- هنر حزبی بودن: آبروی حزب به آبروی حزبیان وابستهاست و متقابلا آبروی حزبیان به حزب. پس بار حیثیتی حزب را باید به دوش کشید و این است مفهوم معرفی نامزدهای حزبی: حزب جوابگوی عملکرد آنهاست و در نظام مردمسالاری، حزب باید جوابگو باشد. هر فرد حزبی هم باید ظاهر خود را درست بیاراید و هم باطن خود را ؛ هم شکل را و هم نیت را.
- حفظ شئون شخصیت حزبی: در اجتماعات و جلسات مراعات احترام برادران حزبی را کردن و محوریت حزب را خدشهدار نکردن. توجه به نسبت شخصیت فرد و نوع انتخابهای او ؛ مثال: انتخاب زنگ تلفن همراه.
- هنر شنیدن: موعظه پذیری ، انتقادپذیری، تحمل و پذیرش حق ولو از رقیب ؛ طاقت نشاندادن و کلام دیگری را قطع نکردن. منفعل نشدن؛ انفعال و عصبانیت نشانۀ ضعف است.
- هنر سخن گفتن: قول سدید، قول حق، قول کامل، لحن محترمانه و لیّن، چکیدهگویی (توجه به فرق مذاکرات جلسه و مطالب سخنرانی و محتوای درس)، پرهیز از ملول کردن شنونده، پرهیز از دروغ و تهمت و توریه ، پرهیز از لجاجت و مراء، پرهیز از گزیدن با زبان و سرزنش و تحقیر و توهین و صدمه به شخصیت. حقّ را گفتن اما نرنجاندن. پرهیز از صحبتهای ارتجالی و منفی بافی در جلسات. رازپوشی . هنر مناظره. هنر متقاعد کردن. هنر پاسخگویی در قالب مواضع رسمی.
- هنر منتظر ماندن: دور اندیشی و تأمل کردن: منتظر بمانیم تا راه حلی را خدا به دلمان بیندازد.
- هنر وقتشناسی: بموقع رسیدن و بموقع شروع کردن و بموقع خاتمه دادن و بی جهت به درازا نکشاندن.
- هنر نظم: دستور جلسه داشتن و مراعات دستور. خود را آماده کردن برای دستور. حفظ شأن جلسه و حرمت سابقهداران و ریاست جلسه. یادداشت کردن مطالب خود و ترتیب دادن به کلام قبل از حرف زدن.
- هنر تزکیه: عیب خود را شناختن و استقبال از هدیۀ آن به خود از طرف دیگران. تا عیبی در خودمان هست به فکر ایراد گرفتن آن به دیگران نباشیم و بدانیم که پس از رفع آن عیب خدا توفیق پرداختن به دیگر عیوبمان را به ما خواهد داد. هنر پوزش خواهی در صورت تشخیص اشتباه خود. پرهیز از تکلف و تملق.
- هنر درست رأی دادن: کاملا فهمیدن و تشخیص دادن و پرهیز از امتناع. القاء رأی نکردن به دیگران. احترام به نتیجۀ رأی عمومی و به هم نزدن قاعدۀ اکثریت و پافشاری نکردن بر رأی خود.