محمد علی امانی- اگرچه تعبیر «همه گزینه‌ها روی میز است»آمریکایی‌ها این روز‌ها آن‌قدر مضحک و دست‌مایه طنز قرار گرفته که اوباما مجبور است برای آنکه قدری جدی‌تر گرفته شود؛ قبل از تکرار این عبارت ادعا کند که «بلوف نمی‌زنم»؛ اما روش آمریکا در ادامه این ادبیات و وضع تحریم‌های جدید تا به حدی زننده است که روسیه به عنوان یکی از اعضای ائتلاف ۱+۵ نیز اذعان دارد که این رفتار می‌تواند منجر به بطلان توافقنامه ژنو شود.
اما فارغ از این‌ها آیا این تهدید‌ها را باید جدی گرفت؟ واقعیت این است که گزینه‌های روی میز ایران بسیار موثر‌تر از گزینه‌های روی میز آمریکا است.
برای ارزیابی عینیت این ادعا‌ها باید به نمونه‌ای که در دسترس است بازگشت. واقعیت آن است که آمریکا بار‌ها در مقابل ایران صف آرایی کرده است. در دفاع مقدس در حالی که آمریکا از یک سال قبل از تحمیل جنگ فروش هر نوع سلاحی را به ایران ممنوع کرده بود و حتی قدرتهای جهانی سیم خاردار به ایران نمی‌فروختند؛ هر سال اسناد جدیدی از کمک‌های آمریکا و شوروی و ده‌ها کشور دیگر به عراق آشکار می‌شود. چنانکه به تازگی اسنادی از کمک‌های اطلاعاتی آمریکا و نیز کمک آمریکا برای ساخت سلاح شیمیایی توسط عراق افشا شده است.
اما آمریکا به توطئه از طریق ارتش‌های رسمی نیز بسنده نکرد و با حمایت از منافقین (آنچنان که رجوی در دیدار با صدام، شرح می‌دهدکاخ سفید از انفجارهای سال ۶۰ آن‌ها با خبر بوده است) گروه جندالله و... تلاش کرد با گروه‌های تروریستی نیز به ایران اسلامی آسیب بزند. اما نشریات آمریکایی خود نوشتند که در تمام جنگ‌های نیابتی، آمریکا شکست خورد تا یقین کند که در رویارویی مستقیم با ایران اسلامی هیچ شانسی برای موفقیت ندارد.
این در حالی است که در دوره جنگ تحمیلی، به زحمت چند موشک اسکاد از لیبی و کره دریافت می‌کردیم که این موشک‌های اسکاد هم نشانه گیری دقیقی نداشتند و ما نمی‌توانستیم بر نشانه گیری خود مدیریت داشته باشیم؛ همینک نه تنها ما به موشک‌های دقیق و غیر قابل رهگیری توسط سیستم دفاع موشکی غرب مجهز شده‌ایم؛ بلکه هواپیماهای بدون سرنشین با قابلیت پرواز طولانی و حمل بمب داریم که اهداف متحرک دشمن را نیز می‌تواند هدف قرار دهد. دشمن تجهیزات نظامی امروز ایران را به خوبی می‌داند و همین توان، خواب آن‌ها را آشفته کرده است، و البته بسیار توانمندی‌هایی نیز داریم که برای دشمن شناخته شده نیست.
بر خلاف دوره پیش از انقلاب که سامان دفاعی کشور کاملا وابسته بود؛ پیروزی انقلاب اسلامی منجر به تحول عمیق و رویکرد به ساخت تجهیزات نظامی در داخل شد. ادواتی که شاید در ابتدای پیروزی انقلاب ساخت آن‌ها یک رویا به نظر می‌رسید.، هواپیماهای جنگی همچون آذرخش و قاهر ۳۱۳، موشک‌های پیشرفته همچون نصر، شهاب، قدر، زلزال و... (که تمام منافع آمریکا در منطقه از جمله حیفا و تل‌آویو و نیز ناوگان پنجم آمریکا مستقر در بحرین و دیگر پایگاه‌های نظامی آمریکا را می‌تواند هدف قرار دهد)، پهبادهای رادارگریز، تهاجمی و... با طول پروازی تا قلب منافع آمریکا و...
این در حالی است که آمریکا از قدرت ایران در سالهای اخیر بار‌ها زخمی شده است. توان بالا در جنگ الکترونیکی که منجر به اسارت گرفتن چندین فروند پهپادهای آمریکایی شد، افسانه پرنده‌های بدون خلبان آمریکا را به کابوسی برای آن‌ها تبدیل کرد.
توان بالای ایران در جنگ سایبری به اذعان مراکز مطالعاتی آمریکا و توان نفوذ به دستگاه‌های موثر کنترل کننده آمریکا که علاوه بر برجای گذاشتن خرابی‌های گسترده، اثرات مخرب آن تا مدت‌ها باقی خواهد ماند. در کنار توان بالای ایران در جنگ اقتصادی در صورت اضطرار؛ همچون بستن تنگه هرمز (شاهراه عبور بخش عمده انرژی جهان) تامین کننده بخش‌هایی از گزینه‌های روی میز ایران است.
همه این‌ها در حالی است که آمریکا یک‌بار دست حمایت الهی از انقلاب اسلامی را در طوفان شن تجربه کرده است.
اما اصلی‌ترین گزینه روی میز ایران؛ جنسی دیگر دارد. حمایت قاطع مردم از انقلاب اسلامی در مقاطع مختلف، رکوردی کم نظیر در تاریخ انقلاب‌های دنیا را به ثبت رسانده است. حمایتی که از تازه‌ترین نمادهای آن می‌توان به حماسه حضور در انتخابات سال جاری، ۱۳آبان متفاوت امسال و راهپیمایی ۲۲ بهمن به عنوان سومین حماسه سیاسی مردم اشاره کرد.
این پشتیبانی عمیق مردم در کنار فرهنگ مقاومت و شهادت اصلی‌ترین گزینه روی میز ایران اسلامی است. گزینه‌ای که سایه آن باعث پیروزی محور مقاومت در جنگ‌های ۳۳ روزه، ۲۲ روزه و ۸ روزه بر رژیم اشغالگر شد تا آنجا که رسانه‌های آمریکایی نوشتند قطعا آمریکا نمی‌تواند مقابل ایران پیروز شود.