چنین جنایتی از طرف آمریکا تقریبا در هیچ جای دنیا اتفاق نیفتاده است. اما ماجرای جنایت های آمریکا در کشورهای دیگر با ابعاد دیگر و مدل های مختلف نمونه های زیادی دارد و تعداد آن کم نیست. به نظر می رسد چنین حادثه هایی با توجه به ابعاد آن نیاز به معرفی و نمایش دارد. نمایشگاه هایی که بتواند چنین صحنه هایی را عرضه کند و مخاطب را با آنچه باید آشنا کند، کتاب فیلم داستانی و مستند و راه اندازی سایت، هرکدام می تواند نمونه های خوبی برای چنین انتقالی باشد. در مورد ماجرای حمله به طبس تقریبا اتفاق این چنینی نیفتاده است. تاکنون صحبت های زیادی در مورد ساخت موزه عبرت یا تبدیل مسجد«شکر» به نماد بین المللی رسوایی برای این جریان شده ولی افسوس که اقدام عملی ای نشده است. اما جنایت های آمریکا در کشورهای دیگر با چنین ابعادی واکنش دیگری از سوی مردم کشورشان داشته است. کشورهایی که مورد جنایت قرار گرفته اند از این فرصت ها استفاده کرده اند. یکی از این نمونه های جنایات آمریکا ماجرای بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی است.
صبح روز ششم آگوست ۱۹۴۵ بود. هیروشیما از اوایل دوران میجی(۱۸۶۸) رشد سریعی داشت و به یک شهر تجاری معروف بود. مخصوصا آن قسمت از شهر که بین رودخانه هونکاوا و موتویاسو بود و به عنوان قلب اقتصادی شهر محسوب می گردید. از زمان های خیلی دور، اکثر ساکنان آن(۳۵۰۰۰۰نفر) که در میان آنها افراد غیر بومی از جمله چینی و کره ای بودند، اقدام به احیای شهر کرده تا شور و نشاط زندگی را وارد خیابان های این شهر کنند .
با افزودن اهمیت به این شهر، پایگاههای ارتشی هم در آن قرار گرفت. اماعلیرغم پایگاه ارتشی بودنش ، هیچ‌گاه این شهر تا آن زمان تحت بمباران قرار نگرفته بود. ساعت ۸:۱۵ صبح، هواپیمای بمب افکن B29 بنام Gay Enola، اولین بمب اتمی تاریخ را بر خاک هیروشیما با نشانه گیری برای زدن «T» که محل تقاطع پل روی رودخانه هونکاوا و موتویاسو بود پرتاب کرد. این دستگاه ۳ متر طول و وزن آن کمتر از ۴ تن بود که در ارتفاع ۵۸۰ متر بالاتر از سطح زمین منفجر شد. اما با این وجود، این بمب هیروشیما را به شعاع ۵ کیلومتر نابود کرد و منجر به کشته شدن تقریبا ۱۴۰۰۰۰-۱۵۰۰۰۰ نفر در دسامبر آن سال شد.
اتفاقی که در مورد محل حادثه افتاد یک حرکت خوب و تحسین بر انگیز بود. در هیروشیما درست در محل انفجار بمب اتم آمریکایی‌ها در جنگ جهانی دوم یک موزه جذاب ساخته شد. این موزه در آگوست 1955 (حدود ده سال بعد از فاجعه) ساخته شد. محبوبیت این موزه به قدری است که در فاصله 1955 تا 2005 بطور متوسط یک میلیون بازدیدکننده در سال داشته است. روی تابلو ورودی موزه آمده است: «موزه یادبود صلح متعلقات به جامانده از قربانیان، عکس‌ها و دیگر مواردی را جمع‌آوری کرده و نشان می‌دهد که ترس از آن واقعه را انتقال می‌دهد و با نمایش توضیح هیروشیما پیش و پس از بمباران تکمیل می‌شود که وضعیت کنونی عصر هسته‌ای را ارائه می‌کند. هر یک از موارد نمایش داده شده اندوه، خشم یا درد مردمان واقعی را تجسم می‌بخشد. اکنون با کشف فاجعه بمب A، عمیق‌ترین آرزوی هیروشیما امحای تمام سلاح‌های هسته‌ای و درک جامعه‌ای بین‌المللی در کمال صلح است.»
این موزه یک نمونه از روایت مناسب برای جنایات آمریکاست؛ که الان در قالب موزه ای برای یادآوری جنایت آمریکاست که سالانه استقبال زیادی از آن می شود. از این نمونه ها می توان به حمله آمریکا به ویتنام و... هم اشاره نمود و اما در کشور ما بعد از ماجرای طبس و بعد از گذشت بیش از سه دهه همچنان درگیری بر سر تأسیس موزه و یا ثبت ملی شدن است و هیچ اقدام عملی اتفاق نیفتاده است.
