دکتر اسدالله بادامچیان- روز 22 بهمن در راهپیمایی عظیم و با شکوه این یوم‌الله در بین توده مردم خوبمان بیش از دو ساعت حضور داشتم.
صفا و صمیمیت ملت، حضور خانوادگی در جشن انقلاب، آمدن پیرمردها و پیرزن‌هایی که 80-90 ساله بودند با همین شور و شوق سال 57، آوردن کودکان نوزاد، نشاط نوجوانان، با شعارهایی که همه حکایت از وفاداری به نظام جمهوری اسلامی، عشق به رهبری خدایی و پیام شفاف به بیگانگان و مستکبرین که توطئه‌ها و تحریم‌های تشدید شده و همه تبلیغات گسترده رسانه‌های استعماری ملت ما را نه تنها خسته نمی‌کند بلکه مصمم‌تر و پرشورتر به مقابله با همه ترفندهای آنان به صحنه می‌آورد و این حضور حماسه‌ای در صحنه مربوط به خیابانها نیست، در درون هر خانه‌ای روشنی بخش دلهای خانواده‌هاست.
این همه شور و شعور و شعار پاک و احساسات صمیمانه آنچنان لذت‌بخش بود که انسان می‌خواست دائم در میانه این صفاها باشد.
یاد سخنان بهشتی مظلوم و راست قامت جاودانه تاریخ بودم که از ما به آمریکا بگویید که ببین این ملت با همان شور و شوق سال 57 فریاد می‌زند که مرگ بر آمریکا و مرگ به سازشکار و از ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر.
***
جناب آقای احمدی نژاد! شما این شور و عشق را دیدید چرا آنگونه سخنرانی کردید؟
شما به‌جای بیان دستاوردهای ملت و همه فرهیختگانی که بخشی از آنها با شما موافقت ندارند ولی برای نظام و ملت و رهبری بزرگوار در دستاوردها کوشا هستند همه را به دولت نهم و دهم نسبت دادید.
شما می‌توانستید بگویید این رهاوردهای انقلاب و این ملت به رهبری ولی فقیه است.
من و دولتم همه جزئی از این ملت هستیم نه اینکه همه دستاوردها را مربوط به دولت خودتان بدانید.
شما به جای اشاره و تأکید بر توفیقات الهی باز از «انسان» دم زدید. انسان طبق روایت قرآن کریم و از بیان خدای متعال خلیفه و جانشین خدا در زمین است اما یادتان هست که غرب در فلسفه اومانیسم، انسان را به‌جای خدا نشانده است و شما دارید «انسان» به‌طور مطلق را جای خدا می‌گذارید در حالی که امام‌خمینی(ره) می‌فرمود خدا خرمشهر و فاو را آزاد کرد.همان‌طور که جریان انحرافی مکتب ایرانی را جای مکتب اسلام گذاشته است و همان‌طور که اصلاح‌طلبان جامعه مدنی را می‌خواستند به جای جامعه اسلامی بگذارند. شما دراین سخنرانی از بلندگوی عمومی در یک جشن اسلامی و در مراسمی ملی که این بلندگو متعلق به ملت و از بیت‌المال است در جهت «خود» استفاده کردید که طبعاً خلاف شرع و قانون و سوء‌استفاده از بیت‌المال به نفع منافع جریانی و گروهی است.
و حتی شعار انتخاباتی جریان انحرافی را که زنده باد بهار است را در پایان سخنرانی خود سه‌بار اعلام نمودید. در همان حالی که عده‌ای معدود از آن جریان انحرافی در اطراف مشایی که به راهپیمایی آمده بود شعار زنده‌باد بهار را می‌دادند و پوستری که از طرف روزنامه ایران – ارگان دولت – چاپ شده بود شعار زنده باد بهار را داشت.
شما در این جشن ملی باز به منتقدان و مخالفان خود حمله کردید. البته به‌طور کنایه‌ای که «ابلغ من التصریح» بود. چه نیازی به این بود که در این جشن اسلامی و ملی که مخالفان و موافقان با هم وحدت یکپارچه ملت ما را در برابر بیگانگان و دشمنان انقلاب به نمایش جهانی گذاشته بودند شما باز در کوبیدن مخالفان و غیرخودتان این همه اصرار داشته باشید.
شما وظیفه داشتید درجشن ملی خاطرها را شاد بدارید چرا باز مطرح کردید که برای اینکه کام ملت عزیزمان در این روز تلخ نشود، موضوعات مهمی را نمی‌گویم و به وقتی دیگر موکول می‌کنم.
چه نیازی بود که شما این تلخکامی را متذکر شوید؟
شما خودتان را می‌توانید خادم ملت بدانید، یا کمی هم بالاتر بگیرید که از خود ملت هستید اما چرا به مسئولان اهانت کردید مگر از مسئولان ما کسی هست که ارباب‌زاده باشد؟
ضمن اینکه اگر خدای ناکرده مسئولی پدرش ارباب باشد ولی خودش خوی مردمی داشته باشد آیا پسر را به جرم پدر متهم می‌کنید؟
بگذارید ملت شما را از خود بداند نه اینکه شما خود را از خود ملت بدانید و دیگران را ارباب‌زاده معرفی نمایید.
شما چرا به آمریکا گفتید که اگر اسلحه را از روی مردم ما بردارد من شخصاً با شما مذاکره خواهم کرد.
می‌دانید در این سه دهه آمریکا همواره سلاحش را به روی ملت ما گشوده و آتش بر مردم ریخته و 8 سال با ما جنگ کرده و سلاح تحریم را 30 سال است علیه ملت ما به‌کار برده و ملت ما استوار و محکم ایستاده است.
آنکه رهبری فرمودند با سخن شما خیلی تفاوت دارد. ایشان فرمودند آمریکا پیشنهاد مذاکره می‌دهد در حالی که سلاحش را به روی ملت ما کشیده است. این مذاکره‌خواهی نیست.
شما طوری گفتید که انگار ملت ما از سلاح آمریکا وحشت دارد. ضمن آنکه به شما چه مقامی و سیاستی اجازه داده است که شخصاً پیشنهاد مذاکره بدهید؟
در دیپلماسی که شخص رئیس‌جمهور در مذاکره شرکت نمی‌کند. نماینده او شرکت می‌نماید. شما در این جشن مقاومت مستمر ملت، چرا اینگونه صحبت کردید؟
این آخرین سخنرانی شما در جشن 22 بهمن در دوره دوم ریاست جمهوری بود. آیا نمی‌شد این سخنرانی را به‌گونه‌ای داشته باشید که به‌یادگار در تاریخ بماند، نه اینکه مردم شرکت کننده به آن انتقاد شدید داشته باشند.
***
جناب آقای احمدی نژاد! تذکر برادرانه مرا بپذیرید. در پی تحمیل نظرات خود به ملت نباشید. ملت خود به نظرات خود تحت رهنمودهای رهبری محبوبش عمل خواهد کرد.