انتظار فرج از آن جهت مورد تأکید و توصیه اهل‏بیت (علیهم‏السلام) قرار گرفته است که در انسان منتظِر، امید به آینده ایجاد خواهد کرد و همین امید، نقش بزرگی را در سعی و کوشش ایفا می‏کند. امیر مؤمنان و امام عارفان (علیه‏السلام) توصیه می‏فرمایند که انتظار فرج و گشایش از جانب خدا داشته باشید و از رحمت او ناامید نباشید که محبوب‏ترین اعمال نزد خدای (عزّ وجلّ) انتظار فرج و گشایش است: «انتظروا الفرج ولا تیأسوا من روْح الله، فإنّ أحبّ الأعمال إلی الله عزّ وجلّ إنتظار الفرج». سید ساجدان (علیه‏السلام) می‏فرماید: انتظار فرج داشتن خود از بزرگترین فرج‏هاست: «انتظار الفرج من أعظم الفرج».

سرّش آن است که اگر اندیشه، کسی این باشد که هیچ تلاشی برای اصلاح امور ثمر ندارد و به نتیجه نمی‏رسد، انگیزه‏ای برای مبارزه با طاغیان و مقاومت در برار دشواری‏ها نخواهد داشت. اما اگر کسی به آینده امیدوار باشد و بداند که دیر یا زود حکومت زمین به صالحان خواهد رسید، امور جامعه اصلاح خواهد شد، حق به صاحبانش خواهد رسید، ظلم، ستم و بیداد رخت بر خواهد بست و... برای رسیدن به چنان جامعه‏ای نه تنها خودسازی خواهد کرد بلکه تلاش می‏کند تا با دگرسازی زمینه، تشکیل آن دولت کریمه را فراهم آورد.

از این جهت منتظر واقعیِ مصلح جهان نه تنها خودش صالح است بلکه در حد توان خود مصلح نیز خواهد بود. او همواره در دعا با اقتدا به مولای خود می‏گوید: خدایا! ما خواهان دولت کریمه‏ای هستیم که در آن اسلام و مسلمین، عزیز شوند و نفاق و منافقین ذلیل و خوار گردند و ما در آن دولت از داعیان به طاعت تو و راهبران به راه تو باشیم:

«اللّهمّ إنّا نرغب إلیک فى دوله کریمه تعزّ بها الإسلام وأهله وتذلّ بها النفاق وأهْله وتجْعلنا فیها من الدُعاه إلی طاعتک والقاده إلی سبیلک».