می بینیم محل ملاقات‌های پیغمبر، محل مشورت، اتاق فکر و اتاق جنگ پیامبر و حتی محل وزارت‌خانه‌های رسول الله(ص) در مسجد بود.
این مرکزیت در صورتی اتفاق می‌افتد که مسجد تشریفاتی و دولتی نشود، مسجد باید وصل به مردم باشد؛ نظر امام(ره) و مقام معظم رهبری هم همین بوده و هست که گرچه دولت اسلامی است اما نباید مساجد وابسته به دولت باشند.
این توقع نباید به وجود بیاید که دولت باید مسجد بسازد و اداره کند و هزینه‌های مساجد را بپردازد، در این صورت
می شود مثل مساجد عربستان سعودی که دولت خودش
می سازد و خودش هم اداره می‌کند، مفتی آن را هم دولت تعیین می‌کند لذا روز جمعه هم که شد از طرف اوقاف عربستان مواضع خطبا را تعیین می‌کنند و می گویند اینجور موضع بگیرید و حرف بزنید.
بخشی از عمر انسان که در مسجد می گذرد همچون گذران عمر در بازار و دیگر جاها نیست و در آخرت جور دیگری به ساعات سپری شده از عمرما در مسجد نگاه می‌کنند. حتی اگر نیت کسی از ورود به مسجد الهی نباشد می‌توان آنان را خدایی بارآورد و البته ائمه جماعات نیز باید در مساجد محور باشند و نباید از فعالیت‌های مختلف کنار گذاشته شوند.
به نظرمن در شرایط کنونی کارشناسان دینی وظیفه دارند تا افکار عمومی را آگاه سازند. ما باید در مساجد اجازه دهیم جوانان حرف بزنند و سوال بپرسند، ببینیم سوالاتشان چیست و در غیر این‌صورت دشمن به آنها جواب می دهد و جذبشان می کند.
مساجد در تربیت و تعالی نقش برجسته دارند. مسجد باید محور باشد و اساس همه برنامه‌ریزی‌ها در کشور هم باید مسجد باشد مسجد هم به عنوان معبد هم به‌عنوان مرکز اجتماع مومنین، هم به‌عنوان مرکز رتق و فتق امور جامعه، هم به عنوان فرهنگسرا و هم به عنوان مراکز نظامی باید جا بیفتد.