عسگراولادی کسب و کار را با زحمت وعرق ریختن وگونی کنجد بردوش گرفتن وپول حلال درآوردن شروع کرد، درروزگاری که همه جهت گیری نظام سلطه و رژیم منحوس پهلوی به ابتذال کشاندن جوانان بود، خانواده وی به جریان مبارزه روی آوردند وسختی ها و شکنجه ها وآواره گیهای مبارزه را به جان خریدند، اسدالله عسگراولادی در کنار برادر سیاستمدارش، اوبه فعالیت سیاسی و ایشان به فعالیت بازرگانی روی آوردند، و البته اصول دیانت را در تجارت رعایت میکرد.ازتوفیقات وی این بود که با زیرکی و تیز هوشی و درایت و مدیریت صحیح و موثر پله های موفقیت را با زحمت طی نمود و قریب سه دهه تلاش در فضای رژیم طاغوتی، نه هضم شد ونه جذب، ونه مایوس، و نه سرخورده، درحالیکه برادرش با جمع مبارزان موتلفه اسلامی در معرض اعدام و زندان بودند، وی با کیاست مسیرخود را پیمود و به عوامل رژیم هم بهانه نداد.
عسگراولادی در کنار برادر مبارزش، سیاست را خوب میفهمید و میشناخت ولی همواره مدعی بود سیاست بلد نیست وشاید برای تاجرموفقی که سالیان دراز در کنار مبارزه و سختی های موتلفه اسلامی بوده و چند دوره عضو شورای مرکزی این تشکل با سابقه الهی، حضورداشته، فعال موثرسیاسی، زیبنده ایشان می باشد و البته مسئولیت‌هایی که از بدو پیروزی انقلاب باحکم امام راحل در تاسیس اتاق بازرگانی ایران داشته اند، درنوع خود شعبه ای ازمدیریت سیاسی او محسوب می شود و این هم ازتواضع وی بود.
مرحوم عسگراولادی تاجری بود که از بدو فعالیت مدارج تحصیلات عالی را در دهه چهل طی نموده و با زبانهای خارجی آشنایی داشته و از توان ارتباطی بین المللی خوبی برخورداربود. به نحوی که نزد موثرین تجارت بین المللی در کشورهای مختلف ازاعتبار بالایی برخوردار بود. به دلیل مسؤلیت و کارآمدی اش نزد حزب حاکم چین ازاحترام ویژه ای برخوردار بود به نحوی که بدون تشریفات متداول رسمی، سخنران همایش‌های سطوح عالی حزب کمونیست چین بود. جایگاهی را که به مقامات عالی اختصاص نمی دادند.
آن مرحوم طبق اظهارات خودش همواره مقید به پرداخت خمس اموال خود بود وعلاوه براین 20 درصد درآمدش صرف کارهای خیریه، عام المنفعه، کمک به فقرا مستمندان، ساختن مساجد، درمانگاه حسینیه ها، تکیه ها، امامزاده ها، امورفرهنگی، کمک به صندوق های قرض الحسنه، و سایر امورفرهنگی می شد واین عهد منظم با خدا در مسیرتحصیل درآمد، درشکل گیری شخصیت دینی و اخلاقی وی تاثیر به سزایی داشت.
آن مرحوم درکار تجارت خویش هیچگاه به دوآسیب متداول اقتصادی، روی نیاورد.اول اینکه ازبانک‌ها وام نمیگرفت و بارها درخواست مراوده بده و بستانی بانک‌ها را قبل و بعد از انقلاب رد نمود، دوم اینکه تمرکزش روی صادرات بهترین محصول نامدار تولید و شغل آفرین ایرانی نظیرپسته وزیره و... بوده و هیچ وابستگی دولتی نداشته و سفیر شهیر پیام رسان کالای مطلوب و مرغوب ایرانی در دنیا بود و همواره ازواردات پرهیز مینمود.

ایشان در کار تجارت درایت و صبر و حوصله و علم روز را داشت و بازارهای جهانی و مبادی و مقاصد را خوب می شناخت وبه قول خودش از این شاخه به آن شاخه نمی پرید و سود منفعت حلال را ازخدا می خواست و معتقد بود سرمایه های باد آورده بعضی ها بعد ازانقلاب، توسط نوچه ها واقازاده ها و تازه به دوران رسیده ها و معدودی مسئولان مسئولیت نشناس و کارنابلد، و غارت گران بیت المال، سم مهلک تجارت وبازرگانی برای مردم ونظام وانقلاب است.
عسگراولادی از عدم اجرای درست قانون اساسی درحوزه اقتصاد و اصل 44، و دولتی بودن اقتصاد رنج میبرد وفعالیت های خصولتی را مضر بازرگانی می دانست. او در برخی حوزه ها اهل نظر بود برای نظام صادراتی و واردات و تجارت و اصلاحات ارز و ارزش پول ملی صاحب نظر و تجربه و اهل پیشنهاد بود.
وی آنچه را حق می دانست به عنوآن انتقاد با شجاعت و استدلال تجربی بیان می کرد. در این رابطه از تهمت ها و تیر زهرآگین بدخواهان مصون نبود. بعضی رسانه ها و افراد بی تعهد او را ابر میلیاردر ایران معرفی می کردند در حالیکه واقعیت نداشت ودروغ پراکنی بود به قول خودش نه تنها درشمار 7نفر اول، بلکه 7هزار نفر اول هم نبود. البته طرح این شایعات با اغراض خاص و برای هجمه به موتلفه اسلامی بوده و ریشه سیاسی داشت. البته مرحوم عسگراولادی به لحاظ شوخ طبعی، گاهی با خبرنگاران پاسخ سوالات را با شوخی می داد واین ها بهانه ای برای رسانه های زنجیره ایی اصلاح طلبان می شد.

خدایش رحمت کند. او صادقانه خدمات بزرگی را به جامعه ومحرومان و نیازمندان وحوزهای فرهنگی و مبارزان دوران طاغوت و صندوقهای قرض‌الحسنه انجام داد. بدون شک جای ایشان درقامت رجال صادق و متوکل و خیرخواه خدمتگزاران سپهر سیاسی واقتصادی نظام خالی است.

انشاالله مشمول شفاعت امام شهیدان کربلا باشند.