شخصا شاهد خدمات ارزندۀ او در حزب جمهوری اسلامی، به عنوان عضو شورای مرکزی، وزیر آموزش و پرورش، نمایندۀ مجلس شورای اسلامی، دبیر سازمان اقتصادی اکو و رئیس شورای مرکزی حزب مؤتلفۀ اسلامی بوده‌ام.

برخی از نکات بارز شخصیتی آن مرحوم:

ورع. او از اینکه به مال و مقام دنیوی آلوده و شیفتۀ آن شود جدا پرهیز می‌کرد و اگر حس می‌کرد در جاه و مالی شبهه‌ای وجود دارد، به راحتی از آن می‌گذشت.

-زهد.‌‌ همان ورع موجب شده بود که استاد پرورش اغلب در تأمین مایحتاج با مشکل مواجه باشد و این امر را جز عدۀ کمی از دوستان و نزدیکانش نمی‌دانستند. به اندک راضی بود.

-نزدیکی به خدا را بسیار دوست داشت و شائق حفظ آن بود. وقتی از سجود سر بر می‌داشت تا قیام کند با معبود خود نجوا می‌کرد که: بحولک و قوتک یا الهی اقوم و اقعد.

-صراحت لهجۀ او زبانزد خاص و عام بود و در ادای حق، ضمن حفظ احترام، تحت تأثیر شخصیت مخاطب قرار نمی‌گرفت تا حق کمرنگ شود: هیچ چیز مانع حق گوییش نبود: نه دوستی و نه خویشاوندی و نه هیچ پیوند دیگری؛ و این امر گاهی برخی از دوستانش را، که با آن ویژگی او آشنا نبودند، می‌رنجاند. ولی استاد حق را می‌گفت و سپس سعی می‌کرد با لطف و صمیمیت آن دل رنجیده‌ها را به کمند محبت خود درآورد.

-عاشق و محب حضرت علی علیه السلام بود و در ذهنش برای هر رفتار خود، آموزه‌ای از مولا را جلوه گر می‌ساخت.

اللهم نوّر تربته و اعلی مقامه و احشره مع اجداده المکرمین.