در حال حاضر، اقتصاد و فرهنگ در صدر فهرست اولویّتهای کشور است. در باب اقتصاد، علاوه بر مشکلات عمده‌ی مشهود، باید اذعان کنیم که در دهه‌ی پیشرفت و عدالت، نمره‌ی مطلوبی درباب عدالت به دست نیاورده‌ایم. این واقعیّتِ ناخواسته باید همه را به تلاش فکری و عملی در باب معیشت طبقات ضعیف، به مثابه‌ی اولویت، وادار سازد. توصیه‌ی صاحب‌نظران به ما میگوید که راه درست برای این مقصود اصلاح خطوط اصلی اقتصاد ملّی یعنی: اشتغال، تولید، ارزش پول ملی، تورم، اسراف و امثال آن است.

سیاست‌های کلّی اقتصاد مقاومتی در این زمینه، راهنمای معتبری است. توجّه به تنظیم برنامه‌ی هفتم که در شمار وظایف نزدیک مجلس یازدهم است و نیز توجّه به کاهش نقش تعیین‌کننده‌ی نفت خام در منابع مالی دولت که خود فرصت مغتنمی برای ترسیم خطّ اقتصادی کشور است، 7/3/99

بیماریهای اقتصاد

حالا در سخنان خود خطاب به نمایندگان ضمن تاکید برهمان اولویتها به موضوع اقتصاد به‌عنوان اولین اولویت کاری مجلس یازدهم اشاره و فرمودند :

مشکلات اقتصادی که از آن تعبیر کردیم به بیماری، خب عمده‌ترینش تورّم است، کاهش ارزش پول ملّی است، گرانی‌های بی‌منطق است، مشکلات بنگاه‌های تولیدی است، وجود تحریم‌های خارجی است -که نقش این تحریمها را نباید نادیده گرفت- و نتیجه‌ی اینها هم سختیِ معیشتِ طبقاتِ پایین و متوسّط است. این بیماری‌ها هست، لکن بنیه‌ی کشور قوی است.22/4/99

بیماری تورم

بیماری کاهش ارزش پول ملی

بیماری گرانی های بی منطق

بیماری بیکاری جوانان

مشکلات بنگاههای تولیدی

بیماری اسراف و تبذیر

بیماری نظام بانکی

بیماری نظام بودجه ریزی کشور

مشکلات ناشی از تحریم های خارجی

مسبب این بیماریها و مشکلات کیست؟

رهبر معظم انقلاب اسلامی برخلاف عده ای که سعی دارند مشکلات به گردن تحریم و آمریکا و غیره بیاندازند فرمودند:

مشکلات ما هم حقیقتاً ناشی از این است که خودمان کم‌توجّهی کردیم: ظَهَرَ الفَسادُ فِی البَرِّ وَ البَحرِ بِما کَسَبَت اَیدِی النّاس؛

( سوره‌ی روم، بخشی از آیه‌ی ۴۱؛ «به سبب آنچه دستهاى مردم فراهم آورده، فساد در خشکى و دریا نمودار شده است) خود ما یک جاهایی بی‌توجّهی کردیم، کم‌توجّهی کردیم. مثلاً فرض کنید به تولید اهمّیّت ندادیم، به سرمایه‌گذاری اهمّیّت ندادیم، ناگهان مواجه شدیم با شکست کارخانه‌جات مِن باب مثال، یا فرض کنید که مشکلات تولید در کشور. خب وقتی انسان کار نکند، نتیجه‌ی کار نکردن مشهود است. آنجاهایی که خود ما مسئولین بی‌توجّهی کردیم، کم‌توجّهی کردیم -در طول سالهای مختلف البتّه- نتایجش این خواهد بود. اگر چنانچه این تفکّر و روحیه‌ی خوداتّکائی و اعتمادبه‌نفْس ملّی -که امروز خوشبختانه عمومیّت پیدا کرده و به‌خصوص در بین قشر جوان تحصیل‌کرده‌ی با عزم و اراده رشد پیدا کرده- و این اعتماد به نیروی داخلی در اقتصاد به همین شکل پیش برود و امیدهای واهی‌ای که گاهی انسان مشاهده می‌کند به بیرون از مرزها وجود دارد و اقتصاد کشور را شرطی می‌کند نسبت به تصمیم‌گیری بیگانگان، اگر چنانچه وجود نداشته باشد یا ضعیف بشود و اعتماد ملّی افزایش پیدا کند، به نظر بنده همه‌ی این مشکلاتی که امروز در اقتصاد وجود دارد قابل رفع و برطرف کردن است. بایستی از این بنیه‌ی قوی کشور استفاده کرد.22/4/99

1-بی توجهی مسئولین به تولید2-اهمیت ندادن مسئولین به سرمایه گذاری ورفع موانع آن درتولید3-کم کاری بخشهای مختلف اجرائی و نظارتی 4-عدم روحیه اعتماد به نفس دربعضی مسئولین5-عدم اعتماد به نیروی داخلی دراقتصاد6-شرطی کردن اقتصاد توسط دولت 7-گره زدن مشکلات کشور به تصمیم بیگانگان 8-عدم استفاده لازم از ظرفیتهای کشور

یقینا اگر این عوامل برطرف گردد مشکلات امروز اقتصاد کشور نیز برطرف خواهد شد .