این زینب بود که فریاد زد ای کسانی که بسوی ما سنگ پرتاب می کنید، ما اسیران خارجی نیستیم، ما اهل بیت پیامبر شمائیم که برای برقراری و احیای دین خدا اینگونه به اسارت گرفته شده ایم.
مولوی- حماسه کربلا با تمام جلوه های متبلور در آن و آن همه رشادت ها، شجاعت ها، مظلومیت ها و...همه و همه می توانست امروز در گذر تاریخ به دست فراموشی سپرده شود و یا گرفتار تحریف گردد، اگر شیرزنی مانند زینب وجود نداشت تا در فردای کربلا فریادگر آن همه مظلومیت و حماسه و حقیقت باشد. اما این اراده الهی بود تا خاندان عصمت، زنان بزرگی را در دامان خود پرورش دهد که همواره یاری رسان دین خدا و یارانی کوشا و صدیق برای پدران، همسران، برادران و فرزندان خود باشند. چنانکه حضرت فاطمه(س) یار و یاوری صدیق و کوشا برای پدر بزرگوار خویش حضرت رسول اکرم(ص) وهمسر خود حضرت علی(ع) بود و آن هنگام که دشمنان قصد می کردند تا تیشه بر ریشه دین زنند، همو بود که فریاد حق را سر داده و از سیره رسول(ص) و جانشین بر حقش مولا علی(ع) با قاطعیت و به روشنی دفاع می نمود. همین فاطمه(س) بود که در دامان پر از مهر خویش بزرگانی همچون امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) را پرورش داد که دین خدا و سیره رسول الله به یمن وجود پربرکت آنها پا برجا ماند و ادامه یافت.
در این میان بی شک نقش حضرت زینب(س) در روایت حماسه و مظلومیت کربلا و بیان شقاوت دشمنان که قصد کرده بودند تا یکبار برای همیشه بساط دین خدا را بر چیده و رجعتی شوم به دوران جاهلیت داشته باشند، نقشی حساس، اساسی و ماندگار در جهت بی اثر نمودن کید خصم و پایداری اسلام محسوب می شود؛ چرا که دستگاه ظلم یزید بعد از اینکه با تمام قوا در برابر امام حسین(ع) و یارانش تیغ برکشید و دلبند رسول خدا و اهل بیت و یارانش را در خون غلطاند، تمامی ابزارها و دستگاه های تبلیغاتی خود را بکار بست تا قیام امام حسین را نمودی وارونه جلوه دهد و جامعه را با اطلاعات دروغین برای همیشه با خود همراه سازد، اما در این میان این زینب بود که از میان آن همه آتش و خون قد علم کرد و چه در مسیر کاروان اسیران و چه در دیگر منزل گاه ها به بیان حقیقت همت نمود و گفت آنچه را که مظلومانه بر فرزندان پیامبر و اهل بیتش رفته بود.
این زینب بود که فریاد زد ای کسانی که بسوی ما سنگ پرتاب می کنید، ما اسیران خارجی نیستیم، ما اهل بیت پیامبر شمائیم که برای برقراری و احیای دین خدا اینگونه به اسارت گرفته شده ایم. این زینب(س) بود که وجدان های خفته را با فریادهای روشنگرانه خود به بازگشت به اسلام ناب محمدی(ص) دعوت نمود و در به ثمر رسیدن خون برادرش امام حسین(ع) و دیگر شجاعان و شهدای کربلا که همانا زنده نگهداشتن اسلام بود، نقشی استراتژیک ایفا نمود و جان کلام اینکه این سخنی است نه از سر احساس، بلکه از سر تفکر که اگر زینب(س)نبود، نام و اصالت دین خدا و حماسه کربلا نیز اینگونه پایدار نبود و در تاریخ منعکس و جاودان نمی شد.
در این میان بی شک نقش حضرت زینب(س) در روایت حماسه و مظلومیت کربلا و بیان شقاوت دشمنان که قصد کرده بودند تا یکبار برای همیشه بساط دین خدا را بر چیده و رجعتی شوم به دوران جاهلیت داشته باشند، نقشی حساس، اساسی و ماندگار در جهت بی اثر نمودن کید خصم و پایداری اسلام محسوب می شود؛ چرا که دستگاه ظلم یزید بعد از اینکه با تمام قوا در برابر امام حسین(ع) و یارانش تیغ برکشید و دلبند رسول خدا و اهل بیت و یارانش را در خون غلطاند، تمامی ابزارها و دستگاه های تبلیغاتی خود را بکار بست تا قیام امام حسین را نمودی وارونه جلوه دهد و جامعه را با اطلاعات دروغین برای همیشه با خود همراه سازد، اما در این میان این زینب بود که از میان آن همه آتش و خون قد علم کرد و چه در مسیر کاروان اسیران و چه در دیگر منزل گاه ها به بیان حقیقت همت نمود و گفت آنچه را که مظلومانه بر فرزندان پیامبر و اهل بیتش رفته بود.
این زینب بود که فریاد زد ای کسانی که بسوی ما سنگ پرتاب می کنید، ما اسیران خارجی نیستیم، ما اهل بیت پیامبر شمائیم که برای برقراری و احیای دین خدا اینگونه به اسارت گرفته شده ایم. این زینب(س) بود که وجدان های خفته را با فریادهای روشنگرانه خود به بازگشت به اسلام ناب محمدی(ص) دعوت نمود و در به ثمر رسیدن خون برادرش امام حسین(ع) و دیگر شجاعان و شهدای کربلا که همانا زنده نگهداشتن اسلام بود، نقشی استراتژیک ایفا نمود و جان کلام اینکه این سخنی است نه از سر احساس، بلکه از سر تفکر که اگر زینب(س)نبود، نام و اصالت دین خدا و حماسه کربلا نیز اینگونه پایدار نبود و در تاریخ منعکس و جاودان نمی شد.
