این بخش از مصاحبه او با BBC درباره اتفاق اخیر، قابل تأمل است: « آقای [شهرام] امیری به دولت امریکا اطلاعات داده بود و برای همه روشن است که این کار تخلف بزرگی است و مجازات سنگینی دارد ... سیا خبر پرداخت پنج میلیون دلار به آقای امیری را به خبرگزاری آسوشیتدپرس درز داد. این مبلغ برای کسی که اطلاعات کمی داشت پول زیادی بود... من فکر می‌کنم سیا قصد داشت از امیری استفاده کند تا دانشمندان هسته‌ای ایران را که به ترکیه یا دوبی سفر می‌کنند، برای رفتن به آمریکا ترغیب کند.»

جرالدی مدعی است شهرام امیری تنها مورد نبوده است اما فقط موضوع او برای ترغیب بقیه کسانی که اطلاعات دارند توسط خود سیا به رسانه‌ها کشیده است. شاید به خاطر آنچه جرالدی با اشاره از کنارش رد شده است: کم بودن اطلاعاتش.

پروژه شهرام امیری که محصول دوره وزارت هیلاری کلینتون است؛ یک نمونه آشکار از خصومت ورزی آمریکا در چارچوب جنگ سرد و جنگ اقتصادی است. حتی اگر ادعای جرالدی درباره علت سوزاندن امیری راست نباشد، قصد فعلی او را می توان چنین دانست که این پیام را به تردیدمندان برساند که آمریکا پول خوبی به موارد مشابه خواهد داد. این بیان به صراحت نشان می دهد که آمریکا دنبال سربازگیری در جنگ نرم است. هم در رسانه این را ثابت کرده و هم در هسته ای. دقت کنیم در عرصه های دیگری هم همین وضع بوده است.

لطف آن هم به این است که گوینده و رسانه هیچ کدام متعلق به اردوگاهی که متهم به توهم توطئه می شوند، نیستند. از نکات قابل توجه در کارنامه فیلیپ جرالدی سابقه مأموریت او در ترکیه و تسلطش به زبان ترکی است. با این حساب حرف او درباره شکار اطلاعاتی نخبگان در ترکیه را نباید به حساب شنیده هایش گذاشت..