محمد مهدی اسلامی- امروز سالروز میلاد مسعود ابوالحسن ثالث، حضرت علی بن محمد الهادی است. امام بزرگواری که از جمله ائمه جوان بود، اما دنیایی از معارف را در دوره امامت خود بر جای گذاشت که مشهور ترین آنها زیارت جامعه کبیره است که برخی آن را دایره المعارف ولایت دانسته اند. با این حال این امام بزرگوار در میان شیعیان و محبین اهل بیت نیز چندان شناخته شده نبودند و دشمنان نیز از این خلا استفاده کرده و قصد داشتند غربت و مظلومیت امام نقی (علیه السلام) را تشدید کنند؛ اقدامی که سبب اهتمام بیشتر به ایشان و شناخت بهتر از این سرچشمه معارف گردید.

سرنوشت این تلاشها را می توان در نقل حکایتی از صالح بن سعید از دیدارش با امام هادی علیه السلام بازخواند «یک روز وارد سامرا شدم و به محضر امام شرفیاب گشتم. عرضه داشتم : این ستمکاران در همه کارها سعی در خاموش نمودن نور شما نموده اند و می خواهند که فراموش شوید و از اینروست که شما را در چنین مکان نامناسبی تبعید کرده اند... حضرت فرمودند: ای پسر سعید، هنوز تو در معرفت قدر و منزلت ما در این پایه ای و گمان می کنی که اینها با بلندی شان ما منافات دارد و نمی دانی کسی را که خدا بلند کرد به اینها و این چیزها پست نمی گردد.» (منتهی الآمال ج 2 ص 433)

صلوات و درود مخصوصی در باره امام هادی از زبان فرزندشان امام حسن عسکری (علیهما السلام) در مفاتیح آمده است که ایشان را «امام الاتقیاء» خوانده اند. چندی پیش از حجت الاسلام و المسلمین ارفع نویسنده سلسله کتب سیره عملی اهل بیت، پرسیدم چرا در عبارت فقط به امامت اتقیاء و پرهیزکاران اشاره شده در حالی که امام قلب عالم امکان است و پیشوای همه جهانیان است؟ ایشان گفت: به احتمال زیاد منظور آن است که این متقین هستند که می‌توانند از وجود مبارک امام (علیه السلام) بهره ببرند.

امامی که به علت فشار خلفای عباسی بخصوص متوکل بهره بردن از محضر ایشان در دوره حیات، نیازمند رنج و سختی بسیار بود؛ بر خلاف برخی دیگر از ائمه که دشمنان نیز از کلام هدایت گر آنها بی بهره نمی ماندند.

نظر آیت الله وحید خراسانی درباره این فراز از زیارت و کرم امام هادی علیه السلام در هدایت را در پست بعد تقدیم می کنم.