سید مصطفی میرسلیم - تعطیلات عید سعید فطر امسال درس خوبی برای ما بود اگر بخواهیم عبرت بگیریم : بیش از 60 میلیون سفر در این تعطیلات انجام گرفت. اغلب جاده ها بویژه جاده هایی که منتهی به بحر خزر می شد به حد اشباع رسید به طوری که گاهی سفر سه ساعته تا پانزده ساعت به درازا می کشید. به طور متوسط نزدیک یک میلیارد ساعت از وقت مردم ضایع شد و صرف تخریب روحیه و اعصاب آنها گردید. بیش از نیم میلیارد لیتر سوخت به هدر رفت و بر آلودگی محیط زیست افزود و موجب استهلاک خودروها شد . آن ازدحام و آن همه مزاحمت برای یکدیگر، دلهای ما را از هم دور کرد و بر نارضایتی و تنفرمان افزود... . چه تقصیری موجب آن همه خسارت شده است؟
آیا روزی که نمایندگان محترم مجلس تعطیلات را افزایش می دادند فکر می کردند که به جای افزایش آسایش موجبات فرسایش عمومی را فراهم می آورند؟
آیا از ده سال پیش تا کنون که سیاست کلی اولویت ترابری عمومی تصویب و ابلاغ شده است، ما گامی برای برنامه ریزی و طراحی اجرای آن سیاست برداشتیم؟ یا کماکان صنایع ما عمدتاً بر تولید خودروهای شخصی اصرار ورزیدند و کوچه و خیابان و پل و تونل و جاده هایمان را به توفقگاه ملی تبدیل کردند؟ آیا به توزیع سوخت ، متناسب با ظرفیت استفادۀ صحیح از آن ، جز به مدت دو هفته ، مبادرت کردیم؟ یا برای آن که ظاهراً  دل مردم را بدست آوریم و وجیه المله شویم ، بدون محدودیت آن سرمایه ملی را ،که خدا می داند چه استفاده های با دوامی دارد، از زیر زمین استخراج کردیم و بعد از پالایش ناقص ، آن را پخش کردیم و در راه بندانها به دود تبدیل نمودیم و به حلقوم همان مردم فرستادیم؟
آیا ما می خواهیم وجدانا بیدار شویم و سیاست و قانون و برنامه ای را که وضع می کنیم به اجرا بگذاریم؟ یا می خواهیم ، همچون عقب مانده ها ، عمر و سلامت و محیط زیست و دیگر سرمایه های مادی و معنوی خود را ، با خیال باطلِ "خوش گذرانی" ، بر باد دهیم و توقع داشته باشیم به رتبۀ نخست علمی و فرهنگی و اقتصادی هم در میان سایر ملتها نائل شویم؟