حجت‌الاسلام علی بنایی- پیوند و ارتباط امنیت با حقوق شهروندی و حقوق رشد به‌عنوان یک مقدمه ضروری و لاینفک به شمار می‌آید و در هر جامعه‌ای به هر میزان که امنیت و آرامش وجود داشته باشد، به همان نسبت جامعه از حفظ حقوق بشری برخوردار است؛ بنابراین وجود امنیت به‌عنوان زیرساخت هر جامعه مطرح است. کرامت انسانی به دو نوع ذاتی و اکتسابی تقسیم‌پذیر است، حقوق بشر از نوع ذاتی و حقوق شهروندی از نوع اکتسابی به‌شمار می‌رود. انسان به خاطر کرامت ذاتی خود بر سایر موجودات جهان برتری یافته است، از دیدگاه اسلام انسان هم در حیات فردی و هم در حیات اجتماعی خود از کرامت برخوردار است. ابعاد نظری کرامت انسانی به‌عنوان محوری‌ترین مبانی حقوق بشر و شهروندی است، حقوق بشر فارغ از همه تفاوت‌ها برای همه انسان‌ها یکسان است؛ اما در عرصه حقوق شهروندی تنوع حقوقی و نسبیت بین جوامع و اقتضائات فکری، فرهنگی و دینی هر جامعه و نوع نگرش به سعادت شهروندان امری کاملاً عینی است. حقوق بشر از جمله حقوقی است که نوع بشر به لحاظ انسان‌بودن از آن برخوردار است و حقوق شهروندی نیز در عرصه اجتماع معین و براساس صلاحیت‌های هریک از شهروندان و مسئولیت‌پذیریآن‌ها در قبال جامعه به‌صورت قانونی معین می‌شود.
کرامت قدر جامع حقوق بشر و حقوق شهروندی است؛ چون موضوع هر دو انسان است و انسان نیز سرور کائنات محسوب می‌شود. در هیچ یک از ادیان الهی به اندازه اسلام نسبت‌به حقوق بشر و شهروندی تأکید نشده است و سیره نظری، عملی، فردی و اجتماعی پیشوایان ما نیز گواه این مطلب است.
این دو حق از مصادیق امر به معروف و بی‌توجهی به آن از مصادیق منکر است، ترویج صحیح این دو، جزء تعظیم شعائر الهی به شمار می‌آید. کرامت ذاتی مبنای حقوق بشر و کرامت اکتسابی یا ارزشی عمدتاً مبنای حقوق شهروندی محسوب می‌شود.
آزادی در انتخاب و حق رأی و مشارکت در فرایند تصمیم‌گیری سیاسی و حاکمیتی که همان اصل ۵۶ قانون اساسی بوده، بسیار حائز اهمیت است. دین‌داری از ضروریات حیات انسان بوده و حق فطری بشر است؛ زیرا انسان ذاتاً و فطرتاً خداخواه و خداجوست. باید بدون واهمه و با هجوم بر افکار منحط لیبرالیستی، حقانیت مکتب اسلام و سیره معصومین را در معرض دید همگان قرار داد و مراقب توطئه‌های جدید اروپا و استکبار در ایران در رابطه با حقوق بشر بود.