1- آیا نهضت آزادی به عنوان یک سازمان و حزب سیاسی به رسمیت شناخته شود؟
2- با توجه به اینکه ماده 30 قانون انتخابات شرایط تائید صلاحیت داوطلبان نمایندگی مجلس را اعتقاد و التزام عملی به اسلام و اعتقاد و التزام عملی به نظام می‌داند، آیا نهضت آزادی صلاحیت دارد در انتخابات مجلس شورای اسلامی شرکت نموده و نماینده در مجلس داشته باشد؟
امام(ره) در پاسخ پنج نکته کلیدی مطرح فرمودند؛
1- نهضت آزادی طرفدار جدی وابستگی کشور ایران به آمریکاست و در این باره از هیچ کوششی دریغ نکرده است.
2- اگر خدای متعال عنایت نفرموده بود و مدتی در حکومت موقت باقی مانده بودند ملت‌های مظلوم به ویژه ملت عزیز ما اکنون زیر چنگال آمریکا و مستشاران او دست و پا می‌زدند.
3- نهضت آزادی صلاحیت هیچ امری از امور دولتی یا قانونگذاری یا قضائی را ندارد.
4- ضرر نهضت آزادی از ضرر گروهک‌های دیگر، حتی منافقین این فرزندان عزیز مهندس بازرگان بیشتر و بالاتر است.
5- با نهضت به اصطلاح آزادی باید قاطعانه برخورد شود و نباید رسمیت داشته باشد.
نامه محتشمی به امام(ره) یک استمزاج سیاسی درباره یک گروه نیست. کسب تکلیف سیاسی در یک امر حکومتی است. پاسخ هم یک نظر معمولی درباره یک گروه سیاسی منحرف و منحط نیست بلکه یک حکم حکومتی است. اگر این حکم در دوران اصلاحات عملی می‌شد و دولت مواظب شبکه‌سازی این جماعت در احزاب، دانشگاه و مطبوعاتی بود شاهد شورش 18 تیر 78 نبودیم. نهضت آزادی شروع کرد به سربازگیری از حزب دولت ساخته مشارکت و نیز حتی از برخی اعضای مجمع روحانیون مبارز در مجمع انشعاب ایجاد کرد و دبیر کل آن را به سربازی در حزب جدیدالتاسیس اعتماد ملی برد تا او را مهیای فتنه سال 88 نماید.
شمار رجال سیاسی منحرفی که از گوگوش تا سروش از وی در انتخابات 84 و 88 حمایت کردند نشان داد که جریان منحط نهضت آزادی تا کجا برای نفوذ و نیز بسط وابستگی ایران به آمریکا پیش آمده است.
نتیجه غفلت از حکم حکومتی امام(ره) در دوران اصلاحات باعث شد آنها در هیئت علمی دانشگاه‌ها نفوذ کنند، مثلاً فردی مثل کیان تاجبخش از بنیاد سورس با تاجزاده در معاونت سیاسی وزارت کشور پیوند بخورد و فتنه 18 تیر 78 را تدارک ببینند.
اگر برخورد این دولت با نهضت آزادی را نمادی از "اعتدال" ترجمه کنیم نامه امام در مورد نهضت آزادی و حکم حکومتی وی را نعوذ بالله باید نمادی از "تندروی" و "افراطی‌گری" بدانیم!
سئوال این است این راه "اعتدال" است یا "افراط"؟ با جماعتی که استقلال و شرف ملت ایران را در دوران دفاع مقدس به حراج گذاشته بودند (2) و فرزندان آنها در بغداد و خود آنها در تهران توطئه می‌کردند اینگونه باید مهربانانه برخورد کرد و با گروه‌هایی که جان خود را در کف گذاشته‌اند و تا آخرین نفس از انقلاب حمایت می‌کنند به اسم تندرو، افراطی، بی‌سواد و... برخورد نمود.
دولت باید بداند فتنه خط قرمز نظام است. ما در فتنه جدید با یک مشت یاغی، محارب و سرسپرده آمریکا و اسرائیل طرف هستیم. بیش از 6 سال از انتخابات سال 88 گذشته است. اینکه این جماعت هنوز فتنه را رها نکرده‌اند معلوم می‌شود آنها حداقل در یک موضع صادق بوده‌اند، آن هم موضع و شعار؛ "انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است"!
آنها از یک طرف چند ساده‌لوح و غافل سیاسی را به میدان می‌اندازند و می‌گویند ماجرای فتنه 88 را فراموش کنید و سران فتنه را از حصر بیرون بیاورید، از طرف دیگر طبل بزرگ "فتنه" را زیر پای "چپ" هر روز به صدا درمی‌آورند و هرچه به انتخابات نزدیک می‌شویم صدای آن را بلندتر از گذشته بالا می‌برند.
دولت از تسامح در برخورد با این جماعت باید پرهیز کند. ملت در قیام تاریخی 9 دی نقاب از چهره منافقین جدید و قدیم برداشت. اگر لازم باشد این کار را در فرصتی جدید تکرار خواهد کرد.
پی‌نوشت‌ها:
1- صحیفه امام (ره)، ج 20، ص 481