اگر کشورهای پیشرفته بخواهند توسعه پایدار داشته باشند، باید همه‌جانبه باشد. این توسعه پایدار و همه‌جانبه به این برمی‌گردد که در تمام زمینه‌ها و رشته‌ها فعال هستند و دانشجو می‌پذیرند و محققین دارند تحقق می‌کنند و دستاوردهای تحقیقاتشان در جامعه می‌آید. وقتی به کشور خودمان نگاه می‌کنیم، با وجود برنامه‌ریزی‌های توسعه چون به‌طور دقیق دنبال نمی‌شوند، لذا دانشجو جذب این 22 رشته می‌شود که یک تهدید است.
علی عباسپور- هفته گذشته در اخبار آمده بود 80 درصد دانشجویان کشور در 22 رشته تحصیل می‌کنند. قضیه این است متخصصینی که در این زمینه تربیت می‌شوند، باید در جامعه به کار گرفته شوند. زمینه در جامعه فراهم است، اما متأسفانه برنامه‌ریزی درستی برای به‌کارگیری این متخصصین نداریم. به همین دلیل جوان دنبال رشته‌ای می‌رود که می‌تواند پس از کسب تخصص و گذراندن دوران دانشگاهی‌اش آسان‌تر علم و مدرکش را برای زندگی در جامعه به کار بگیرد و مشغول به کار شود، اما در علوم انسانی متأسفانه برنامه‌ریزی مطلوبی نداریم. ناهنجاری‌های اجتماعی ما که به‌طور گسترده در سازمان‌های مختلف مسئول این امور هستند باید توسط متخصصین علوم انسانی بررسی و مطالعه شوند. مثلاً دانشجوی روان‌شناسی داریم، باید پدیده‌ها، معضلات و نارسایی‌های روانی در جامعه توسط این دانشجویان و متخصصین به کار گرفته شوند. از جغرافیا کمتر استقبال می‌شود، در حالی که رشته‌ای گسترده و متنوع است، نظیر جغرافیای شهری، روستایی، جهانگردی و توریستی. رشته‌های مختلفی وجود دارد که متأسفانه وقتی متخصصین اینها وارد جامعه می‌شوند می‌بینند افرادی در زمینه تخصص آنها فعال‌اند که هیچ علمی در آن رشته ندارند یا اندکی از آن بهره‌مندند. جهانگردی ما وضع نامطلوبی دارد و توسعه روستایی و شهری ما دچار معضل است، زیرا فارغ‌التحصیلانمان را به‌طور مؤثر به کار نمی‌گیریم. برای دانشجویانی که در آن 22 رشته متمرکز هستند فرصت خوبی است، محقق و متخصص زیاد داریم و به شرطی که به کار گرفته شوند با توجه به نیروی متخصص می‌توانند در شکوفایی و توسعه کشور مؤثر باشند، اما یک تهدید هم هست، چون توسعه کشور باید همه‌جانبه باشد. نمی‌توانید در یک بعد رشد کنید و در ابعاد دیگر رشدی نکنید. به دلیل توسعه همه‌جانبه لازم است بتوانیم در زمینه‌های دیگر از نظر علمی ارزنده هستند، ولی دانشجو به خاطر عدم برنامه‌ریزی درست در کشور رغبت و علاقه نشان نمی‌دهد فارغ‌التحصیل داشته باشیم. باید بتوانیم بستر را فراهم کنیم که به سمت رشته‌های دیگر هم بروند، ولی هیچ بخشی در جامعه‌مان نداریم که از دانش و علم پیشرفته بی‌نیاز باشد. در دنیا هم همین‌طور است، اگر کشورهای پیشرفته بخواهند توسعه پایدار داشته باشند، باید همه‌جانبه باشد. این توسعه پایدار و همه‌جانبه به این برمی‌گردد که در تمام زمینه‌ها و رشته‌ها فعال هستند و دانشجو می‌پذیرند و محققین دارند تحقق می‌کنند و دستاوردهای تحقیقاتشان در جامعه می‌آید. وقتی به کشور خودمان نگاه می‌کنیم، با وجود برنامه‌ریزی‌های توسعه چون به‌طور دقیق دنبال نمی‌شوند، لذا دانشجو جذب این 22 رشته می‌شود که یک تهدید است.