نگاه

اوج اقتدار دنائت

هیچ طاهری، بیرون میدان نبرد با فساد، طاهر نمی ماند. برکنار ماندن بیماری است و گریختن اوج اقتدار دنائت است.
فاطمه حسینی
- می پرسم: در پی چه چیز  زندگی در شهر با آن همه امکانات را رها کردی  و به یک کلبه ی محقر پناه بردی؟
- در پی هیچ؛ اما از پی خستگی و نفرت، «خسته از بی رنگی تکرار» و متنفر از بوی تعفنی که فضای شهر ما را فرا گرفته بود؛ از فساد روح بیزار بودم، از تباهی تن، از اهریمن دروغ که بر روان مردابیان فرمان روایی می کرد، از دنائت بیش از حد باج خواهان پست، و از اینکه همه چیز نرم و بی صدا در لجن –در لنجنزار- فرو می رفت، و همگان می دیدند و هیچ کس اعتراضی نمی کرد.
- آیا مشکل تو در حد فساد خرده پایان بود و متکدیان رشوه خوار و ذلیل ترین مردمان خویشتن به شهوت واسپرده،یا نبرد تو با اعاظم فساد بود و پرچمداران انحطاط روح؟
- من اراده به نبرد نکرده بودم تا به سلاطین ستم و پرچمداران سقوط روح بیندیشم. من تنها قصد گریختن کرده بودم. من اهل جنگ نبودم اما طهارت روحم را دوست داشتم.
- بدان! هیچ طاهری، بیرون میدان نبرد با فساد، طاهر نمی ماند. برکنار ماندن بیماری است و گریختن اوج اقتدار دنائت است.

https://shoma-weekly.ir/YbiR1i