حبیبی عاشقانه در راه خدمت به نظام نوپای اسلامی گاه نهاد. پس از فعالیت های مختلف در کنار شهیدان رجایی و باهنر، در اولین عرصه مدیریتی کشور ظاهر شد و به عنوان معاون سیاسی استانداری کرمان انتخاب شد. وی سپس از اردیبهشت 1359 به عنوان استاندار فارس، عازم شیراز گردید. خدمات او آنقدر برجسته بود که یک سال و نیم بعد و در دوره نخست وزیری مرحوم آیت مهدوی کنی از شیراز عازم مشهد مقدس شد و استاندار بزرگ ترین استان کشور یعنی خراسان شد. حبیبی در ادامه خدمات برجسته اش در استانداری خراسان، از خرداد 1362 استاندار مهمترین استان کشور یعنی استان تهران شد.

مهمترین عرصه مدیریتی حبیبی نیز بعد از استانداری تهران، رقم خورد و در دی ماه 1362 شهردار تهران شد. او چهار سال شهردار تهران بود. به اعتراف همگان او شهر تهران را کاملا متحول کرد. در دوره شهرداری او بود که ساخت متروی تهران بعد از طی دوره ای طولانی آغاز شد. نظم و انضباط شهری در دوران تصدی حبیبی بر شهر تهران کاملا نمایان بود. او مفهوم جدیدی از مدیریت شهری را به جامعه معرفی کرد و حمل مکانیزه زباله از زمان وی کلید خورد.

حبیبی در دوره های زمانی گوناگون، مسوولیت های مختلف مدیریتی دیگری نظیر معاونت وزیر راه و ترابری و رییس سازمان هواپیمایی کشوری، معاون وزیر بازرگانی، مدیرعامل شرکت پست و رئیس ستاد اقامه نماز تهران را نیز برعهده داشت و سال ها نیز قائم مقام رییس بنیاد مستضعفان بود و در این بنیاد نیز منشا خدمات زیادی گردید. عشق به اهل بیت علیهم السلام نیز باعث شد که در این عرصه نیز فعال باشد و قائم مقامی بنیاد بین المللی غدیر را برعهده گرفت.

حبیبی در نگاه ژرفی که به مسایل سیاسی داشت؛ می دانست که تشکیلات حزبی می تواند راه حل مناسبی برای ایجاد انسجام و تحول در مدیریت کشور باشد و از این رو وارد فعالیت های حزبی گردید و حزب موتلفه اسلامی را برای اینکار برگزید. حبیبی در سال 1373 به این حزب پیوست. او حزب را محل عبادت خود می دانست و بارها گفته بود حزب موتلفه اسلامی را مقدس می داند.

حبیبی از سال 1380 تا 1383 دبیر اجرایی حزب بود و از آن پس جانشین مرحوم حبیب الله عسگراولادی به عنوان دبیرکل حزب موتلفه اسلامی گردید. حبیبی در هر دوره از دوره های شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی با کسب رای زیادی از اعضای مجمع عمومی حزب به عنوان عضو شورای مرکزی انتخاب می شد و در دوره دوازدهم مجمع عمومی که در 15 آذرماه 1397 برگزار شد دومین نفر این شورا از نظر تعداد رای گردید.

بعد از اصرار حبیب الله عسگراولادی بر آنکه دیگر دبیرکل حزب نخواهد شد؛ حبیبی در سال 1383 جانشین وی گردید. همه اعضای شورای مرکزی می دانند که حبیبی هیچگاه برای دبیرکلی حزب نامزد نشد و این اکثریت اعضای شورا بودند که همواره او را انتخاب می کردند. براساس آیین نامه داخلی شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی، دبیرکل باید حائز دو سوم از کل اعضای شورا باشد که انتخاب چندباره او برای دبیرکلی حزب نشان از اوج اعتماد اعضای شورای مرکزی به وی بود که حدود چهارده سال او را برای این مسوولیت انتخاب کرده بودند.

حبیبی در جلسه هشتم دی ماه 1397 شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی علیرغم آنکه رسما اعلام کرده بود داوطلب پست دبیرکلی نیست؛ مجددا با رای غالب اعضا به دبیرکلی انتخاب شد.

حبیبی در سن 73 سالگی، همچنان پرکار و پرانگیزه و دارای روحیه جهادی و بسیار منظم و خوش اخلاق بود. او آخرین روز کاری خود را با همین روحیه در حزب سپری کرد. او بعد از روزی پرتلاش، عازم منزل خود شد و پس از شرکت در مراسم روضه حضرت فاطمه زهرا (س) که بنابر رسم سالیانه در منزل وی برگزار می شد؛ در ساعت پایانی هشتم بهمن 1397 و بعد از پایان مراسم روضه و در جمع عزاداران و بستگان نزدیکش، درحالیکه هنوز در حال و هوا و حزن عزای فاطمی بود؛ به دلیل ایست قلبی به دیدار معبودش شتافت. آخرین یادگار حبیبی را می توان در شعار مجمع دوازدهم یعنی " احیاء مدیریت جهادی؛ حل مشکلات کشور با مسوولیت پذیری حزبی" متجلی دانست.

در دوران فعالیت های حزبی مرحوم حبیبی، مجموعه ای ارزشمند از اظهارات وی و بخصوص موضع گیری های هفتگی که توسط دبیرکل حزب موتلفه اسلامی بیان می شد گرد آمده است که بدون تردید می تواند به عنوان یک سند ارزشمند سیاسی و حقوقی و نماد ولایت مداری حزبی و حرکت در راه اسلام منبعث از روحانیت اصیل مورد توجه پژوهشگران و علاقه مندان به تاریخ سیاسی جمهوری اسلامی ایران باشد.

عاش سعیدا و مات سعیدا