ما مى­دانیم که در نظامهاى مردم­سالارى ادارۀ امور کشور به دست مردم انجام مى­گیرد که از طریق انتخاب نمایندگان براى تشکیل مجلس و شوراهاى مختلف ، اعمال مى شود. در مجلس شوراى اسلامى هیئت وزیران انتخاب مى­شوند و رأى اعتماد کسب می­کنند. نمایندگان مجلس مطابق آیین­نامه­اى که خود مستقلاً تصویب مى­کنند بر عملکرد وزرا نظارت مى­نمایند و از ابزارهایى نظیر تذکر و سؤال و استیضاح مى توانند استفاده کنند. در شوراى شهر نیز شهردار انتخاب مى­شود و قاعدتاً طبق ضوابط مصوب آن شورا بر عملکرد شهردارى نظارت مى­شود. قوت و ضعف آن نظارتها وابسته است به جزئیات ضوابط و اتقان آیین­نامه­هاى داخلى مجلس و شوراها که معمولاً دقیق یا قابل بهبود است. مشکل از آنجا آغاز مى­شود که ، بدون توجه به اهمیت عملىِ استقلال قوای مقننه و مجریه ، بین برخى نمایندگان مجلس و مسئولان قوۀ مجریه مناسبات و وابستگیهاى ویژه­ای برقرار مى­شود : نمایندگانى که براى انتخاب شدن قولهایى به مردم حوزۀ انتخابیۀ خود داده­اند و خود را مدیون آنها مى­دانند و براى تجدید انتخاب نیازمند وفاى به عهد و خوش­قولى اند ، چون خود امکانات اجرائى لازم و کافی را ندارند ، ناگزیر به مسئولان دولتى مراجعه مى­کنند و توقعاتى را ابراز مى­نمایند تا با استفاده از امکانات بیت­المال و نفوذ مقامات اجرائى به تحقق اهداف خود نائل شوند؛ آن دسته از مسئولان اجرائى نیز که باقى ماندن خود را در سمت دولتى وابسته به رأى نماینگان مى­بینند براى تضمین ابقاء خود فى الجمله تن به اجابت خواسته­هاى آن نمایندگان مى­دهند. با این تعامل ویژه، مقدمات راضى شدن دو طرف از یکدیگر و مدیون شدن متقابلشان فراهم مى شود اما نه به نیت ایفاى امانتِ اعتلاى کشور و مراعاتِ مصالح عمومى بلکه براى نوعی ویژه­خواری و طعمه­طلبی با حفظ منافع شخصى و تدوام نمایندگى یا مسئولیت دولتى. همین فرآیند بین برخى اعضاى شوراها و مسئولان شهردارى نیز مشاهده مى­شود که در نهایت به فدا شدن حقوق شهروندان مى­انجامد. خبر دستگیرى برخى نمایندگان یا اعضاى شوراها و آلوده شدن مسئولان اجرائى دولت و شهرداریها در دنیا، به جرم اختلاس و تدلیس و دیگر مفاسد مرتباً در رسانه ها مطرح مى­شود؛ در کشور ما نیز متأسفانه چنان انحرافاتى رخ داده­است که هرچند عمومیت ندارد ولى حتى موارد نادر آن نیز برازندۀ شأن جمهورى اسلامى نیست. ما همگى باید نسبت به این جلوۀ فریبندۀ دنیاطلبى که معارض ویژگى دینى مردم­سالاریمان است، بویژه با امر به معروف و نهى از منکر ، اهتمام نشان دهیم و مگذاریم آنچه دیگر مردم­سالاری­ها را بزشتى گرفتار کرده­است ما را نیز به صورت نهادینه آلوده کند.