رای پزشکیان حاصل ائتلاف نانوشته ای میان دو گفتمان تغییر و میانه روی علیه محافظه کاری بود. انتخاب عارف به عنوان معاون اول رییس جمهور نخستین و صریح ترین پیام پس از پیروزی پزشکیان به همه طیف های سیاسی بود که بیانگر رویکرد او در دولت آینده است.پزشکیان با حکم عارف به همه گفت که اولا اصلاح طلب است، ثانیا میانه رو؛ پیامی که به مذاق طیف رادیکال اصلاح طلبان خوش نیامد و پیام های انتقادی آنان را روانه رسانه ها کرد.معرفی کابینه را می توان تیر خلاصی بر پیکر رادیکال ها دانست که آینده دولت چهاردهم را در مسیری تازه قرار خواهد داد.
پزشکیان با معرفی این کابینه، در گزینش میان دو گفتمان تغییر و محافظه کاری، تغییر حداقلی با رویکرد میانه روی را برگزید تا شاید نشان دهد که اولویت نخست او نه تغییرات ایدئولوژیک و سیاسی که کار و کارآمدی است.اینک و با کابینه ای که به میانه طیف سیاست و چهره هایی چون عارف و لاریجانی و قالیباف نزدیکتر است و احتمالا در مجلس، با مهار نیروهای رادیکال، کار دشواری در کسب رای اعتماد نخواهد داشت(جز در موارد خاص و حتی کمتر از کابینه سیزدهم) روشن تر از گذشته می توان گفت که چالش اساسی دولت چهاردهم، ائتلاف نانوشته میان دو جبهه مشارکت و پایداری و همگرایی این دو جریان تندرو در تقابل با زیست بوم میانه روی -که زمینه رشد گفتمان تندروی را محدود می سازد- خواهد بود و پزشکیان به مثابه یک بندباز باید از این دره عمیق به آرامی، سلامت و تعادل گذر کند.
