بزرگترین آسیب این تنش ها و بی اخلاقی ها، کُند شدن راه پیشرفت نظام است. بهترین هدیه سیاسیون به نظام جمهوری اسلامی آرامش است. کشور در فضای آرام می تواند به اهداف تعیین شده دست یابد اما با تهمت ها و شایعه ها در عرصه سیاست، جامعه دچار التهاب می شود و جامعه ملتهب نمی تواند به شکوفایی و پیشرفت برسد و بی اخلاقی ها خود به خود به نظام ضربه خواهد زد.
بازگشت به آموزه های دینی سبب می شود سیاست در ایران مزین به اخلاق اسلامی و منابع اسلامی باشد که بهترین نوع اخلاق است و ما را موظف می کند آنچه را که برای خود نمی پسندیم برای دیگران هم نپسندیم. طبیعی است که هر نوع تهمت و فحاشی دور از اخلاق اسلامی خواهد بود. در مسایل سیاسی عده ای مسائلی را برای خود مثبت و برای دیگران منفی می دانند. مطلب دیگری که باید به آن دقت کرد این است که در اخلاق اسلامی «أَشِدّاءُ عَلَی الکُفّارِ رُحَماءُ بَینَهُم» وجود دارد که باید مبنای عمل قرار گیرد.
بحث های بین جناح های سیاسی در کشور مصداق کوچک تر موضوع اخلاق در سیاست است. امروز اخلاق اسلامی ایجاب می کند که برای استقلال کشورمان و حفظ اسلام در خط رهبری حرکت کنیم. نکته مهم دیگر این است که دشمن نباید احساس کند که بین مسوولان و مردم و رهبری فاصله ای وجود دارد.
حفظ این موارد، مصداق رعایت اخلاق های پسندیده اسلامی است. زمانی ما می توانیم بگوییم که در جامعه اخلاق اسلامی حاکم است که دشمن را شناخته باشیم و دشمن نتواند از مناسبات داخلی ما سوء استفاده کند. اگر کسی در داخل به عنوان مجرای نفوذ دشمن عمل کند، مصداق بارز بی اخلاقی سیاسی است. نباید بی اخلاقی ها در داخل کشور آنقدر زیاد شود که دشمنان به فکر توطئه بیافتند.