باید بخشید تا عروج کرد، آسمانی شد و از زندان زمینی ماندن رها گشت. باید چنان فراگیر لطف ورزید که روح شفاف شود، که از میانه آن تلالؤ «اللطیف» چشم‌ها را خیره سازد. باید کدورت دل با استغفار برای آن‌ها که نادانسته بدی می‌کنند، زدود. باید بار دل را زمین گذاشت تا سبکبال شد و شایسته صعود گردید.
خسته از نارفاقتی‌های آن‌ها که به همراهیشان دل بسته بودم، دست به دعا برداشته بودم که حرف دل با خالق مشترکمان گویم؛ ندایی از درون نهیبم زد:
مگر نه آنکه ما را با دمیدن روح خویش حیات بخشید، پس انتظار از چنین روحی رحمانیت و رحیمیت در درجه پایین تری است. رحمانیتی هرچند هبوط کرده به زمین، اما با رنگ و بویی از بخشش بی‌کران واجب الوجود.
باید بخشید تا عروج کرد، آسمانی شد و از زندان زمینی ماندن رها گشت. باید چنان فراگیر لطف ورزید که روح شفاف شود، که از میانه آن تلالؤ «اللطیف» چشم‌ها را خیره سازد. باید کدورت دل با استغفار برای آن‌ها که نادانسته بدی می‌کنند، زدود. باید بار دل را زمین گذاشت تا سبکبال شد و شایسته صعود گردید.
زمزمه درون که فرونشست، آرام شدم که شاید این نارفاقتی‌ها لطف لطیف است، راهی است که برای بازگشت از هبوط فرارویمان نهاده است.