فاطمه حسینی
- می گویی اگر انسان مطمئن شود که خدایی در کار نیست، به مدد اراده خویش، و با تکیه بر خویشتن خویش، جهان را خواهد ساخت- خوب، مطلوب، و در کمال ممکن. آیا چنین نمی گویی؟
- دقیقا!
- اما من می گویم خدا داشتن خوب است، نوازش خاطر است، توانمندی مهرمندانه است، اطمینان بلورین به فرداست شور عشق است. آیا بی خدایان نیز می توانند با همین اطمینان خاطر بگویند که در بی خدایی ظراوت روح هست و شفافی قلب؟ تو اگر گرفتار انواع تهاجمات ذهنی خلاف شوی و بخواهی که از شر آنها خلاصی یابی، در خلوت خویش به کجا متوسل می شوی. جز به خدا؟ در بی خدایی هیچ نور امیدی نیست.
- می خواهی برایم برهان اثبات واجب الوجود بیاوری؟
- نه، می دانم تو را حوصله این نیست. فارغ از همه استدلالها و اثباتها؛ برای انسانی که آرزو دارد طاهرانه و زیبا و پرشکوه زندگی کند، خوب است که خدا باشد و اینکه هست ، خوب است! این برایت کافی نیست؟