌اند و...
در پایان این مجال باز می‌گردیم به واکنش مقامات آمریکایی؛ آنجا که «جی کارنی» گفت: اوباما در سخنرانی خود در مجمع عمومی این پیام را ابلاغ خواهد کرد که آمریکا هرگز از جهان عقب نشینی و کناره‌گیری نمی‌کند. باید گفت حتی اگر رئیس جمهور نیز دچار لغزش شود، کسانی که وی را انتخاب کرده اند و در سال 92 پای صندوق می روند بارها جواب نظام سلطه و در رأس آن آمریکا را داده اند که«آمریکا! آمریکا! تو با سلاح جنگی، ما با سلاح ایمان، بجنگ تا بجنگیم»