از نظر محتوایی، این مصاحبه را به هیچوجه نمیتوان با معیارهای دیپلماسی منطبق دانست. این سخنان که بسیاری از آنها دروغ است؛ باعث ایجاد ضررهای جبرانناپذیر به منافع ملی کشور و سیاستهای اصولی جمهوری اسلامی ایران شده است. برهم زدن روابط ایران با دیگر کشورها و ارایه تصویری نادرست از تاثیر اقدامات میدانی، سرفصل بسیاری از اظهارات آقای ظریف است.
آیا با اظهاراتی که ظریف علیه کشور روسیه دارد؛ روابط ما را با این کشور به خطر نیانداخته است. گیریم این اظهارات در زمانی دیگر منتشر میشد؛ آیا مصلحت است راس دیپلماسی ما که ادعای کاردانی و تدبیر و مهارت میکند؛ چنین سخنانی را درباره رییسجمهور و یا وزیر خارجه یک کشور بیان کند که همگان میدانند در چند سال اخیر روابط استراتژیکی با آن برقرار شده است؟
اشکال دیپلماسی آقای ظریف این بوده و هست که در تشخیص کشور دوست، رقیب و دشمن دچار خطای راهبردی است و این مصاحبه بخوبی آن را نشان میدهد. نتیجه این نوع تفکر، دیپلماسی زرد است که آثار آن در روابط خارجی ایران پدیدار است.این موضوع مسلم است که اقدامات میدانی و دیپلماسی مکمل یکدیگرند و اصول اولیه مذاکرات دیپلماتیک این را تایید میکند. میدان هم منحصر در اقدامات نظامی نیست. این عناصر میدانی هستند که اطلاعات پنهان دشمن یا رقیب و یا حتی دوست و نیات واقعی واقدامات مخفی آنان را در اختیار دیپلماتها قرار میدهند تا در مذاکرات از آنها استفاده کنند. حال اگر دیپلماسی آقای ظریف نتوانسته این متاع را مذاکره و دیپلماسی نقد کند؛ باید خود را ملامت کرده و پاسخگو باشد.اکنون این انتظار از دولت اقای روحانی و شخص آقای ظریف وجود دارد که بجای فرار به جلو، در پایان دولت خود پاسخ دهند مذاکرات هشت ساله آنان با طرفهای غربی، کدام تحریم را از ایران رفع کرده است؟ رها کردن هشت ساله کشور در برزخ وجود و رفع تحریمها، بالاترین خسارتهای اقتصادی و سیاسی و حیثیتی را به کشور زده و مسئول اصلی آن همین دولت و دیپلماسی ضعیف آن است.واضح است که این نوار برای نگهداری دایم در آرشیو تهیه نشده است. تلاش برای ارایه چهرهای انتخاباتی از ظریف و ایجاد دوقطبی در کشور در این مصاحبه مشهود است. اظهارات مجری و مصاحبه شونده بیانگر آن است که ایندو میدانند این مصاحبه در چه زمانی منتشر خواهد شد. هردو اظهار میکنند مردم باید از این موضوعات مطلع شوند. بنابراین توجیه محرمانه بودن این مطالب با سیاق سخنان ایندو همخوانی ندارد. این مصاحبه با اهداف انتخاباتی و ایجاد دوگانگی میدان و دیپلماسی برای استفاده در انتخابات ریاستجمهوری تهیه و ترویج شده است.اما درهرحال با توجه به اظهارات آقای روحانی، انتشار این مصاحبه غیرقانونی بوده است. مسوول این خطا، تشکیلات ریاستجمهوری است و البته با تغییر مدیران آن نیز دردی دوا نخواهد شد. این دولت در پایان عمر هشت ساله خود است و کشور از این تفکر مسامحه کننده در اداره کشور که ابتداییترین اصول امنیتی را نادیده میگیرد؛ خسارت بسیار دیده است.آقای روحانی گفته است بخشی از اظهارات آقای ظریف دیدگاههای شخصی او بوده است؛ این اظهارات جایگاه دیپلماسی کشور را به حد پایینی تنزل داده است. هرچند که لازم بود آقای روحانی برای بیان این مطالب که صرفا بار مسولیت را متوجه شخص ظریف میکند؛ لااقل تا بازگشت ایشان به تهران صبر میکرد تا خاطره عزل وزیر خارجه اسبق در سنگال به اذهان متبادر نشود.
این اشتباه از مرکز بررسیهای استراتژیک ریاست جمهوری پذیرفته نیست که صرفنظر از مبلغ گزاف این پروژه، مصاحبه با مسوولین و وزرای دولت خود را به فردی بسپارد که سابقه اقدامات ضدامنیتی و زندان دارد. آیا این نشانه تدبیر است؟ با این انتخاب، تحقیق برای پیدا کردن عامل نفوذی انتشار این مصاحبه بیشتر به طنز شبیه خواهد بود. در این میان باید نگران انتشار مصاحبه وزرا و مسئولین دیگر بود و معلو م نیست با خطدهی و سخنان تحریک کننده مجری یا مجریان، مصاحبه شوندگان چگونه توانستهاند اسرار نظام را حفظ و یا از سخنان ناروا خودداری کرده باشند.باید منتظر بود تا مسوولین مربوطه و به ویژه مجلس شورای اسلامی و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی برای برخورد با خاطیان و سد کردن سوءاستفاده بیشتر دشمنان نظام از بیتدبیریهای این دولت، اقدامات لازم را بکار گیرند.