هیئت‌های خارجی به دنبال انرژی و نفت ما هستند یا می‌خواهند در کارخانه‌ها و نیروگاه‌های بزرگ سرمایه گذاری کنند. در مورد صنعت خودرو هم به دنبال واردات خودرو به کشورمان هستند.

به نظر من با این رفت و آمد‌ها فقط می‌خواهند سرگرممان کنند. اگر دولت به دنبال کسب منابع مالی جدید است بهتر است بر انتشار اوراق قرضه تاکید داشته باشد تا امید بستن به سرمایه‌گذاری خارجی.

ما در همکاری با کشورها قید خاصی مد نظرمان نیست. با کشورهایی که بپذیرند با ما خوب مشارکت کنند، کار می‌کنیم. چینی‌ها تا اندازه ای این را پذیرفتند. فراموش نکنیم در شرایطی که کسی از ما چیزی نمی‌خرید، چینی‌ها با ما معامله کردند اما شرط کردند 60 درصد از مبلغ خرید را کالا بخریم و تنها 40 درصد را نقدا به ایران دادند. هندی‌ها هم در آن زمان با شرایط خودشان با ما معامله کردند. گفتند نفت را می‌خریم، نصفش را پول می‌دهیم و نصفش را کالا ببرید. ما هم چاره‌ای نداشتیم چون در آن زمان از نظر فروش نفت در مضیقه بودیم. اگر تنگناهای فروش نفت را بردارند، به‌طور حتم با توجه به منافع خودمان با کشورها معامله خواهیم کرد.

البته ما در اینجا هم اشتباه کردیم. ما می‌توانستیم از چین و هند کالاهای بهتری بخریم که کیفیت و استاندارد بالاتر و بهتری داشته باشد. ما می‌توانستیم بنجل نخریم و کالای کم کیفیت نخریم. وزارت صنایع ما باید دخالت کند تا که ما جنس خوب در قبال نفت بگیریم، سرمایه‌گذاری مشترک داشته باشیم و سهمی از بازار این کشورها را به خودمان اختصاص دهیم تا تولیدمان رونق بگیرد.