محمد دیندار- دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت در حالی شهریور ماه امسال و همزمان با هفته پر افتخار دفاع مقدس برگزار می شود که آسمان سینمای ایران به سختی تیره، غبارآلود ، نفس گیر و دلگرفته است و مگر اینکه جشنواره فیلم مقاومت بتواند غبار از این فضا بزداید و خورشید معنا و معرفت را دوباره در آسمان سینمای ایران مستقر سازد.
دو سال پیش بود که پس از وقفه ای چند ساله و طولانی و به همت بنیاد فرهنگی روایت و مدیر جدید آن مجتبی جباری، دیگر بار جشنواره دفاع مقدس تحت عنوان جشنواره فیلم مقاومت احیا گردید و در حالی که سینمای دفاع مقدس در دهه ی هشتاد به محاق رفته بود و نفسش از بی مهری و کم توجهی به شماره افتاده بود، با برپایی مجدد، جانی دوباره گرفت و نور امیدی در میان اهالی سینمای دفاع مقدس تابیدن نمود. صد البته یازدهمین جشنواره فیلم مقاومت یک ابتکار هوشمندانه و جانانه نیز داشت و آن این بود که بر خلاف گذشته با یک هدف گیری صحیح و جهت گیری جدید، توانست با نگاهی فراتر از مرزها، دفاع مقدس جانانه ملت ایران را با مفهوم مقاومت در سراسر جهان و بخصوص جهان اسلام پیوندی مبارک زده و به این ترتیب فرهنگ دفاع مقدس را در اقصی نقاط عالم گسترش و ترویج دهد. 
بر گزاری یازدهمین جشنواره فیلم مقاومت در سال 89 و به گواه بسیاری از صاحب نظران و دست اندرکاران این عرصه، توانست دوباره بحث سینمای دفاع مقدس و اهمیت استراتژیک آن را زنده ساخته و شاهد رویکرد جدی تر فیلمسازان و تهیه کنندگان دولتی و حتی خصوصی به این گونه ی مهم سینمایی باشیم.
اکنون که به فاصله ی دو ساله جشنواره یازدهم و دوازدهم نگاه می کنیم، می بینیم که طی این مدت تولید فیلم های دفاع مقدس از روندی رو به رشد برخوردار  شده و همین نشانگر تأثیری است که این جشنواره در انگیزه بخشی به سینماگران دفاع مقدس داشته و دارد.
در حالی که سینمای  آمریکا در یک  روند منظم هر ساله بخشی از تولیدات خود را به شکل سیستماتیک معطوف تولید فیلم های جنگی، اعم از جنگ های اول و دوم جهانی و نیز جنگ های معاصر نموده و ازاین طریق سعی دارد ازیک سو به جوانان خود روحیه ای شجاعانه بخشیده و غرور ملی آنان را احیا کند و از طرف دیگر با ساخت اینگونه فیلم ها مردم و بخصوص جوانان سایر کشورها را از طریق پرده ی سینما، مرعوب قدرت کاذب خود نماید، کم توجهی به سینمای دفاع مقدس در دهه ی هشتاد، یک اشتباه استراتژیک محسوب می شد که باعث گردید نسل جدید نتواند چنان که باید از بزرگترین حماسه معاصر کشور خویش و مردم ایثارگرش بهره های معنوی و فرهنگی ببرد و در نتیجه در غیاب آثار شریف دفاع مقدس  به موازات آن شاهد افزایش فیلم های خنثی، بی مایه و ضد اخلاقی بودیم که همچون اسب تروا آمده بودند و آمده اند تا با ظاهری زیبا، اما طینتی زشت، از درون خنجر بر اعتقادات مردم این دیار زده و آنچه را که دشمن طی هشت سال جنگ تحمیلی و در  نبرد سخت نظامی نتوانسته بود کسب کند، خواسته یا ناخواسته در جنگ نرم به او اهدا نمایند. در چنین شرایطی است که شیپور بیدار باشی که بنیاد فرهنگی روایت در بزنگاهی حساس نواخته، برای سینمای دفاع مقدس چنان صوراسرافیل می ماند که آن را حیاتی دوباره می بخشد. به این سان دوازدهمین جشنواره دو سالانه فیلم مقاومت می تواند برای تمام دلسوزان عرصه سینمای دفاع مقدس و همه ی آنانی که دل در گرو مکتب و مملکت خویش درند، آهنگی خوش نوا و مبارک باشد که روح را صفایی دیگر بخشیده و قلب را جلایی دیگر بار می دهد.
در این شرایط لازم است که تمامی محموعه ها و دستگاه های  فرهنگی کشور اعم از کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخصوص سازمان سینمایی کشور، حوزه هنری و... سایر متولیان فرهنگی و هنری با حمایت همه جانبه و تمام قد از این رویداد عظیم فرهنگی، هنری و ارزشی که دارای ابعاد بین المللی در حوزه جهان اسلام نیز می باشد، نقشی شایسته ایفا نموده و سهمی در خدمت به فرهنگ دفاع مقدس داشته باشند.