اصلاح طلبان به عینه مشخص کردند که سخن گفتن و لوای مردم سالاری در دست گرفتن در صورتی خوب و قابل استناداست که منافع آنها تأمین گردد و الّا این جریانات نه تنها مخالف خود را تحمل نخواهند کرد بلکه یکی از پرسابقه ترین افراد خود را در راستای حصول منافع حزبی قربانی خواهند نمود به عبارتی بار دیگر نمونه ای از دیکتاتوری حزبی را به عینه نمایان ساختند.
مهدی ده مر ده- اگر بخواهیم نگاهی به تفاوت حزب در مفهوم غربی آن با حزب اسلامی بیاندازیم به یک نکته اساسی خواهیم رسید . احزاب و سران حزبی در مفهوم غربی آن هرچند هم اگر بخواهند به مردم و مصالح آنها بها دهند لکن منافع و مصالح اصلی خود را مقدم می دارند و در بزنگاه های مهم بین منافع مردم و منافع حزبی ، اولویت با منافع حزبی است. ولی در حزبی که بر اساس مبانی اصیل اسلامی شکل گرفته مطلقاً مصالح و منافع حزبی مهم نیست و الویت با مصالح و منافع عامه و امت اسلامی است. به عبارتی در حزب اسلامی اگر عضوی احساس کنند که در تصمیم گیری در مورد یک موضوع خاص بین منافع مردم و منافع حزب متبوعش تناقض وجود دارد ، طبعا ً اولویت با منافع مردم است.
بنابراین در دیدگاه اسلامی حزب وسیله ای است در مسیر خدمت به مردم لذا خود حزب هدف نیست. لکن در فلسفه حزب غربی ، تشکیلات و مرامنامه و اهدافی که سران حزب دنبال می کند مهم است. در مفهوم حزب غربی باید دست به هر اقدامی ولو بر خلاف منافع مردم زد برای اینکه گروه را حفظ کنند . به هر حال تفاوت عمده تحزب در اسلام و غرب یکی در اهداف است و دیگری در نگاه به حزب .
اما این که چه شد به این موضوع پرداختیم بر می گردد به اتفاقاتی که پس از رای خانم الهه راستگو به دکتر قالیباف در قضیه انتخاب شهردار تهران رخ داد .
پس از آنکه اعلام شد وی به قالیباف نامزد اصولگرایان رای داده نه محسن هاشمی نامزد اصلاح طلبان ، موجی از انتقاد و تخریب و تهدید و ناسزا به سمت خانم راستگو از سوی اصلاح طلبان و رسانه های وابسته به این جریان روانه شد . خائن نامیدنش و حزب اسلامی کار این عضو خود را اخراج کرد ، اصلاح طلبان شورای چهارم خواستار اخراج وی از شورای اسلامی شهر شدند و برخی هم خواستار استعفای وی شدند اما چرا این اتفاقها رخ داد و این برخوردهای تند و افراطی صورت گرفت.
جواب در یک جمله نهفته است ؛ تفاوت ماهوی نگاه احزاب اصولگرا به مفهوم حزب با احزاب اصلاح طلب . در نگاه احزاب اصلاح طلب که ملهم از نگاه غرب به حزب است عضو از خود اختیاری ندارد و مجبور است تصمیمی بگیرد که مرکزیت جریان آن را مشخص می کند.
اصلاح طلبان امروز مدعی هستند چون پایگاه اجتماعی رای خانم راستگو به آنها تعلق دارد ، پس باید هر چه آنها گفتند او باید عمل می کرد.
باید اذعان نمود برخورد تند و به دور ازشأن احزاب و رسانه های اصلاح طلب با خانم راستگو ضمن انکه بدیهی ترین حقوق افراد را در انتخاب آزاد و داشتن حق رأی برآمده از قدرت تشخیص و فکر را زیر سئوال برد بلکه نشان داد که مدعیان اصلاح طلب چقدر به شعارهایشان در دفاع از حقوق مردم و تعهد بر آزادی پایبندند. آنها به راستی بار دیگر نشان دادند که چه تعریفی از دموکراسی دارند.
اصلاح طلبان به عینه مشخص کردند که سخن گفتن و لوای مردم سالاری در دست گرفتن در صورتی خوب و قابل استناداست که منافع آنها تأمین گردد و الّا این جریانات نه تنها مخالف خود را تحمل نخواهند کرد بلکه یکی از پرسابقه ترین افراد خود را در راستای حصول منافع حزبی قربانی خواهند نمود به عبارتی بار دیگر نمونه ای از دیکتاتوری حزبی را به عینه نمایان ساختند.
بنابراین در دیدگاه اسلامی حزب وسیله ای است در مسیر خدمت به مردم لذا خود حزب هدف نیست. لکن در فلسفه حزب غربی ، تشکیلات و مرامنامه و اهدافی که سران حزب دنبال می کند مهم است. در مفهوم حزب غربی باید دست به هر اقدامی ولو بر خلاف منافع مردم زد برای اینکه گروه را حفظ کنند . به هر حال تفاوت عمده تحزب در اسلام و غرب یکی در اهداف است و دیگری در نگاه به حزب .
اما این که چه شد به این موضوع پرداختیم بر می گردد به اتفاقاتی که پس از رای خانم الهه راستگو به دکتر قالیباف در قضیه انتخاب شهردار تهران رخ داد .
پس از آنکه اعلام شد وی به قالیباف نامزد اصولگرایان رای داده نه محسن هاشمی نامزد اصلاح طلبان ، موجی از انتقاد و تخریب و تهدید و ناسزا به سمت خانم راستگو از سوی اصلاح طلبان و رسانه های وابسته به این جریان روانه شد . خائن نامیدنش و حزب اسلامی کار این عضو خود را اخراج کرد ، اصلاح طلبان شورای چهارم خواستار اخراج وی از شورای اسلامی شهر شدند و برخی هم خواستار استعفای وی شدند اما چرا این اتفاقها رخ داد و این برخوردهای تند و افراطی صورت گرفت.
جواب در یک جمله نهفته است ؛ تفاوت ماهوی نگاه احزاب اصولگرا به مفهوم حزب با احزاب اصلاح طلب . در نگاه احزاب اصلاح طلب که ملهم از نگاه غرب به حزب است عضو از خود اختیاری ندارد و مجبور است تصمیمی بگیرد که مرکزیت جریان آن را مشخص می کند.
اصلاح طلبان امروز مدعی هستند چون پایگاه اجتماعی رای خانم راستگو به آنها تعلق دارد ، پس باید هر چه آنها گفتند او باید عمل می کرد.
باید اذعان نمود برخورد تند و به دور ازشأن احزاب و رسانه های اصلاح طلب با خانم راستگو ضمن انکه بدیهی ترین حقوق افراد را در انتخاب آزاد و داشتن حق رأی برآمده از قدرت تشخیص و فکر را زیر سئوال برد بلکه نشان داد که مدعیان اصلاح طلب چقدر به شعارهایشان در دفاع از حقوق مردم و تعهد بر آزادی پایبندند. آنها به راستی بار دیگر نشان دادند که چه تعریفی از دموکراسی دارند.
اصلاح طلبان به عینه مشخص کردند که سخن گفتن و لوای مردم سالاری در دست گرفتن در صورتی خوب و قابل استناداست که منافع آنها تأمین گردد و الّا این جریانات نه تنها مخالف خود را تحمل نخواهند کرد بلکه یکی از پرسابقه ترین افراد خود را در راستای حصول منافع حزبی قربانی خواهند نمود به عبارتی بار دیگر نمونه ای از دیکتاتوری حزبی را به عینه نمایان ساختند.