اینک ۱۴ سال از فرمان هشت ماده‌ای می‌گذرد. راه‌حل این قضیه و تحقق هر شعاری برای اصلاح سیستم و ساختاری است که موجب بروز آن مشکل شده است. فرض کنیم اگر نظام بانکی ما باعث می‌شود اختلاسی پیش بیاید، چنانچه آن نظام مالی و بانکی اصلاح شود، دیگر نیازی نیست شاهد چنین اتفاقی در سیستم بانکی‌مان باشیم، ولی هر موقع مسئله‌ای پیش آمده است، صورت مسئله را پاک کرده‌ایم. مدیرعاملی سر کار بوده است، حکم عزلش را صادر کردیم، چهار نفر را گرفتیم و به زندان فرستادیم، یکی را هم اعدام و فکر کردیم کارمان را انجام داده‌ایم؛ ولی حکایت همچنان باقی است، زیرا هیچ‌وقت به فکر اصلاح ساختار‌ها و سیستم‌هایی که عامل بروز مشکل می‌شود، نیستیم. تا زمانی که کار‌ها در ید آدم‌هاست و یک نظام آن را هدایت نمی‌کند، این مشکلات را داریم. فردی می‌آید و تصمیم می‌گیرد با یک شیوه عمل کند و آدم دیگری که می‌بیند کارش انجام نشده است، به نوع دیگری وارد موضوع می‌شود. این‌طور نتیجه‌ای نمی‌گیریم. درباره فرمایش‌های مقام معظم رهبری اگر آنچه که فرمودند تبدیل به یک نظام و سیستم صحیح و وابستگی و چسبندگی امور به افراد کم می‌شد، نتیجه می‌گیریم.

اگر توجه و توان کشور معطوف به اصلاح سیستم‌ها شود، قاعدتاً مشکل حل می‌شود. الان داریم یارانه می‌دهیم. یک بانک اطلاعاتی سیستمی و صحیح براساس کد ملی تشکیل و با ثبت احوال و جاهایی مرتبط لینک شده است. دراین‌باره اعتراض اینکه ما دو نفریم به ما به اندازه سه نفر یا سه نفریم و به اندازه چهار نفر یارانه داده‌اند، نیست. اگر قرار بود این پول از طریق‌‌ همان سیستم سابق پرداخت شود، چه اوضاعی در کشور ایجاد می‌شد؟ چقدر شناسنامه افرادی که فوت کرده‌اند برای پول‌گرفتن می‌آمد، چه صف‌هایی جلوی بانک‌هایمان تشکیل می‌شدالان یک سیستم شب تصمیم می‌گیرد یارانه را به حساب همه مردم بریزد. آیا اینکه به‌طور منظم، روان و بدون حاشیه طی پنج سال هر ساله مبلغ نزدیک به ۵۰ هزار میلیارد تومان پرداخت می‌شود، کار کمی است؟ همین پرداخت یارانه‌ها می‌توانست مهم‌ترین مرکز فساد باشد. چرا؟ چون رقم بزرگ است، اما در جاهایی فساد داریم که گردش مالی در حد ۲۰، ۳۰ میلیارد تومان است، در حالی که اینجا بحث ۵۰ هزار میلیارد تومان است.