محمد مهدی اسلامی- مرحوم ابوالفضل حاجی‌حیدری در سال 1319 متولد شد. او از هیئت موید به موتلفه اسلامی رفت و با هدایت شخصیت‌هایی همچون شهیدان آیت الله دکتر بهشتی و آیت الله مطهری نهضت امام را با فعالیت‌های سیاسی همچون چاپ و توزیع اعلامیه یاری می‌کرد. با تاسیس شاخه مسلحانه موتلفه اسلامی از اعضای شاخص آن شد و پس از اعدام انقلابی حسنعلی منصور در تاریخ 20/11/1343 دستگیر شد و یکی از سنگین‌ترین احکام را دریافت کرد: «حبس ابد»! این حکم به خوبی نشان‌دهنده میزان اثرگذاری او بود. او در زندان نیز از فعالان موتلفه اسلامی بود و از همین رو به اتفاق برخی دیگر از چهره‌های موثر همچون استاد عسگراولادی در زندان نیز رژیم آنها را برنتافت و به زندان مشهد تبعید شد؛ اما سرانجام در اثر اوج گرفتن مبارزات در 14/11/1355 به همراه شهید عراقی و استاد عسگراولادی آزاد شد و بار دیگر به صف مبارزان پیوست.
پس از پیروزی نهضت امام یکی از اصلی‌ترین اقداماتی که دنبال کرد به سامان رساندن وضعیت کمیته امداد امام خمینی به عنوان یکی از اعضای شورای مرکزی آن بود، تا آنجا که در اسفند 1366 که پس از نزدیک به یک دهه تلاش، او به اتفاق آقایان عسگراولادی، شفیق و نیری به محضر امام رسید، آن بزرگوار فرمودند: «کار شما قابل تقدیر است. من از شما تشکر می‌کنم... چون در عمل شما اخلاص است. کارتان بسیار با ارزش است. من در مواقع دعا به شما دعا می‌کنم.»
او در جمع‌های دیگری نیز توفیق شنیدن رضایت امام امت را داشت. آن‌گاه که جریانی سیاسی در تلاش برای کنار راندن یاران امام از عرصه مسئولیت‌ها بود، در 12 دی‌ماه 1362بنیان‌گذار کبیر انقلاب، او و دیگر همرزمانش همچون مرحوم حاج سعید امانی، مرحوم شفیق، استاد عسگراولادی و... را با عناوینی همچون «شما در انقلاب سهم زیادی دارید» مورد توجه قرار دادند و با اشاره به فشارهایی که برایشان بود، فرمودند: «اگر بنا باشد کنار رویم من باید کنار روم. ولی همه وارد در میدانی شده‌ایم که اگر یک قدم عقب بنشینیم شکست می‌خوریم. البته این طور نیست که کسی بتواند به شما و امثال شما توهین کند. اگر در روزنامه‌ای یا در مجلس به شما توهین شد نباید از میدان به در بروید. اصلا برای خاطر از میدان در کردن عده‌ای متعهد، ناگواری‌هایی برایشان پیش می‌آورند. باید محکم در میدان بود. به اندازه‌ای که برای پیغمبر اکرم گرفتاری پیش آمد برای هیچ کس پیش نیامد، ولی ایشان تا آخر ایستادند و به تکلیفشان عمل کردند.» در همین دیدار بود که امام از این جمع خواست برای بیدار کردن مردم در راستای انتخاب مجلسی بهتر از مجلس اول تلاش کنند.
حضرت امام در اردیبهشت سال 1366 در شرایطی که او و دیگر همرزمانش در موتلفه اسلامی مورد حملات شدید برخی افراطیون بودند، حتی به صورت مکتوب با عباراتی همچون «شما آقایان از انقلابیون اول نهضت اسلامی بوده‌اید. زندان‌ها کشیده‌اید و زجرها دیده‌اید.» از آنها دلجویی کردند و زمانی که دولت وقت در تلاش برای مقابله با صندوق‌های قرض‌الحسنه برآمد، امام در پاسخ به او و دیگر بزرگان همچون استاد حاج حبیب الله عسگراولادی، مرحوم حاج سعید امانی، حاج محسن لبانی، حاج سید اصغر رخ صفت، مرحوم حاج حبیب الله شفیق که از شاخص‌ترین مسئولان صندوق‌های قرض‌الحسنه بودند، مرقوم کردند که: «با تشکر از زحمات آقایان محترم، باید سعی کرد که این سنت حسنه در بین مسلمانان جایگاه اصلی خود را پیدا کند؛ و تمام تلاش را نمود تا «قرض‌الحسنه» به عنوان یکی از ستون‌های اقتصاد اسلامی، حتی در خانواده‌ها، به صورت کامل جریان یابد. امیدوارم نظام جمهوری اسلامی و تمامی صندوق‌ها، تعاونی‌ها و سازمان‌ها و موسساتی که در این امر مبارک زحمت می‌کشند، موفقیت بیشتری کسب نمایند. من به تمام مسئولین و آنهایی که به اسلام خدمت می‌کنند دعا می‌نمایم.»
او پس از امام نیز مفتخر به توجهات ویژه مقام معظم رهبری شد و به عنوان «فردی مورد وثوق» با حکم ایشان در شورای مرکزی کمیته امداد امام خمینی تداوم حضور داشت و هم اینک قائم مقام سرپرست این نهاد خدوم است. عملکرد او و دیگر همکارانش آنچنان مورد رضایت مقام معظم رهبری بود که در جمع شورای مرکزی آن فرمودند: «شاید بشود گفت کمیته امداد یک دستگاه نمونه است... این حاکى از حسن نیت و سلامت کار شما برادران عزیز است؛ که البته جز این هم انتظارى نیست. آقایانى که سال‌هاى متمادى است که من آنها را در خط درست و راه خدا شناخته‌ام و کارشان را از نزدیک دیده‌ام، طبعا همین انتظار هم از آنها هست. خداوند ان‌شاءاللَّه به شماها توفیق بدهد و بتوانید هرچه بیشتر کار را پیش ببرید... بنده از اینکه کمیته امداد هست و این‌طور خوب کار مى‌کند و در رأسش شما آقایانى هستید که بحمداللَّه همیشه در همین فکرها و در همین کارها و در همین راه‌ها بوده‌اید، حقیقتا خوشحالم. اثر کار هم پیداست؛ اگر شماها نبودید، لابد معلوم نبود که این‌طور بشود؛ بحمداللَّه حالا خیلى خوب است.»
یکی از درخشان ترین صفحات عمر او را می توان وقف کردن خویش برای کمک به محرومین دانست؛ او با پشتوانه رفاقت های 13 سال زندان و نیز اعتباری که داشت؛ می توانست سمت های "عنوان دار" متعددی را بر عهده بگیرد، اما ترجیح داد که تا آخرین روز زندگی خود را وقف محرومین کند.
حاج ابوالفضل حاجی‌حیدری از جمله 12 موسس حزب موتلفه اسلامی بود که پس از کسب مجوز از حضرت امام(ره)، در تلاش برای احیای مجدد این حزب پس از انحلال حزب جمهوری اسلامی برآمد و با ثبت قانونی آن در سال 1369 با کسب مجوز از رهبر فرزانه انقلاب به عنوان یکی از اعضای شاخص حزب به فعالیت پرداخت. او بارها ریاست مجامع عمومی عادی و فوق‌العاده حزب را بر عهده داشت و تا آخرین روز حیاتش نیز جایگاه ویژه‌ای در مراقبت از حزب به عنوان رئیس هسته گزینش و عضو هیئت نظارت حزب عهده‌دار بود.