دولت آمریکا و شخص رئیس‌جمهوری منتخب این کشور نمی‌تواند برجام را از دستور کار خارج کند و آن را نادیده بگیرد، اما اتفاقی که می‌تواند بیفتد این است که ممکن است آنها در مورد بندهایی که مورد توافق است، ان‌قلت بیاورند و «شرایط» را تغییر بدهند.

در عین حال آنچه از گذشته، معروف و مشهور است، این است که ما در قبال آمریکا، سه نوع تحریم داریم؛ شاید کسانی که به‌زودی به کاخ سفید می‌روند، در مورد برجام و تحریم‌های مرتبط با آن و تعهدات بین‌المللی، کاری نکنند و تمرکز خود را روی مسائل، تعهدات و تحریم‌هایی بگذارند که مربوط به سنا و شخص رئیس‌جمهوری است؛ چراکه در موضوع برجام، پای دیگر کشورها هم در میان است، همچنان‌که دولت آمریکا خیلی به نقد اصل برجام نپرداخته، به نظر نمی‌رسد که دولت بعدی نیز دست به چنین کاری بزند.

اما از آن‌جا که مشی سیاسی جمهوریخواهان، حول محور امنیت می‌چرخد و از این جهت، بسیار متفاوت‌تر از دموکرات‌ها هستند، گمان می‌کنم که آنها در مورد موضوعاتی مثل توان دفاعی، حقوق بشر، مفاد توافق هسته‌ای، بحث دسترسی‌ها و قراردادهای مربوط به آب سنگین و به‌طورکلی چیزهایی که به امنیت ملی و امنیت کلان بین‌المللی مربوط است، تمرکز کنند.

بنابراین، به‌طورکلی گمان نمی‌کنم که مشکلات ما با آمریکا حل شود. در مورد پیش‌بینی نتیجه انتخابات و اشتباه تعداد بسیار زیادی از تحلیلگران، باید بگویم که آمریکا دچار یک‌سری تغییرات در جامعه خودش است؛ سربرآوردن جنبش‌هایی مثل وال‌استریت، جنبش سیاهان، کهنه‌سربازان و مواردی از این دست، نمونه ظهور این تغییر است.

این جنبش‌ها به گمان من، مربوط به افرادی است که تحت‌تأثیر کلمات، واژه‌ها و شخصیت‌ها قرار می‌گیرند و به نظر می‌رسد که در طول تبلیغات انتخابات، ترامپ توانسته این گروه‌ها را جذب و برخلاف تصور رسانه‌ها و تحلیلگران، رأی مخفی و کف جامعه را از آن خود کند.