امروز میدان دار ایجاد تنش در کشور گروهی است که با ایجاد یک فضای جبرا دو قطبی شده، رای جمع کرد و امروز تلاش می کند خود را جریان سوم نشان دهد.
محمد علی امانی- رهبر معظم انقلاب در اولین ساعات فردای حماسه غرور آفرین حضور مردم در 22 بهمن ماه، در درس خارج خویش از حضور مردم تشکری ویژه ابراز داشتند که حاوی یک نکته مهم بود. آنجا که اشاره به بصیرت و موقع شناسی مردم داشتند و فرمودند " درست در همان وقتى که دشمنان این ملت انتظار داشتند که مردم به نداى انقلاب پاسخ ندهند، و جدائى بین مردم و نظام اسلامى و اسلام را مشاهده کنند، مردم با حضور خودشان دشمن را مأیوس کردند."
در پس این عبارت حقیقتی نهفته است که باید آن را بازشکافت و شاید راه رسیدن به آن پاسخ به این پرسش باشد که چرا دشمن در این مقطع انتظار جدایی داشت؟
کافی است به متن مردم مراجعه کنیم و به تعبیر آیت الله مهدوی کنی سخنان لایه رویین دل آنها را بشنویم (هرچند حضورشان نشان از اعتقاد لایه زیرین داشت). آنگاه در خواهیم یافت مردم از چند موضوع در این مقطع زمانی سخت آزرده اند. اول غافل ماندن مسئولان از شدت فشار اقتصادی بر دوش آنها و اشتغال به مباحث جنبی و منازعات قبیله ای، دوم مصادره کردن پیام حمایت مردم از اصل نظام برای خویش و بهره گرفتن از آن برای تداوم رفتارهای ضدمردمی و سوم تشنج آفرینی و بی ثبات کردن فضای افکار عمومی. این رخداد خاصه در روزهای نزدیک به 22 بهمن ماه تشدید گشته و موجب تشویش اذهان عمومی شده بود. اقدامی که به خیالی خام حضور مردم را نشانه گرفته بود و سرانجام با بصیرت امت شکست خورد.
شاید اگر به دقت نگاه کنیم، ریشه ایجاد این لایه رویین آن است که عده ای سعی بر جابجایی اولویت های اصلی با مسائل فرعی دارند. در میانه جنگ اقتصادی به جای افزودن بر توان دفاع کشور، حاشیه آفرینی می کنند و سعی بر دلسردی مردم دارند. این رخدادها به شکل عجیبی شباهت به عملکردهای جریان های انحرافی وقت در زمان آغاز جنگ تحمیلی دارد. در شرایطی که کشور نیازمند همدلی برای دفاع از تمامیت ارضی بود، هر روز به بهانه ای یک فضای سیاسی تفرقه انگیز ایجاد می کردند و در هر سو مانعی می تراشیدند. نیروهای مردمی که قصد دفاع داشتند را به بهانه بی سلاح می گذاشتند و به ارتش ابلاغ می شد که حق دادن خدمات به مدافعان مردمی ندارد. سرپل ذهاب به مدد نیروهای مردمی به یک الگوی دفاع تبدیل شد و درست در آن روز که ارتش قصد عملیات "کلینه" را برای یک تک محدود در این مرحله داشت، غائله 14 اسفند 59 را در دانشگاه تهران برپا کردند.
این اصطکاک سبب هدر رفتن نیروها می شد تا آن روز که با حذف آن جریان انحرافی، دستاوردها و پیروزی ها یک به یک از راه رسید و دیری نپایید که خرمشهر آزاد شد.
اینک نیز مدتی است که جریانات انحرافی مانع از همدلی بخش های مختلف کشور در شکل گیری یک "جهاد اقتصادی" و "اقتصاد مقاومتی" شده است.
تغییر اولویتها و برجسته کردن اختلافات و نکات فرعی قتلگاه اراده ها برای دفاع در برابر جنگ اقتصادی شده است؛ آنچنان که دغدغه اصلی رسانه های ما "چگونگی نفوذ فیلم پخش شده در مجلس به اینترنت" و "بررسی شعارهای جمع استقبال کننده از مشایی" شده است.
انگار این روزها عده ای تلاش دارند که نقاط اقتدار نظام را با دود استتار بپوشانند. دستاوردهای بزرگی همچون تولید یک جنگنده استراتژیک یا ارسال موجود زنده به فضا بلافاصله تحت الشعاع جنگ قدرت برای اصرار بر حفظ یک فرد مطلوب می گردد؛ دستاورد همدلی عظیم مردم در 22 بهمن ماه با کشیدن تصویری از یک حرمت شکنی در قم و نیز با بیان یک شعار انتخاباتی در تریبون رسمی آن روز، زمینه ساز گم شدن تصویر ممتاز ترسیم شده از سوی مردم در رسانه ها می شود. آنچنان که پیشتر گروه دیگری تلاش کرد که دستاورد حضور با شکوه مردم در انتخابات 88 را با شکاندن حرمت رای مردم به یک چالش ملی تبدیل نماید.
به نظر می رسد در این میان یک وحدت میان دو گروه صورت گرفته است تا شیرینی "جشن ملی" به مذاق مردم ننشیند. اگر در حوادث سالهای 59 – 60 شاهد وحدت گروه های متعلق به اردوگاه لیبرالیسم و مارکسیسم بودیم و هرگروهی که از بیرون مرزها دستور می گرفت، در برخورد با نیروهای اصیل و در برجسته کردن مسائل فرعی همسو رفتار می کردند؛ امروز نیز شاهد همسویی جریان فتنه و انحراف در تلاش برای رنگ باختن اقتدار ایران اسلامی و عدم تحقق یک "جشن ملی" هستیم. عجیب نیست که آن روز وحدت در مقابله با حزب جمهوری اسلامی حتی با الفاظ مشابهی همچون چماقداران کلید می خورد و امروز واژگان مشترک در کوبیدن نیروهای فدایی انقلاب به کار برده می شود. حتی اگر دقیق بنگریم رد پای جریان انحراف در بر هم زدن جشن ملی انتخابات 88 نیز کمرنگ تر از ردپای جریان فتنه نیست و بسان دو لبه یک قیچی عمل شده است.
امروز نیز این تشابهات کم نیست. به عنوان مثال انتخابات آزاد کلید واژه مشترکی است که هر دو قبل از هشدار چشم بیدار امامت امت بکار می بردند. اگر جریان فتنه از داخل و خارج به تکرار آن می پرداخت؛ جای تاسف است که بگوییم می توان تکرار این عبارت را در پایگاه رسمی رییس جمهور نیز با یک جستجوی ساده دریافت. حتی ریاست محترم جمهور در 12 آذرماه در متنی که آن را دفاع از قانون اساسی می خواند، طرح اصلاحیه مجلس پیرامون قانون انتخابات را خلاف انتخابات آزاد خوانده و گفته بود " انتخابات آزاد حق مردم و از اصالت، ضرورت و اهمیت بالایی برخوردار است و اصل بر رای و انتخاب مردم می باشد." این عبارت مع الاسف با ترکیب مشابهی در جشن ملی 22 بهمن ماه نیز تکرار شد.
بعد از تبیین رهبر معظم انقلاب کیست که نداند "انتخابات آزاد" کلمه حقی است که سالها بدان عمل شده و امروز از آن اراده باطل می گردد.
ضرورت رابطه با آمریکا، ادعای عدول از قانون اساسی و ... از دیگر نقاط اشتراک این دو جریان در شرایط امروز ما است که نشان می دهد که الحاق آن دو برنامه مشترکی برای خرداد 92 خواهد داشت.
متاسفانه برخی کلیدواژه های دیگر نیز در نطق 22 بهمن رییس جمهور به دایره لغات مشترک با جریان فتنه افزوده شد. عباراتی همچون "مهندسی انتخابات" و القای اینکه کسی قصد تصمیم گیری به جای مردم را دارد. این موضوع که شخصیتی همچون رییس جمهور که به دلیل تراکم برنامه ها نیازمند مشاوره گرفتن از دیگران در تنظیم پیش نویس نطق انتخاباتی است، امری پذیرفته شده در تمام دنیا است. اما باید به رییس جمهور محترم تذکر داد که خروجی مشاوره وی با حلقه فعلی ادبیاتی است که مطلوب دشمنان نظام است، نه غاطبه آنها که در 88 به وی رای داده اند.
جالب اینجاست که امروز میدان دار ایجاد تنش در کشور گروهی است که با ایجاد یک فضای جبرا دو قطبی شده، رای جمع کرد و امروز تلاش می کند خود را جریان سوم نشان دهد. جریان سومی که ناگزیر برای گام بعدی خویش باید از آرمانهایی که روزی رییس جمهوری که ذیل وی جمع شده اند پرچمدار آن بود و توانست با آنها رای خویش را سامان دهد، عبور نموده و حتی بر آن آرمانها بشورد. غافل از آنکه غاطبه مردم همانها هستند که در 22 بهمن پایبندی خویش به آرمانهایشان را نشان دادند و خود را برای به نمایش گذاشتن یک "جشن ملی" در 22 خردادماه 92 آماده می کنند. در افق نگاه امت شکی نیست، اما برای افزوده شدن بر سرعت دستیابی به موفقیت ها و کاستن از سنگلاخ مسیر؛ آیا نباید دستگاه های مسئول با عبرت از فراز و نشیب سال اول دفاع مقدس، توان تاثیر جریان نفوذی و اخلالگر داخلی بر معادلات را مسدود نمایند؟
در پس این عبارت حقیقتی نهفته است که باید آن را بازشکافت و شاید راه رسیدن به آن پاسخ به این پرسش باشد که چرا دشمن در این مقطع انتظار جدایی داشت؟
کافی است به متن مردم مراجعه کنیم و به تعبیر آیت الله مهدوی کنی سخنان لایه رویین دل آنها را بشنویم (هرچند حضورشان نشان از اعتقاد لایه زیرین داشت). آنگاه در خواهیم یافت مردم از چند موضوع در این مقطع زمانی سخت آزرده اند. اول غافل ماندن مسئولان از شدت فشار اقتصادی بر دوش آنها و اشتغال به مباحث جنبی و منازعات قبیله ای، دوم مصادره کردن پیام حمایت مردم از اصل نظام برای خویش و بهره گرفتن از آن برای تداوم رفتارهای ضدمردمی و سوم تشنج آفرینی و بی ثبات کردن فضای افکار عمومی. این رخداد خاصه در روزهای نزدیک به 22 بهمن ماه تشدید گشته و موجب تشویش اذهان عمومی شده بود. اقدامی که به خیالی خام حضور مردم را نشانه گرفته بود و سرانجام با بصیرت امت شکست خورد.
شاید اگر به دقت نگاه کنیم، ریشه ایجاد این لایه رویین آن است که عده ای سعی بر جابجایی اولویت های اصلی با مسائل فرعی دارند. در میانه جنگ اقتصادی به جای افزودن بر توان دفاع کشور، حاشیه آفرینی می کنند و سعی بر دلسردی مردم دارند. این رخدادها به شکل عجیبی شباهت به عملکردهای جریان های انحرافی وقت در زمان آغاز جنگ تحمیلی دارد. در شرایطی که کشور نیازمند همدلی برای دفاع از تمامیت ارضی بود، هر روز به بهانه ای یک فضای سیاسی تفرقه انگیز ایجاد می کردند و در هر سو مانعی می تراشیدند. نیروهای مردمی که قصد دفاع داشتند را به بهانه بی سلاح می گذاشتند و به ارتش ابلاغ می شد که حق دادن خدمات به مدافعان مردمی ندارد. سرپل ذهاب به مدد نیروهای مردمی به یک الگوی دفاع تبدیل شد و درست در آن روز که ارتش قصد عملیات "کلینه" را برای یک تک محدود در این مرحله داشت، غائله 14 اسفند 59 را در دانشگاه تهران برپا کردند.
این اصطکاک سبب هدر رفتن نیروها می شد تا آن روز که با حذف آن جریان انحرافی، دستاوردها و پیروزی ها یک به یک از راه رسید و دیری نپایید که خرمشهر آزاد شد.
اینک نیز مدتی است که جریانات انحرافی مانع از همدلی بخش های مختلف کشور در شکل گیری یک "جهاد اقتصادی" و "اقتصاد مقاومتی" شده است.
تغییر اولویتها و برجسته کردن اختلافات و نکات فرعی قتلگاه اراده ها برای دفاع در برابر جنگ اقتصادی شده است؛ آنچنان که دغدغه اصلی رسانه های ما "چگونگی نفوذ فیلم پخش شده در مجلس به اینترنت" و "بررسی شعارهای جمع استقبال کننده از مشایی" شده است.
انگار این روزها عده ای تلاش دارند که نقاط اقتدار نظام را با دود استتار بپوشانند. دستاوردهای بزرگی همچون تولید یک جنگنده استراتژیک یا ارسال موجود زنده به فضا بلافاصله تحت الشعاع جنگ قدرت برای اصرار بر حفظ یک فرد مطلوب می گردد؛ دستاورد همدلی عظیم مردم در 22 بهمن ماه با کشیدن تصویری از یک حرمت شکنی در قم و نیز با بیان یک شعار انتخاباتی در تریبون رسمی آن روز، زمینه ساز گم شدن تصویر ممتاز ترسیم شده از سوی مردم در رسانه ها می شود. آنچنان که پیشتر گروه دیگری تلاش کرد که دستاورد حضور با شکوه مردم در انتخابات 88 را با شکاندن حرمت رای مردم به یک چالش ملی تبدیل نماید.
به نظر می رسد در این میان یک وحدت میان دو گروه صورت گرفته است تا شیرینی "جشن ملی" به مذاق مردم ننشیند. اگر در حوادث سالهای 59 – 60 شاهد وحدت گروه های متعلق به اردوگاه لیبرالیسم و مارکسیسم بودیم و هرگروهی که از بیرون مرزها دستور می گرفت، در برخورد با نیروهای اصیل و در برجسته کردن مسائل فرعی همسو رفتار می کردند؛ امروز نیز شاهد همسویی جریان فتنه و انحراف در تلاش برای رنگ باختن اقتدار ایران اسلامی و عدم تحقق یک "جشن ملی" هستیم. عجیب نیست که آن روز وحدت در مقابله با حزب جمهوری اسلامی حتی با الفاظ مشابهی همچون چماقداران کلید می خورد و امروز واژگان مشترک در کوبیدن نیروهای فدایی انقلاب به کار برده می شود. حتی اگر دقیق بنگریم رد پای جریان انحراف در بر هم زدن جشن ملی انتخابات 88 نیز کمرنگ تر از ردپای جریان فتنه نیست و بسان دو لبه یک قیچی عمل شده است.
امروز نیز این تشابهات کم نیست. به عنوان مثال انتخابات آزاد کلید واژه مشترکی است که هر دو قبل از هشدار چشم بیدار امامت امت بکار می بردند. اگر جریان فتنه از داخل و خارج به تکرار آن می پرداخت؛ جای تاسف است که بگوییم می توان تکرار این عبارت را در پایگاه رسمی رییس جمهور نیز با یک جستجوی ساده دریافت. حتی ریاست محترم جمهور در 12 آذرماه در متنی که آن را دفاع از قانون اساسی می خواند، طرح اصلاحیه مجلس پیرامون قانون انتخابات را خلاف انتخابات آزاد خوانده و گفته بود " انتخابات آزاد حق مردم و از اصالت، ضرورت و اهمیت بالایی برخوردار است و اصل بر رای و انتخاب مردم می باشد." این عبارت مع الاسف با ترکیب مشابهی در جشن ملی 22 بهمن ماه نیز تکرار شد.
بعد از تبیین رهبر معظم انقلاب کیست که نداند "انتخابات آزاد" کلمه حقی است که سالها بدان عمل شده و امروز از آن اراده باطل می گردد.
ضرورت رابطه با آمریکا، ادعای عدول از قانون اساسی و ... از دیگر نقاط اشتراک این دو جریان در شرایط امروز ما است که نشان می دهد که الحاق آن دو برنامه مشترکی برای خرداد 92 خواهد داشت.
متاسفانه برخی کلیدواژه های دیگر نیز در نطق 22 بهمن رییس جمهور به دایره لغات مشترک با جریان فتنه افزوده شد. عباراتی همچون "مهندسی انتخابات" و القای اینکه کسی قصد تصمیم گیری به جای مردم را دارد. این موضوع که شخصیتی همچون رییس جمهور که به دلیل تراکم برنامه ها نیازمند مشاوره گرفتن از دیگران در تنظیم پیش نویس نطق انتخاباتی است، امری پذیرفته شده در تمام دنیا است. اما باید به رییس جمهور محترم تذکر داد که خروجی مشاوره وی با حلقه فعلی ادبیاتی است که مطلوب دشمنان نظام است، نه غاطبه آنها که در 88 به وی رای داده اند.
جالب اینجاست که امروز میدان دار ایجاد تنش در کشور گروهی است که با ایجاد یک فضای جبرا دو قطبی شده، رای جمع کرد و امروز تلاش می کند خود را جریان سوم نشان دهد. جریان سومی که ناگزیر برای گام بعدی خویش باید از آرمانهایی که روزی رییس جمهوری که ذیل وی جمع شده اند پرچمدار آن بود و توانست با آنها رای خویش را سامان دهد، عبور نموده و حتی بر آن آرمانها بشورد. غافل از آنکه غاطبه مردم همانها هستند که در 22 بهمن پایبندی خویش به آرمانهایشان را نشان دادند و خود را برای به نمایش گذاشتن یک "جشن ملی" در 22 خردادماه 92 آماده می کنند. در افق نگاه امت شکی نیست، اما برای افزوده شدن بر سرعت دستیابی به موفقیت ها و کاستن از سنگلاخ مسیر؛ آیا نباید دستگاه های مسئول با عبرت از فراز و نشیب سال اول دفاع مقدس، توان تاثیر جریان نفوذی و اخلالگر داخلی بر معادلات را مسدود نمایند؟